Van Zwarte Heilige tot Zwarte Duivel; hoe racisme is ontstaan
Deel 3.1
Een Moors Verhaal
Om te beginnen en verwarring te vermijden een korte uitleg over de invasies van arabieren in Noordelijk Afrika uit Chapter 2:
“Tijdens de arabische invasies in Noord-Afrika (inclusief Palestina), vanaf de 7e eeuw CE, vermengden de Turkse, Perzische en andere non-Afrikaanse arabische volkeren zich in de loop van eeuwen. En door de genocides op de oorspronkelijke Zwarte bewoners en hun verdringing naar zuidelijker gebieden in Noord-Afrikaanse landen veranderde het etnisch gezicht van Marokko tot Egypte en Palestina. Dit “verbleken” van het oorspronkelijke ras nam honderden jaren in beslag. Historische gebeurtenissen dus, die zich afspeelden over heel Noord-Afrika. Het is vergelijkbaar met hoe het etnisch gezicht van Noord-Amerika na de 16e eeuw CE sterk veranderd is. Er niet meer uitziet als dat van de oorspronkelijke bewoners. Want wanneer je naar welke stad of dorp in Amerika gaat of naar Amerikaanse films kijkt. Hoe vaak zie je dan een authentieke Native-American?”
De Mohammedaanse Moren uit Noord-Afrika, uit voornamelijk Marokko, veroverden Spanje en Sicilië in het begin 8e eeuw CE en haalden gedurende hun aanwezigheid van bijna 700 jaar (tot ca.1492 CE) Europa uit de donkere middel-eeuwen. Er was een voorgeschiedenis.
Tijdens de islamitische veroveringstochten werd ook Alexandrië in Egypte ingenomen. Daar bevond zich de bibliotheek van Alexandrië. Alle kennis van de Oudegyptenaren was door de Oudgrieken, nadat zij het oude Egypte hadden veroverd, verzameld naar het grieks vertaald en in Alexandrië opgeslagen. Deze Oudegyptische kennis was het fundament van de Griekse beschaving. (lees The Arab Invasion of Egypt by Alfred Butler)
In de beginperiode van de islam, rond de 7e eeuw CE, werd van een gelovige verwacht dat hij of zij zich volledig overgaf aan het leren van kennis en wijsheid op alle vlakken van menselijke activiteit. Dus een gelovige was in essentie een zuivere wetens-mens of wetenschapper. Toen de mohammedanen Egypte veroverden wisten zij al de geschriften in dat land te vertalen en op de kennis uit die geschriften verder te bouwen. Deze kennis deelden zij tijdens Europa`s donkere middeleeuwen. Zij stelden in werking het tijdperk van renaissance.
In Europa voegden verschillende koningshuizen en families van adel in die periode van de geschiedenis (14e en 15e eeuw CE) een “moor-hoofd” toe in het familiewapen.
Afbeelding van gekroonde Moorse hoofden op een wapen/blazoen in Slovenië
Toen de Romeinen in het tegenwoordige Morocco, in het nederlands Marokko, kwamen rond 50 BCE, noemden zij de mensen die ze daar zagen Maures. Van het griekse mauros (zwart).
Omdat tijdens de opkomst van het mohammedanisme de bewoners van pre-arabisch Noord-Afrika (vooral Marokko) nog merendeel zwart waren werden zij, toen ze bekeerd waren tot de islam en Spanje en Sicilië veroverden, Moren genoemd.
Het woord Morocco is een moderne verbastering van de Berber benaming voor die streek in Noordelijk West-Afrika; Mur-A-Kush. (Land van God).
Waren de Grieken de originators van dit woord Mauros? Of was het een Griekse verbastering van het woord Mur? Het is ook bekend dat het Berbervolk zelf Mur-a-Kush genoemd werd door andere volkeren. Mur-a-Kush betekende dus ook “Mensen van god”.
Dus toen de Grieken dit pre-arabisch Noord-Afrikaans volk leerden kennen en zagen dat zij melanine-rijke mensen waren leenden zij het woord Mur (mensen) en veranderden het tot Mauros (Zwarte mensen). Wat uiteindelijk Moor werd.
De naam Mur-a-Kush werd door de Perzen verbasterd tot Marrakech. In Iran word Marokko tegenwoordig nog steeds Marrakech genoemd. In vroeger tijden, maar ook tegenwoordig in de arabische wereld, kent men dit land ook wel als Al-Maghrib.
Collectie van Moorse hoofden in de wapens van Europese adel en koningshuizen en ook gemeenten. De Moren, roodlippig, dragen kronen en oorringen.
Uit de Duitse Weltkronik (ca. 1400-1410 CE) Regensburg, Bavaria, Germany
“Moses, in a pink tunic at left, commands his valiant army against the forces of the Moors, who are directed by the princess in the tower. Although the World Chronicle contains stories drawn from the Bible and ancient history, it also incorporates purposefully fabricated historical tales such as this one. The Moors were Muslims living in medieval Spain, thousands of years after Moses’ death. The story of Moses fighting the Moors was invented in the Middle Ages, no doubt a revision of Biblical history intended to provide a sacred precedent for the attempts of medieval Christians to expel the Moors from Spain. The parallel between this story of Moses and events in Europe around 1400 is further reinforced by the setting of the miniature in which Christian soldiers and their enemies are dressed in medieval armor and fight before a medieval castle.” (The Getty Museum)
Close-up van de tekening
Moorse vrouw op het wapen van de Gemeente Illerkirchberg (Duitsland)
Een Moor op het wapen van de Gemeente Tuttlingen-Möhringen (Duitsland)
Vrouwelijke Moor op het Wapen van de Gemeente Lauingen (Duitsland) sinds 1451 CE
Meer over Moren in de Europese heraldiek hier
De Moren die Spanje en Sicilië veroverden waren Mohammedanen. Zij praktizeerden een religie die later zou uitgroeien tot het soefisme (mysticisme) en het falasifa. Hun beleving van religie was sterk beïnvloed door de Oudgrieken. Wiens kennis en filosofische wijsheid zij hadden geadopteerd uit het veroverde Alexandrië (Egypte). Die kennis en vooral filosofie vormde de basis van hun geloofs-systeem. Vandaar de naam falasifa. Een moorse verbastering van de Griekse term philo-sophia, filosofie. (zoeken naar wijsheid)
Je zou kunnen zeggen dat hun stroming van islam de authentieke is. Want, zo zei de Moorse geleerde Ibn Al-Arabi (1165-1240 CE), “de levens-taak van een gelovige moet zijn het vergaren van kennis en wijsheid van de wieg tot de dood.”
Lees onderstand boek voor meer informatie over de Moren. Let wel op dat je het origineel uit 1886 CE leest. Want in veel moderne versies word met woorden gegoocheld en de onwaarheid gepropageerd dat de Moren alles-behalve Zwarte mannen en vrouwen waren.
Vóór de Moorse aanwezigheid in Europa en vóór de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij periode, leefden al honderden jaren vele gemeenschappen van Zwarte mensen door heel noordelijk, zuidelijk, oostelijk en westelijk Europa. Die daar vermoedelijk al sinds pre-historische tijden waren. En gewoon deel uitmaakten van de maatschappij waarin zij leefden. (lees African Presence in Early Europe, Dr. Ivan van Sertima).
Vanaf de Romeinse tijd tot aan de 17e eeuw zijn er veel bronnen (o.a. Romeinse historici Tacitus, Plinius, Claudius) die spreken over deze gemeenschappen. (lees The Black Tudors; The untold story en Ancient and modern Britons, David McRitchie)
David McRitchie was een schotse historicus uit de 19e eeuw CE en had door onderzoek aangetoond dat de oorspronkelijke bewoners van Engeland, Ierland, Wales en schotland Zwarte mensen zijn geweest.
Scepsis werd zijn deel.
Pasgeleden kwam het nieuws dat wetenschappers d.n.a onderzoek hadden gedaan op verschillende opgegraven skeletten van 10.000 jaar oud in Engeland. Het blijkt dat de eerste mensen die daar leefden van het Zwarte ras waren.
Op alle continenten vinden archeologen beenderen die na analyse het bewijs leveren dat de oorspronkelijke bewoners Zwarte, Africoïde mensen zijn.
Onderstaande buste is te zien geweest tijdens het Engelse BBC progamma The Incredible Human Journey in 2009.
Het Broederschap der Zwarthuidigen
De voormalige paus Benedictus (Joseph Ratzinger) heeft in zijn familie-wapen een Moor-hoofd (met kroon en oor-ringen).
Het Bruderschaft des Zwarzhauptiger, dit is hun Wapen (Blazoen). Let op de oor-ringen. Rode lippen.
Dit Broederschap was oorspronkelijk vanaf de 14e eeuw een militaire en handels-organisatie in Noord-Oostelijk Europa, maar groeide geleidelijk uit tot een vereniging van vrijgezelle mannen vandaag de dag.
Hun beschermheilige is Saint Maurice, hier te zien aan de ingang van het Huis van de Zwarthoofdigen ( engels: House of Blackheads) in Tallinn, Estland.
Saint Maurice is in het orthodox Christendom een hoog-geplaatste Heilige die tijdens zijn leven, in de 3e eeuw na het jaar 0, de commandant was van het Romeinse Thebaanse Legioen (uit Thebe, Egypte). Hier te zien op een schilderij uit de 16e eeuw. De naam Maurice is een latijnse afgeleide van het griekse woord Mauros (zwart).
Stand-beeld van Saint Maurice in Soltz-Haut-Rhin, Frankrijk
In het Europa vóór de 400 jaar durende Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij kende men de Zwarte mens uit positieve afbeeldingen als De Zwarte Madonna, Saint Maurice, de Moor-Hoofden in blazoenen en uit de vele verhalen, folklore en legendes in Europa.
“Morien: A Metrical Romance Rendered into English Prose From the Mediaeval Dutch. Morien also spelled Moriaan, Morien) is a 13th century Arthurian romance in Middle Dutch. A 4,720-line version is preserved in the vast Lancelot-Compilatie, and a short fragment exists at the Royal Library in Brussel. The work tells the story of Morien, the Moorish son of Aglovale, one of King Arthurs Knights Of the round Table.”
Omdat deze zoon werd beschreven als “ravenzwarte gezicht en lijf” kan het niet anders dan dat zowel zijn vader als moeder Zwarte mensen waren. Was zijn vader, de ridder Aglovale, een witte man. Dan zou Moriaan een beetje licht-bruinig zijn.
Is er trouwens niet een Nederlands kinderliedje over “Moriaantje zo zwart als roet“?
U.C.
Vanaf de Romeinse tijd spreken verschillende bronnen over de aanwezigheid van veel Zwarte gemeenschappen door heel Europa heen. Van Scandinavië tot Italië. En vaak behoorden zij tot de regerende klasse. (Black Tudors; The Untold Story, Ancient and Modern Britons Vol. I + Vol. II, David Mc Ritchie, The African presence in Early Europe, Dr. Runoko Rashidi)
De Mohammedaanse Moren waren Afrikanen die vanaf de 7e eeuw CE vanuit Noordelijk Afrika in Europa terecht waren gekomen. Na de Moorse overheersing in Europa, vanaf ca.1492 CE, verandert de positie van de Afrikaan, de Zwarte mens in Europese landen.
Moor was de benaming in die tijd voor alle Zwarte mensen. En je zag, vooral toen de Trans-Atlantische Slavenhandel een echte industrie werd vanaf de mid 17e en 18e eeuw CE, deze Zwarte mensen in Europese kunstuitingen en verhalen-overdracht steeds meer in de rol van tot-slaafgemaakten.
Het is toch wel een mysterie hoe al deze Zwarte gemeenschappen vanaf de 16e eeuw CE van de aardbodem lijken te zijn verdwenen. Deze groepen leefden duizenden jaren homogeen en zonder rasvermenging. Misschien dat er ooit serieus onderzoek word gedaan naar dit mysterie.
Er zijn veel boeken uitgebracht in de moderne tijd (met illustraties) over de Afrikaanse aanwezigheid in middeleeuws Europa en tijdens hun renaissance.
De “Tapestry Wild men and Moors” uit 14e eeuws Europa. Waarin een Zwarte koning en zijn koningin ergens in Duitsland belegerd worden door de “Wildmen”. Dit waren bos-wezens uit middeleeuws Duitse folklore. Dit kunstwerk is te bewonderen in het Museum MFA te Boston.
In 2008 CE was er een expositie over Zwarte mensen in Europese kunst genaamd “Black is Beautiful, van Rubens tot Dumas.” Een expositie met veel schilderijen uit de 16e en 17e eeuw CE waarin Zwarte mensen werden geportretteerd. Toen het denken in Europa nog niet volledig door afro-fobie werd gekleurd. Wat opvalt aan die schilderijen is dat de Zwarte mensen daarin geportretteerd niet alleen volledig gekleed zijn maar ook gedistingeerd worden weergegeven. Vanaf de 18e eeuw worden Zwarte mensen in Europese kunst, kranten en boeken steeds meer afgebeeld als karikatuur.
‘Portret van Dom Miguel de Castro’, 1643, Jasper of Jeronimus Beckx,
Agrippine Sibyl, een Duitse vrouw, geschilderd door Abraham Janssens in de 16e eeuw.
Alessandro de’Medici, Graaf van Florence, Domenico di Florence (stad), 1532-1537
“Adoration of the Magi”, Fragment van het schilderij van Maarten de Vos uit 1599 CE waarin De Drie Wijzen, ook wel de Drie Koningen, de geboorte van Jezus opvrolijken met presentjes. Hier zie je de Ethiopische Wijze Koning
Deel 3.2 De Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij
“Één van de grootste gruweldaden in de geschiedenis van de mensheid” Uitspraak van voormalig Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties Ban Ki Moon
Het waren Spanjaarden en Portugezen die zijn begonnen met de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij. Niet lang na de vermeende ontdekking van de Amerikas door Colombus in 1492 CE. Het bleek een zeer winstgevende handel, mogelijk gemaakt door het Vaticaan dat aan deze katholieke landen het alleenrecht op ontvoering en handel in Afrikaanse mannen, vrouwen en kinderen had toebedeeld. Dit alleen-recht werd vastgelegd in zo-genaamde slavencontracten (Asiento de Negros).
Aan Spanje werd door het Vaticaan ook het monopolie op land in de Amerikas, behalve Brazilie, gegeven. Portugal kreeg het alleenrecht voor exploitatie van al het land ten oosten van de Amerikas. Dus ook in Azië.
Interessant om te vermelden is dat al in 1452 CE door paus Nicolaas V een pauselijk decreet werd uitgegeven met betrekking tot het slaaf maken van Afrikanen. Dit decreet heet “Dum Diversas” en bood de katholieke Spanjaarden en Portugezen het “godgegeven recht” om moren/moslims (in Europa), heidenen, en anders gelovigen tot slavernij te brengen. In dit decreet staat verder specifiek dat alleen de Afrikaan een uitverkorene moest zijn van “eeuwigdurende slavernij”.
Het decreet, dat de katalysator was van Afrika`s Lijdenschap, kwam de katholieke handelsnaties Portugal en Spanje na de ontdekking van vruchtbaar land in de Amerikas goed van pas.
De handel in produkten die op de plantages in de Amerikas werden verbouwd, zoals tabak en suiker, en vooral zilver uit de mijnen in Zuid-Amerika maakten deze twee landen in zeer korte tijd het welvarendste van Europa.
Ook belangrijk om te weten is dat in al 1537 CE paus Paul III via een papal encyclical genaamd Sublimis Deus, een verbod uitsprak tegen het in slavernij brengen van de Native Americans (indianen).
De protestants-christelijke landen Nederland en Engeland organiseerden eerst nog kaapvaarten (door de staat gefinancieerde zeeroverij) en voerden oorlogen met de katholieke grootmachten voor een aandeel in de mensenhandel en uitbuiting. Zij waren door het machtige Vaticaan uitgesloten van deelname. Werden na enkele decennia groothandelaren in de mensen-handel en genereerden een onmetelijke rijkdom die de producten uit slavernij, zoals koffie, tabak, zilver en ook rijst verbouwd in zuidelijk V.S. hen bracht. Het joeg de gehele Nederlandse economie op in een extreme hoog-conjunctuur die bijna 350 jaar duurde.
De opbrengsten uit de handel in koffie, suiker, rijst, thee, tabak, goud, zilver en dergelijke brachten grote welvaart voor de Westeuropide mens. Producten werden ofwel gedolven in de mijnen van landen als Panama, Colombia en Venezuela of verbouwd op plantages in landen als Brazilië, La Plata (Argentinië), Uruguay, Paraguay, Verenigde Staten, Barbados, Suriname, Jamaïca, Barbados en Curacao, waar slaaf gemaakte Afrikanen mensonterende arbeid verrichten.
Alle West-Europese landen deden mee aan de economie van slavenhandel en slavernij. Dus van Zweden, Denemarken en Noorwegen tot Portugal. En van Engeland, Schotland, Duitsland en Nederland tot Italië, Spanje, Zwitserland en Oostenrijk.
Slavernij was de drijvende kracht van de wereld-economie van die tijden. En maakte van een arm-lastig Europa, met regelmatig terugkerende hongersnoden en schrijnende armoede, een welvarend continent. Zo ontstonden er ook nieuwe vertakkingen in de economie. Een goed voorbeeld hiervan is het verzekerings-wezen.
Handelaren lieten bijvoorbeeld hun vracht, de ontvoerde Afrikanen, vanuit West-Afrika en de producten uit slavernij zoals tabak, zilver, koffie, rijst, suiker, vanuit de Amerikas verzekeren bij een verzekeringsmaatschappij in Zwitserland. Het legde dit land geen wind-eieren. Tot vandaag staat Zwitserland internationaal bekend als verzekerings-land.
De middenstand in landen als Nederland floreerde en groeide explosief.
Algehele armoede in West-europa nam af. Steden en individuele mensen in met name Nederland belegden hun florijnen gretig op de beurzen in de 400-jaar durende hoog-conjunctuur. Beurshandel was een Nederlandse uitvinding. Het eerste aandeel dat toen werd verhandeld was een slaafgemaakte man, een ontvoerde Afrikaan.
Er was dankzij de slavenhandel en slavernij werkgelegenheid in overvloed in de slaven-drijvende landen. Zoveel zelfs dat uit Oosteuropa miljoenen (over 400 jaar) gelukszoekers en werkwillenden naar Westeuropa emigreerden. Ambachten als bootmakers, goud en zilversmeden, huizenbouwers, tabakhandelaars etc. groeiden in korte tijd naar grote monetaire hoogtes dankzij de produkten uit slavernij.
Produkten als tabak, suiker, rijst, katoen, werden verbouwd en bewerkt op de vele duizenden plantages in de Amerikas. Maar denk ook aan de goud en zilvermijnen van Colombia, Peru en Venezuela waar ontvoerde en gevangen gehouden Afrikanen zich dood werkten.
West-Europa kon dankzij de slavernij welvaart creëren en zich op allerlei manieren ontwikkelen. De culturen van de meeste Afrikaanse landen stagneerden en werden vernietigd ofwel afgebroken. De economie van die landen en volkeren raakte totaal ontregeld. De Afrikaanse roversbendes die mensen ontvoerden en oorlogen voerden om nog meer mensen te ontvoeren en verkopen waren vergelijkbaar met het Islamitische Staat van nu. Je kan zien welk effect deze roversbende op de maatschappijen van Syrïe en Irak heeft in nog geen tien jaar tijd.
Door de enorme welvaartscreatie uit slavernij konden westeuropeanen ook investeren in infrastructuur. Huizen konden in plaats van hout toen van bakstenen gemaakt worden. Ambachten als timmerman en bootmakers deden gouden zaken. Steden en individuele mensen die op de beurshandel investeerden konden de winsten uitgeven aan pracht en praal projecten. Men kon nu geld uitgeven aan luxegoederen en kunst. Dankzij het bloedgeld konden bijvoorbeeld getalenteerde schilders hun talent tot meesterschap ontwikkelen tijdens deze in bloed gedrenkte Gouden Eeuwen.
De gehele economie van Nederland en andere slavendrijvende landen draaide rond slavernij.
Scheepswerven, verzekeraars, reders, suiker-raffinaderijen, tabakindustrie, koffiebranders, leveranciers van plantagebenodigdheden zetten Nederland op de kaart als handels-natie.
Er waren meerdere sectoren betrokken bij het opzetten en exploiteren van een enkele of meerdere plantages. Deze sectoren zorgden voor enorm veel werkgelegenheid.
-De Financiële sector; banken, verzekeraars, geldverschaffers. Bijvoorbeeld leningen die plantage-eigenaren konden afsluiten voor de koop van goederen (Afrikaanse mannen,vrouwen en kinderen, zaden, gereedschappen e.d.)
-De Transportsector: behalve reders en scheepswerven ook de producenten van zeilen, touwen, ankers. Maar ook makers van boeien en ketenen waarmee de gevangen en ontvoerde Afrikanen werden vastgeketend in het ruim van een schip.
-De Industriële sector; afnemers en verwerkers van plantagegoederen (tabak, goud, zilver, katoen, suiker, etc.)
-De Detailhandel; verkoop van bovengenoemde plantagegoederen aan consumenten.
Direct en in-direct profiteerde het grootste deel van de Nederlandse bevolking van de toenemende welvaart die verschaft werd door de bloed, zweet en tranen van ontelbare miljoenen in gevangenschap en slavernij levende mannen, vrouwen en kinderen.
De groeiende middenstand kreeg nu ook de financiën om hun kinderen het soort onderwijs te verschaffen dat hen een trede hoger op de maatschappelijke ladder deed stijgen. Universitair onderwijs was voordien altijd voorbehouden aan een elite die daarvoor hun kinderen naar landen als Spanje of Italië stuurden.
Het is geen toeval dat de oudste Nederlandse universiteiten in de slavernij-periode opgericht zijn.
Universiteit van Leiden, 1575. Universiteit van Franeker,1585. Universiteit van Groningen,1614. Universiteit van Amsterdam,1632. Universiteit van Utrecht, 1636.
Staat-gefinancieerde kaapvaarten leverden de financiën op voor het oprichten van de V.O.C. Het Vereenigd Oostindische Compagnie. Dat als doel had de globale specerijenhandel en een monopolie in de Aziatische opium-handel in handen te krijgen. Dit bedrijf voerde eeuwenlang in die regio een terreurbewind. Massa moorden, opiumhandel en slavernij praktijken in Oost-Indië werden netjes met winstoogmerken becijferd door de protestants-christelijke boekhouders.
Was dit de door een oud-premier geroemde V.O.C. mentaliteit?
Wist je trouwens dat het vermogen van het V.O.C. net zo groot was als het vermogen van de 20 grootste Amerikaanse beursgenoteerde bedrijven, anno 2017, bij elkaar? Dit is berekend door Visual Capitalist, een website voor investeerders en vermogensbeheerders. Het vermogen van Apple is rond de 900 miljard USD waard, dit is omgerekend maar 11 procent van het vermogen waarover het V.O.C. beschikte. Dit bedrijf was een van de meest succesvolle beursgenoteerde bedrijven ooit dat zelfs door moderne multinationals bij lange na niet word geëvenaard.
Het vermogen van het V.O.C. was net zo groot als het huidige Bruto Nationaal Produkt van Japan en Duitsland bij elkaar, om je een idee te geven. En dit vermogen stond in de schaduw van de enorme kapitalen die het W.I.C. vergaarde in de eeuwen van Afrika`s Lijdenschap. Binnen tien jaar na de oprichting in 1621 verdiende dit bedrijf ongeveer 118 miljoen gulden. Een niet te bevatten rijkdom. Omgerekend naar huidige valuta kom je op een bedrag dat de tiental biljoen euro nadert. Het BBP van Japan is, in 2017, ongeveer 5 biljoen USD en dat van Duitsland ongeveer 4 biljoen USD. Biljoen is de overtreffende trap van miljard.
Eurocentrische historici beweren dat de slavenhandel en de slavernij geen noemenswaardige winsten opleverden en dat in het geval van de voormalige plantage-staat Suriname het bedrijf zelfs verliezen leed. Wat zeer onzinnig is want na de afschaffing van de slavernij, in de periode 1863-1873 CE, in de plantage-staat Suriname werden uit India, Java en China duizenden arbeidsmigranten geronseld. Zij gingen tegen betaling het werk doen dat honderden jaren daarvoor door Afrikaanse slaaf-gemaakten werd gedaan.
Stel je voor. Een bedrijf, waar mensen onbetaald werk verrichten, staat op het punt van faillissement. Maar stuurt deze werknemers de laan uit om direkt daarna betaalde krachten in dienst te nemen.
U.C?
Uit Narrative of a five years expedition against the revolted negroes of Suriname by John Gabriel Stedman: “The colony was founded by the English but ceded sixteen years later to the Dutch who built it into the “envy of all the other colonies in the Americas (Nassy 1788 I:56). ….By the mid 18th century it was said to produce more revenue…than any other colony in the Americas”
De realiteit van slavenhandel en slavernij:
Het Goede Schip Jezus
Er ontstond in de beginjaren van de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij in sommige kringen van protestants Europa kritiek op de uitbuiting en onmenselijke behandeling van de slaafgemaakte Afrikaanse medemensen.
Want het pauselijk decreet Dum Diversas zagen zij als een gods-gruwel.
Maar die kritiek werd op een zeer gewiekste en effectieve wijze ontzenuwd door de bijbel-liefhebbende slavenhandelaren, hun liefde voor geld was groter dan de angst voor het hellevuur. -Mensen in slavernij brengen was toch wel een christelijke zonde in die tijd-
Het ontzenuwen gebeurde door bijbelse teksten, autoriteit van waarheid die dagen, op misdadige wijze te her-interpreteren. Het bijbelboek genesis (9:24), werd zodanig aangepast dat een vervloeking door de mythologische Noah aan de mythologische Ham (mythologische aartsvader der Afrikanen) werd toebedeeld. De vloek heette “eeuwigdurende slavernij”. Deze immorele revisie gaf slavendrijvers “een door god geaccordeerd recht” om Afrikanen on-menselijk te behandelen en in slavernij te brengen.
Het werd eeuwenlang gebruikt als een godgegeven recht voor de-humanisering.
Het excuus, het godgegeven recht voor de-humanisering. Deze werd direkt ook overgenomen door alle andere West-Europese landen,van Scandinavië tot Frankrijk en Portugal , waar de economie op de Gouden Kurk Slavernij dreef. West-Europa transformeerde van arm-lastig tot schat-rijk.
Wist je trouwens dat het hebreeuwse woord shekels, een Israelische valuta, heel erg lijkt op het engelse woord shackles, wat boeien betekent? Shackles: “a pair of iron rings joined by a chain that are put on a prisoner’s wrists, ankles etc, to limit movement”.
Zomaar even een, op het eerste gezicht, triviaal feitje.
Alle koningshuizen van Westeuropa vergaarden hun rijkdommen met de slavenhandel en slavernij. In Nederland verrijkte Prins Maurits van Nassau-Siegen de koninklijke familie met slavenhandel en de opbrengsten van producten uit slavernij in Brazilië. Hij was daar aangesteld als Gouverneur-Generaal.
Ook koningin Elizabeth I van Engeland was indirect een slavenhandelaar. Zij gaf in 1564 CE aan de zeevaart-commandeur John Hawkins de opdracht een schip om te laten bouwen tot transport-vaartuig voor ontvoerde Afrikanen.
John Hawkins was een kaapvaarder. Een door de staat gefinancieerde zeerover. Hij liet in de Duitse stad Lubeck een schip ombouwen voor het vervoeren van zoveel mogelijk mensen. En dit was een van de eerste Engelse vaartuigen die naar West-Afrika zou varen voor het transport naar de Amerikas van ontvoerde en gevangen Afrikanen. Het schip had de naam “Good Ship Jesus”.
Het Goede Schip Jezus.
In dit schip lagen, tijdens die eerste reis, ongeveer 400 mensen van vlees en bloed. Met menselijke gevoelens en gedachten. Met veel geweld uit hun dorpen en steden ontvoerd en gevangen gehouden. In ijzeren ketenen en boeien, zij aan zij liggend, voor een zeereis van ongeveer 3 maanden. De hel tegemoet.
Slavernij hield in dat de Westeuropeaan zijn en haar eigen paradijs op aarde schiep door een hels bestaan voor de Afrikaan te creëren. Dit gebeurde meer dan 400 jaar lang in naam van Jezus. En in naam van geld, de ware god van de Europide christen?
Quote uit het boek A new History of social welfare by Phyllis Day;
Slavery as practiced in North America was a response to the protestant religio-economic dictum that weath demonstrates morality and to the even older dictum of fear and hatred of “outsiders”. Because (West) Africans did not worship the christian god, their lives were insignificant compared to the mandate of wealth to the slave-masters.
Slavery was not for the most part seen as evil at all but allmost a morality, since it “protected” slaves from destitution, put them to work, and led to wealth for “gods chosen”.
These beliefs created a system of slavery unequaled in brutality and gave rise to the American brand of racism.
Deel 3.3 De realiteit van de slavernij
Toen de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij een Europees economisch instituut werd, met beurshandel en dergelijke, veranderde in betrekkelijk korte tijd het imago van de Zwarte mens in Europa van beschaafde medemens en heilige naar “wilde” en door “den bijbelse god vervloekte”.
Racistische stereo-types, zoals de kannibalistische Afrikaan, werden in die tijd verzonnen om de Europese bevolking te doen geloven dat deze “wilden” door slavernij getuchtigd tot Jezus moesten komen. En dit kon alleen door hen in slavernij te brengen. Het bleek een succesvol marketing-en verkoop verhaal.
Op het Afrikaanse continent leefden voordien honderden verschillende culturen in vrede en soms gewapende strijd. Ze leefden in gemeenschappelijke afhankelijkheid en sociale orde en harmonie met elkaar. Al deze volkeren hadden bloeiende, welvarende, goed georganiseerde maatschappijen, met een goed werkend financieel en monetair stelsel en waar men een groot belang hechtte aan een goed moraal en godsvruchtig zijn. (lees de boeken van onze historici, o.a.: Introduction to African Civilizations van John G. Jackson, The Destruction of Black Civilization van Chancellor Williams)
Oorlog, hebzucht en onrecht waren niet vreemd in Afrika. Dat is ook een waarheid. Maar deze factoren zorgden niet voor een totale verstoring van de vele verschillende culturen die het Moedercontinent rijk was. Wat als een feitelijke waarheid moet worden erkend is het gegeven dat de meer dan 400 jaren van Trans-Atlantische Slavenhandel, Slavernij en de gewelddadige kolonisatie van Afrika stagnatie in de ontwikkeling en vaak totale vernietiging van culturen veroorzaakten.
Even over onze culturele bagages
De volkeren die als migrant naar landen als Suriname gingen, kwamen als contract-arbeiders. Met een helder toekomstperspectief verlieten zij huis en haard in landen als China, Java en India. Met de hoop op een betere toekomst. Zij tekenden arbeidscontracten en kwamen dus uit vrije wil. Vaak met de gehele familie arriveerden zij. De bagage die zij meebrachten bestond niet alleen uit hun waardevolle bezittingen en kleding. Het was vooral hun culturele bagage wat zeer waardevol bleek in een vreemd en ver land.
Want die bagage bestond uit hun religie, houvast in moeilijke tijden. En een overgedragen set sociale stelsels van groepsnormen en waarden. Bagage bestond uit familiebanden en besef van familiegeschiedenis. Uit de eigen taal die vrijuit gesproken kon worden. Uit persoonlijke voornamen en achternamen en de wetenschap (in de arbeid-contracten genoteerd) naar welke regio en stad of dorp in het thuisland deze namen waren te herleiden. De contract-arbeiders werden met geld betaald voor het werk dat zij deden. Dus ook het talent en vermogen om met financiële kunde het verdiende geld te besteden en te sparen kon worden gecultiveerd. Zo je ziet. Migranten kwamen met veel bagage.
Wij kwamen naakt. Niet als migrant. We waren ontvoerd, tegen onze wil weggevoerd en werden gevangen gehouden. Er werd niet geregistreerd uit welk dorp of uit welke stad de ontvoerde gevangenen kwamen. Niet opgetekend wat hun Afrikaanse namen waren. Het tot slaaf maken betekende het strippen van elke culturele en religieuze bagage en tegelijkertijd het vermogen enige culturele rijkdom te ontwikkelen met geweld te stoppen. Wij konden de bagages, meegedragen in het hoofd, vaak niet aan de volgende generaties doorgeven. En let wel, 20 procent van ontvoerde Afrikanen kwamen uit islamitische landen en streken als Senegal en Mali.
Kennis-overdracht, mondeling of schriftelijk, was verboden. Wanneer een pas aangekomen tot slaafgemaakte man of vrouw betrapt werd op het spreken van de eigen moeder-taal. Dan werd zijn of haar tong door een chirurgijn op een openbare plein uitgerukt of uitgesneden. Dit was volgens de slavenwetgeving de meest effectieve en afschrikwekkende straf. Een afschrikmiddel voor anderen. Een slaafgemaakte die kon schrijven moest worden gedood. Elke familieband, het besef van familie, liefde voor familie, besef van cultuur, van de eigen Goden werd vernietigd in de geest van de tot slaafgemaakten. Dit is hoe een mens tot slaaf werd gemaakt.
De taal die wij wel mochten spreken was een creool-taal. Een mengeling van de verschillende talen van de slavendrijvende kolonisators van Suriname. Het Surinaams werd gecreëerd uit portugese, spaanse, engelse en oud-nederlandse woorden die in de loop der eeuwen ge-akaniseerd raakten. Ze klonken qua tonering en klank-uitdrukking als het twi en fante. Juist deze talen omdat de grootste groep slaafgemaakten haar origine had in de Akan-streek van West-Afrika. Daarom kan het Surinaams tot de toon-talen geclassificeerd worden.
Er is in de gehele Surinaamse taal maar een handvol woorden dat zijn oorsprong in Afrika heeft. Voorbeelden van ge-akaniseerde woorden in de Surinaamse taal, dat uit een paar oudnederlandse, spaanse, portugese maar voornamelijk oudengelse woorden bestaat: bread>>brede, hand>>anu, vogel>>fowru, house>>oso, walking>>waka, head>>ede, dead>>dede, river>>liba (de letter r word gepronounceerd als een L, de letter v als een b).
Kortom. Wij kwamen niet als migranten. Maar als werktuigen. Lastdieren die niet de waarde en schoonheid van het leven mochten ervaren. Onze huidskleur en kroesharen werden tot een stigma gemaakt. En als minderwaardig, vies en lelijk bestempeld. Een doctrine van haat voor onze uiterlijke, raciale kenmerken werd in ons denken en voelen vaak met geweld of de constante dreiging van geweld aangeleerd. Bijna 400 jaar lang. Zovele generaties van Zwarte mannen en vrouwen. Het werd hen aangeleerd dat zij minder waren dan dieren en alleen goed waren voor leven in slavernij.
En wat veel voorkwam. Zodra een slaafgemaakte na een vluchtpoging weer werd gevangen. dan moest hij of zij worden gedood. Om de simpele reden dat tijdens die uren, dagen of weken van plantageloos leven, diezelfde man of vrouw had geproefd van het leven in vrijheid. En liever stierf dan weer tot slaaf gemaakt te worden.
*********************************************************************************
En hoewel het tijdperk van de Trans-Atlantische Mensenhandel en Slavernij sinds 1888 CE officieel voorbij is, kunnen wij dit definiërende deel van onze geschiedenis nooit vergeten. Eeuwenlange ontvoeringen, het gevangen houden, gedwongen verplaatsingen, dwang-arbeid, het ont-eigenen van naam en God, systematische verkrachtingen en martelingen.
Tien-tallen miljoenen op het Afrikaanse continent die in naam van Europese hebzucht werden afgeslacht.
Tien-tallen miljoenen die de mensonterende overtocht vanuit Afrika overleefden, voor hen begon een levenlang psychologisch en lichamelijk lijden. Tot-slaaf gemaakte mannen, vrouwen en kinderen. Het was een Holocaust van epische proporties, de effecten ervan werken nog door in ons alledaagse leven.
Voor de westerse landen die participeerden in de grootste, destijds legale, economie sinds mensenheugenis werd er enorme welvaart gecreëerd. Een welvaart geschapen uit het geheiligde bloed, het gezegende zweet en de bittere tranen van ontelbaar miljoenen Zwarte mensen.
Deze 400 jaar van welvaart creatie door West-Europese landen, de basis van hun huidige welvarendheid, word door de Verenigde Naties “one of the greatest atrocities in history” genoemd.
Een van de grootste gruweldaden in de geschiedenis.
Wat het is feite was, volgens de moderne letters van de wet, waren aaneen schakelingen van misdaden tegen de menselijkheid en verschrikkelijke ontaardingen van een besef van een goede moraal. Onvergetelijk en afgemeten aan de standaard van Universele Rechtvaardigheid, onvergeeflijk.
Wat volgde na de afschaffing van Slavernij in de Amerikas, 126 jaar geleden, was een geschiedenis van genocidale apartheid-politiek en rassenhaat.
Talloze generaties van kinderen, mannen en vrouwen, zwaar getraumatiseerd door eeuwen van terreur, zovele generaties van mannen en vrouwen die geïnternaliseerde haat overdroegen op hun kinderen. Elke psycholoog weet welke schadelijke invloed een trauma op de menselijke geest heeft. Wanneer een volk honderden jaren onmenselijk behandeld word met verschrikkelijke brutaliseringen van menselijke eigen-waarde en met beestachtige geweld-dadigheden dan is het niet wonderbaarlijk dat Post Traumatische Slavernij Syndroom de vreselijke vrucht hiervan is.
Tijdens de 400 jaar durende Afrikaanse Holocaust werden talloze culturen tot de grond toe vernietigd. En ont-mensd omdat honderden jaren lang dit continent als een “vijver werd leeg-gevist”. Know-how raakte verloren omdat menselijk arbeids-kapitaal vanaf Afrika naar de Amerikas werd getransporteerd en door eeuwen-durende oorlogen op het Moeder-continent. Die de populatie zodanig uitdunden dat eind 19e eeuw Afrika extreem dunbevolkt was. Een continent 3 keer grootser dan Europa.
En natuurlijk. Er werden geen slaven gehaald uit Afrika.
Het waren mannen en vrouwen die in stedelijke en dorps-gemeenschappen leefden. Waarin iedereen een maatschappelijke taak had.
Zij werden ontvoerd, tegen hun wil in schepen weggevoerd en gevangen gehouden.
De “slaven” waren huismoeders en kinderen, Meesters in Zielenkunde, griots, goud -en koper-smeden, landbouwers, koningen en koninginnen, hun hof-houding, acteurs en actrices van theaters en straat-artiesten, marktkooplui, en andere handelaren, geneeskundigen, griots in opleiding, vissers, professionele worstelaars, tolheffers, professionele wari spelers (een bordspel dat in Suriname Awari bangi word genoemd en al in het Oude Egypte als wari bekend stond) priesters, priesteressen, observeerders van hemel-lichamen/astronomen (check de documentaire Cosmic Africa), soldaten, prinsen en prinsessen, mensen uit de feodale kaste, leraren, professionele rouw-begeleiders, vroedvrouwen, muzikanten, administrateurs, sandalen- en kledingmakers, huizenbouwers, trommel-boodschappers, hout-kunstenaars en meubelmakers, veehouders en instrumenten-makers, kortom; talloze culturen op het Afrikaanse continent raakten tijdens de Trans-Atlantische Mensenhandel en Slavernij en de gewelddadige kolonisatie totaal ontwricht.
Eurocentrische “historici” proberen altijd de schuldvraag voor Afrika`s Lijdenschap bij de Afrikaan te leggen door te stellen dat Afrikanen hun eigen mensen verkochten. Het welbekende kraaltjes en spiegeltjes verhaal. Het is wetenschappelijk racisme ten top.
Ten eerste.
Afrikaanse volkeren hadden lang voor de koloniale periode al verschillende, goedwerkende financiële systemen waarin elk volk handel dreef met een eigen valuta.
Op onderstaande fotos:
Koperen goudstof-gewichten voor handelaren en marktkooplui uit pre-koloniaal, niet-geïslamiseerd Ghana. Goudstof was eeuwenlang geldige valuta in West-Afrikaanse landen. Goed zichtbaar is de verscheidenheid aan Adinkra symbolen. Deze goudstof-gewichten zijn gemaakt vanaf de 8e eeuw CE. En zo klein als een eurostuiver. In pre-koloniaal en niet-geïslamiseerd West-Afrika had men net als in de rest van het continent een goed georganiseerd financieel stelsel waarin verschillende valuta bestonden.
Europese kraaltjes en spiegeltjes heeft men nooit als waardevolle handelswaar gezien
Goud gewichten uit prekoloniaal, niet-geïslamiseerd West Afrika (vanaf de 8e eeuw CE). Aangezien goudstof in dat gebied al eeuwenlang een wettig betaalmiddel was gebruikten handelaren en marktkooplui dit soort gewichtjes (tot 3 cm in diameter) tijdens de afhandeling van betalingen.
En ten tweede, de “slavenhandel” of beter gezegd, de mensenhandel, was gewoonweg een Gun-Slave Cycle. Geweren en munitie werd verkocht/geruild aan groepen mannen (roversbendes) die oorlogen voerden met koninkrijkjes en feodale staten. Alle gevangen personen werden geruild voor meer wapens en de buit die vaak aanzienlijk was werd verdeeld onder de rovers en vaak ook gedeeld met de opdrachtgevers. Musea van westerse landen puilen uit van roofkunst uit Afrika verkregen op deze wijze. De roversbendes creëerden door hun oorlogvoeringen een voortdurende instabiliteit met eeuwen-durende vluchtelingenstromen tot gevolg. Doordat economieën en maatschappijen instortten ontstond er nog meer instabiliteit waar de roversbendes nog veel meer profijt uit haalden.
Kan je je voorstellen dat legers vergelijkbaar met het altijd zo goed bewapende Islamitische Staat van nu, 400 jaar oorlogen voeren en welke effecten dit heeft voor een land, een continent? Stel je voor dat iemand nu zou zeggen dat de bevolkingen van Syrië en Irak mede-schuldig zijn aan de misdaden begaan door Islamitische staat, zou dat niet heel erg dom klinken?
Slavernij-ontkenners schermen vaak met de mythe dat slavernij in Afrika wijdverspreid was voor de komst van de eerste West-europeaan. Dit is een soort zand in de ogen strooien. Want in Afrika kende men een systeem van “vrijwillige servitude” waarbij mensen in dienst traden van anderen zonder monetaire beloning. Dit was niet een grootschalig gebeuren en was vaak uit vrije wil.
Vaak waren dit ook mensen die zichzelf of familieleden “verhuurden” om een schuld af te lossen. Of een familie kreeg een stuk land in een koninkrijk en mocht daar gratis op wonen onder voorbehoud dat het land, zonder betaling van loon, bewerkt werd en de veestapel onderhouden.
De vrijwillige servitude om een schuld af te lossen was niet levenslang maar voor een voorbepaalde tijd. Deze mensen die in een vorm van lijfeigenschap leefden behielden altijd hun menselijkheid. Mochten een vermogen opbouwen, trouwen en een gezin stichten. En het gezin was gevrijwaard van lijfeigenschap.
Het was een totaal ander en een menswaardiger systeem dan het wrede en zelfs duivelse te noemen systeem van Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij. Waarin mannen, vrouwen en kinderen gevangen werden gehouden en tot hun dood in slavernij leefden.
Een ander knap staaltje wetenschappelijk racisme vandaag de dag is de propaganda dat er in ruim 400 jaar hooguit 12 tot 15 miljoen mensen vanuit Afrika werden ontvoerd en in slavernij eindigden. Je kan het lezen in encyclopedieën en deze cijfers worden ook op scholen onderwezen.
Maar wat de geschiedenisboeken niet vertellen is dat deze cijfers ruwe schattingen zijn, gebaseerd op de onvolledige boekhouding van één enkele Engelse handelskantoor.
Deze mensenhandel was toen legaal. En er bestond ook een illegale mensenhandel die in omvang vele malen groter scheen te zijn. Daarom liggen de werkelijke cijfers ook vele malen hoger.
Het is bekend dat voor elke 3 ontvoerde Afrikanen die de overtocht naar de Amerikas overleefden er 1 tijdens de overtocht overleed. Door fysieke traumas, zelfmoord of uitputting. Om de winst op verkoop te maximaliseren werden daarom de schepen zo verbouwd dat de gevangen gehouden en ontvoerde mensen als sardientjes in een blik lagen. Bijna 3 maanden lang.
De winsten waren desondanks toch zeer uitzonderlijk. Elke waarheids-getrouwe historicus weet dat heel veel scheepsladingen (ontvoerde Afrikanen) niet in de administratie werden opgenomen. Afro-Amerikaanse historici houden een voorzichtige schatting tussen de 70 en 100 miljoen ontvoerde en als slaaf verkochte mensen die weggevoerd werden uit Afrika in alleen al de legale handel.
Veel westerse mensen willen de Trans Atlantische Slavenhandel en Slavernij altijd bagatelliseren. Zij worden tot dezelfde categorie gerekend als de Holocaust-ontkenners. Ze schuiven de Schuld af op mensen die machteloos toekeken tijdens deze misdaden of zij ontkennen de misdaden in zijn geheel. Werpen argumenten op dat “de arabieren het ook deden” en dat “Afrikanen door hun eigen volk zijn verkocht.”
Stel je voor:
Een groep gewetenloze handelaren verkoopt een aantal vrouwen aan een zakenman.
Deze is op zijn beurt een christelijk mens. Gaat braaf naar de kerk, predikt gods genade en naasten-liefde en doneert een tiende van zijn loon aan de kerk.
Maar hij verdient goud geld door het opkopen van jonge vrouwen op markten. Vrouwen die tegen hun wil van één plek, hun vertrouwde omgeving, naar den vreemde worden gebracht. Deze vrouwen, in de bloei van hun leven, dwingt hij te werken als slavinnen in zijn fabrieken. Wanneer deze vrouwen protesteren verkracht hij ze, een gewelddadige wijze om hun geest te breken. Wanneer deze vrouwen proberen te vluchten, krijgen zij een martelende pak slaag en als toegift worden ze wreed-dadig verkracht.
Deze vrouwen worden jarenlang tegen hun wil gevangen gehouden om dwangarbeid te verrichten.
En worden op onmenselijke wijze behandeld. Intussen word deze zakenman zeer vermogend.
Nu staat de advocaat van deze gewelddadige man, de serie-verkrachtende vrouwen-mis-handelaar (en die zeer christenlijk is), voor het Hoogste Gerechtshof en verklaart dat de mensen van wie hij die vrouwen heeft gekocht, evenzoveel, zo niet meer Schuld hebben aan de ontvoeringen (het tegen hun wil uit hun omgeving halen) de martelingen, de talloze verkrachtingen van de vrouwen en de onbarmhartige onmenselijke wijze waarop zij werden behandeld tijdens hun erbarmelijke leven in slavernij.
Het is triest maar zo komen Slavernij-ontkenners op weldenkende mensen over.
Historische feiten liegen niet.
En hoe meer de tijd verstrijkt, hoe meer vooral de Zwarte mens behoefte heeft om kennis te nemen van dit deel van de wereld-geschiedenis.
Een periode van 400 jaar waarin de Zwarte man, vrouw en kind werden gereduceerd tot beesten. En als zodanig werden behandeld.
Eeuwenlang durende racistische propaganda leerde de westerse mens over de “aangeboren inferioriteit” van de Zwarte mens. Het was propaganda die zijn immorele fundamenten had in misdadige bijbelse rassenleer.
De vruchten van die christelijke rassenleer zijn vandaag de dag nog stevig verweefd in alle geledingen van de westerse maatschappij.
Deze vruchten zijn het terreur van het hedendaagse racisme.
Over -bet- super-grootouders vanaf de 16e eeuw tot aan de over-grootouders zijn ontvoerd, gekocht en verkocht, als vee gebrandmerkt, systematisch gemarteld en verkracht. Gestript van naam, God, cultuur, zelf-respekt en waardigheid.
De ontvoerde Afrikanen werden tijdens de overtocht naar de Amerikas aan elkaar geketend, liggend in het ruim van het schip.
Denk aan iets menselijks als naar het toilet gaan of jezelf baden.
Deze mensen lagen gedurende de overtocht gemiddeld drie maanden lang in hun eigen ontlasting en urine. En de vrouwen die gedurende de periode dat ze gevangen werden gehouden in de slavenforten aan de Afrikaanse kusten? De vrouwen die massaal door Europide mannen waren verkracht en in verwachting waren geraakt? Die vrouwen kregen abortussen tijdens die overtocht.
Kan je je voorstellen? De geur van rottende, onvolgroeide, baby-lijkjes die je ruikt, naast de geuren van allerlei soorten uitwerpselen? In die drie maanden dat je in de duisternis vastgeketend ligt, al getraumatiseerd door de gevangenneming en de ontvoering, doodsangsten doorstaan, jezelf pijnigen met de vraag hoe het je familie is vergaan?
De ervaring van ontvoering en gevangenneming tot en met de overtocht naar de “Nieuwe Wereld”, was de vooraankondiging van een hel die tot aan de dood geleefd moest worden.
Voor het Afrikaanse continent, dat tot aan de 16e eeuw baadde in het Licht van voorspoed en welvaart, trad een honderden jaren durende tijdperk aan van vertwijfeling en verlorenheid.
Bloed, zweet en tranen van slaaf gemaakte mensen zijn eeuwenlang de bouwstenen geweest, waarmee de westerse naties hun voorspoed en welvarendheid hebben gebouwd.
De producten die op de plantages werden verbouwd gaven zoveel welvaart aan de westerse mens, dat hij en zij tot op de dag van vandaag in weelde kunnen leven van de rente op dit bloedgeld.
Er is een enorme morele en spirituele schuld opgebouwd door de Europide mens. Die in geen duizend miljard jaar met dollars en euros kan worden afgekocht.
De ware essentie van vergeven is het kwijtschelden van een schuld.
Geen levende mens is in moreel en spiritueel opzicht zo wijs en volmaakt dit zelf of in naam van een Godheid daadwerkelijk te kunnen.
Want de misdrijven die tijdens de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij zijn begaan tegen de Afrikaanse mens waren in ernst, onmenselijkheid en wreedheid duivels te noemen. Het waren verschrikkelijke ontaardingen, affronten tegen de Schepping, in wezen tegen datgene dat God genoemd word. Dus vooral voor een individu of geheel volk onvergeeflijk.
Er zijn Rijkdommen gestolen: Menselijkheid, Zelf-Respekt, Natuurlijke Harmonie, Innerlijke Vrede en Waardigheid.
De daders hebben hun volk gekleed, gevoed en voor een eeuwigheid karmisch overbelast met deze gestolen Rijkdommen. Uit vrije wil, in Blij Gemoed en vanuit christelijke overwegingen denkend en handelend.
Het gevolg is dat door de 400 jaren van terreur, door de meest verschrikkelijke misdaden ooit begaan, het Zwarte ras in een woekerende staat van verdoemdheid raakte.
Deel 3.4: Onze Voorouders die aan het kruis stierven
In het tijdsbestek van de eeuwigheid is het eergisteren. Tula. Leider van een bevrijdings-leger op Curacao die in opstand kwam en de gewapende strijd aanging tegen de slavernij. De opstand duurde een maand en werd door Nederlandse soldaten neergeslagen. Slavernij was een praktijk die door Nederland en andere Westeuropese landen, die economisch volkomen afhankelijk waren van dit onmenselijke systeem, als een legaal systeem gezien. Waar haalde die slaaf het recht vandaan te protesteren, in opstand te komen, zelfs te vechten tegen dit systeem?
Tula werd gevangen en samen met zijn medestrijders geëxecuteerd op 3 oktober 1795.
Het was een executie door marteling. En weinig mensen beseffen op welke duivelse wijze deze vrijheidsstrijders door de protestant-christelijke Nederlanders werden gemarteld en vermoord.
Tula en andere leiders van de opstand werden op een gemeenschappelijk plein op Curacao elk op een houten kruisvormig marteltuig vastgezet. Daarna werden hun armen en benen en alle andere beenderen in hun lichamen met grote mokerhamers kapotgeslagen. De massa mensen die verplicht werden dit schouwspel aan te zien waren de slaafgemaakten, die hun hoop op vrijheid samen met Tula zagen sterven. De slagen van die hamers overstemden het geschreeuw van de vrijheidstrijders niet. Nog levend werden na deze martelingen hun hoofden afgehakt en op houten staken midden op het plein geplaatst. Als waarschuwing aan alle slaafgemaakten dat dit de straf was voor de wens vrij te zijn. De vreselijk verminkte en onthoofde lichamen van Tula en zijn medestrijders werden toen ver uit de kust gebracht en in zee gegooid.
Europese christenen spraken ook in die tijden altijd al over “Gods Genade” en “Naastenliefde”. Zij preekten met gespleten tong; Heb God lief boven alles en uw naaste (de medemens) als uzelf.
Maar zoals de slaafgemaakten Tula en zijn medestrijders werden behandeld is hoe genadige barmhartigheid en christelijke naastenliefde in de praktijk werden gebracht. Het is hoe deze kernwaarden van het westerse christendom hand in hand met de dood gingen en hoe ellende en verdriet werden verspreid onder de slaafgemaakten.
Tula, de Universele held van de Zwarte wereld-gemeenschap leeft voor altijd in onze gedachten.
Ook in Suriname zijn er voorbeelden van Voorouders die aan het kruis stierven.
Uit “Wij Slaven van Suriname”, Anton de Kom:
“Vooral wanneer de Marrons berecht werden kende de wreedheid geen grenzen…. De Negerinnen Lucretia, Amba, Agia, Gomba, Maria en Victoria werden op kruizen gelegd, daarna levend geradbraakt. (zelfde marteling als Tula onderging) en na gedane executie de hoofden afgekapt en mede op staken aan de waterkant geplaatst”.
Kennis van deze geschiedenis verplicht ons dat wij het Lijdenschap van onze Voorouders die aan het kruis stierven, allen die in slavernij leefden en stierven, met grote eerbied blijven herinneren. En op minimaal een dag in het jaar herdenken.
Deel 3.5: De geboorte van Zwarte Piet
Op het hoogtepunt van de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij, in de 18e eeuw, werden de culturen en religies van de volkeren in Afrika gedemoniseerd als onderdeel van de-humanisering. En steeds vaker zichtbaar in westerse boeken en kranten, de media van die tijd, als mikpunt van racistische stereo-typeringen en vooroordelen.
Vooroordelen die vandaag de dag nog door veel witte mensen worden gekoesterd.
Het christelijke dogma dat de Afrikaan een “gebroed des duivels is”, een on-mens, was al door de kerk in de harten van de Europide mens gegraveerd. Wetenschappers namen vanaf de 19e eeuw de plaats in van de kerk als “schatbewaarder” van de waarheid en zochten op een “wetenschappelijke” manier naar bewijzen die de inferioriteit en het niet-mens zijn van de bewoners van Afrika en vooral van de slaaf gemaakten in de Amerikas moesten aantonen.
Zo werd “wetenschappelijk” aangetoond dat een slaafgemaakte die niet hard genoeg werkte en zelfs van de plantage wilde wegvluchten aan de ziekte “drapetomania” leed. Het voorgestelde medicijn voor deze aandoening was een minimum aan zweepslagen.
Pseudo-wetenschap, wetenschappelijk racisme en propaganda zorgden voor een overvloed aan stereo-typeringen over de Zwarte mens. Die volgens “wetenschappelijk” onderzoek uit die tijd evolutionair een apart soort mens-aap was. En die in de “survival of the fit” alleen goed genoeg was voor een leven in slavernij.
Deze “wetenschappelijke waarheid” verschilde feitelijk niet van het christelijke dogma over de Afrikaan, dat “ den Zoonen van Ham, door Noah, tot eeuwigdurende slavernij vervloekt zijn”. Noah, Ham en alle andere hoofdrolspelers in de bijbel zijn mythologische figuren in een allegorie over de Zondvloed.
Het dogma was gebaseerd op een misdadige interpretatie van vers 9:24/25 uit het boek Genesis in het Oude Testament. Het gaf de kerk en de christelijke slavendrijvende landen van West-europa een door “god geaccordeerd recht” de Afrikaan tot slaaf te maken.
Is dit niet een van de grootste affronten tegen datgene wat mensen God noemen?
Toen de Europeanen in de 14e eeuw West-Afrika aandeden zagen zij de enorme welvarendheid en goedgeorganiseerde beschavingen. De beschavingen die zij daar troffen stelden hun eigen culturen in de schaduw. (Lees African Cities and Towns before European Conquest, Richard W. Hull)
Dit beeld van Afrika en de Afrikaan werd veranderd tijdens de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij dat al vanaf de 16e eeuw zijn aanvang had.
Het moest van positief naar negatief. Van beschaafde en goed ontwikkelde naar culturele primitievelingen en zelfs kannibalen. Zodat tegenstanders van de slavernij in Europa uiteindelijk beredeneerden dat “die primitievelingen en wilden” door leven in slavernij wel enige vorm van beschaving konden aanleren en “tot Jezus konden komen”.
Dit was eeuwenlang het excuus van de kerk, gemaskeerd als rationale, om het systeem van slavernij goed te praten.
De overgrote meerderheid van Europeanen kende in die tijd Afrika alleen van mondelinge overlevering. Dus het was niet moeilijk Europese burgers, in die tijd voornamelijk analfabeet, te overtuigen van kerkelijke waarheden. Hoe leugenachtig die “waarheden” ook waren, de kerk was eeuwenlang de autoriteit op het gebied van wetenschap, rechtspraak en moraal.
Vanaf de 17e eeuw werd het Europese volk als het ware gehersenspoeld om een racistische kijk op Zwarte mensen te hebben door eerst nog de kerkelijke waarheid over “den neger”. En vanaf de 19e eeuw door “wetenschappelijke” waarheden.
Hiermee werd een irrationeel raamwerk van vooroordelen gevormd in het denken van witte mensen, ook wel door moderne sociologen “white racial frame” genoemd. Een mentaal raamwerk van racistische vooroordelen.
Men ontwikkelde in Europa en de Amerikas een sociale anti-pathie ten opzichte van Zwarte mensen door zeer kwalijke denkwijzen. In die tijd niet abnormaal. Het was algemeen gedachtegoed. Vandaar dat niet veel westerse mensen een goed ontwikkeld schuld-bewustzijn hebben ten opzichte van de misdaden gepleegd tijdens de eeuwen van Afrikas Lijdenschap.
Kijk naar de Verenigde Staten.
Na de slavernij kwam de haat die al was gecultiveerd ten opzichte van Zwarte mensen tot uiting in talloze lynch-partijen, de massamoorden op inwoners van dorpjes en steden bestaande uit enkel Zwarte burgers ( bijvoorbeeld Tulsa, Oklahoma) en extreme politiegeweld tegen de Zwarte bevolking.
Een andere, niet zo gewelddadige maar ook schadelijke, uiting van racistisch denken was natuurlijk ook het fenomeen in dat land van Minstrel-shows. Witte mensen die hun gezicht zwart en hun lippen rood verfden en dan typisch “negerachtig gedrag” vertoonden in theaters door het hele land. Het was om te lachen, nietwaar?
Deze vorm van vermaak was toen algemeen geaccepteerd.
De minstrel shows ontstonden in de jaren 50 van de 19e eeuw. En werden zeer populair in de V.S. aan het eind van de 19e eeuw. Dat de minstrel-figuur Zwarte Piet in dezelfde periode in Nederland zijn intrede deed, eind 19e en begin van de 20e eeuw, is geen toeval. De Nederlander, net als andere Europiden, was eeuwenlang al geconditioneerd en geprogrammeerd om de Zwarte mens als een object van vernedering en vleesgeworden stupiditeit te zien. Het was aangeleerde haat.
Waar in andere landen Sint Nicolaas vergezeld ging van een duivel-figuur, o.a. de Krampus, werd de aangeleerde haat ten opzichte van Zwarte mensen in Nederland gepersonificeerd door een karikatuur van een Zwarte man. Zwarte piet, de Nederlandse versie van de “duivel-figuur” in het Sinterklaas-feest. Een stereotype nachtmerrie-figuur die de racistische vooroordelen over Zwarte mensen uitbeeldde. Die goedgelovige kinderen schrik aanjoeg en waar men hartelijk om zijn stereotype domheid kon en nog steeds om kan lachen.
Na eeuwenlang geen aandacht te hebben geschonken aan het ontwikkelen van immateriële culturele rijkdommen, is zwarte piet vandaag de dag het zwarte gezicht van authentieke Nederlandse cultuur. Waar men kleinzielig en krampachtig aan vasthoud, misschien wel, als herinnering aan die goeie ouwe tijd?
Maar tijden veranderen. En elke intelligente persoon kan onderhand begrijpen en empathisch in-voelen hoe de tijds-geest van nu globale de-kolonisatie dicteert. Het ontvouwt zich en heeft bepaald dat Zwarte Piet niet meer in deze tijd thuishoort.
*Een paar titels van enkele oude jeugd-boeken en hoe Nederlandse kinderen het alfabet werd geleerd. Hoe de Nederlandse mens van kleins af aan met haat werd geprogrammeerd, psychologisch geprepareerd voor o.a. de acceptatie van de nachtmerriefiguur Zwarte Piet. De gouden oorringen en rode lippen herinneren aan de afbeeldingen van Moren uit middeleeuws Europa.
Het hele sinterklaas gebeuren is oorspronkelijk onderdeel van een opvoedmethode, hier bekend als “kinderschrik”. Om kinderen braaf te houden en ze te behoeden om gevaarlijke en stoute dingen te doen verzon men angstaanjagende figuren. Ook duiveltjes, demonen, draken, weerwolven en andere sprookjes-figuren maken onderdeel van een opvoedmethode die ervoor zorgt dat mensen braaf blijven, godsvruchtig zelfs. Het is een universeel opvoedkundig fenomeen dus in Afrikaanse culturen heb je deze methode ook. En in Suriname zijn bijvoorbeeld spookverhalen over Asemas een manier om kinderen angstig te maken om s`nachts over straat te zwerven. Elke cultuur heeft zo zijn boeman-monsters. In Duitsland en Oostenrijk is er geen zwarte piet in de Sinterklaasvieringen maar een Krampus. Een soort duivel-figuur.
De duivel in het Saint-Nicholas verhaal symboliseert de knechting van het Kwaad door het Goede. Exemplarisch voor de zwart-versus-wit tegenstelling en symboliek in de westerse cultuur. Interessant is de roe in de duivel zijn linkerhand. (zie afbeelding)
Prenten uit het boek Sint Nicolaas Vertellingen door C. van Schaick (1852), toen “kinderschrik” nog een normale opvoedmethode was. En het Sinterklaas was die stoute kinderen bestrafte.
Het idee dat de Nederlandse versie van Sinterklaas een knecht had heeft zijn oorsprong in het boek “de Knecht van Sint Nikolaas” van Jan Schenkman uit 1850.
13 jaar voor de afschaffing van slavernij in Suriname en op Curacao. Toen werd een knecht met duidelijk Africoïde kenmerken in het boek afgebeeld. Hij had nog niet de naam Zwarte Piet. Het boek werd een bestseller. In het jaar 1891 verscheen het boek “Het Feest van Sinterklaas”. Waar een knecht genaamd Zwarte Piet zijn intrede deed. Vanaf toen kennen Nederlanders de huidige nachtmerriefiguur Zwarte Piet in de volkscultuur. De Sinterklaas vieringen hebben in verschillende Europese landen weer een andere vorm.
In Tsjechië verkleden kinderen zich in trio’s als Sinterklaas, een duivel en een engel, en gaan ze op de avond van 5 december van deur tot deur om liedjes te zingen voor de bewoners. Hun beloning is snoepgoed. Uit onderzoek blijkt dat men in andere landen geen karikaturen van Afrikanen/Zwarte mensen gebruikt als hulpje van Sinterklaas. De Nederlanden zijn de uitzondering. Hier, en sinds de jaren `60/`70 van de 20e eeuw ook in België, heeft men Zwarte Piet. En hoe hij aan die naam komt is geen geheim.
Een van de bijnamen van de duivel, een mythologisch wezen uit westers christendom, in Nederland was “Zwarte Piet”.
Sint-Nicolaasviering in Zuidelijk Duitsland en Oostenrijk met duivel-figuren (krampus). Deze viering verbeeld de symbolische knechting van het Kwaad.
Witte engeltjes, zwarte duivels, u.c.
In Noordelijk Duitsland viert men Sinterklaas met de schrik-figuur Knecht Rupracht, die er niet echt heel erg eng uitziet
In Frankrijk viert men Saint-Nicolas met de geknechtte duivelfiguur Pere Fouetard, wat “de zweep-vader” of “Vader Geseling” betekent. Met een roe in hand standby om stoute kinderen af te ranselen.
Sint Nicolaas viering in Nederland met karikaturen van Zwarte mensen als “duivelfiguren”. Waarbij dus niet alleen de Zwarte man als “schrikfiguur (duivel) fungeert maar ook de tot-slaafgemaakte Afrikaan word uitgebeeld. Daarom is Zwarte Piet voor veel Zwarte mensen net zo schokkend als de Hitlergroet en het hakenkruis voor mensen van joodse afkomst.
Wie weet. Wie zal het zeggen? In de verre toekomst zullen historici en studenten geschiedenis naar de laatste decennia van deze door racisme vergiftigde donkere middel-eeuwen reizen. Voor veldwerk en onderzoek. Ook om te zien en horen wie aan de goede kant stond, wie in het verzet zat en wie fout was in de Zwarte Pietten-Oorlog. (klinkt als een grapje, maar is geen grap)
Concluderend is het redelijk te stellen dat Zwarte Piet een samenstelling is van 4 personages. Het is:
(1) Een aftreksel van de Amerikaanse Minstrel-Shows. Dit is zichtbaar aan de “black-facing”, rood gemaakte lippen om de “diklippige neger” te imiteren, een afro-pruik en het uitbeelden van stereo-type “negerachtig” gedrag.
(2) Een degradatie van de rol die de middeleeuwse Moor (Afrikaan) had in Europa, de gouden oorringen en rode lippen zijn een overtuigend bewijs.
(3) Zwarte Piet is vooral een uitbeelding van de heersende vooroordelen over “de neger”. Een in een racistische karikatuur gegoten uitingsvorm van teveel Nederlanders hun haat, aversie en antipathie ten opzichte van de Zwarte mens.
(4) Zwarte Piet is ook een verpersoonlijking van de duivel. Die op zijn beurt een “Kinderschrik-figuur” is voor kleine en grote mensen uit Europese religieuze folklore. Dus niet alleen was Zwarte Piet in 18e eeuws Nederland een benaming voor de duivel. Ook had Zwarte Piet (de knecht van sinterklaas) bij zijn introductie in de Nederlandse volkscultuur (eind 19e eeuw CE) de roe van deze mythologische figuur overgenomen als visueel afschrikmiddel voor stoute kinderen.
De Grootste Pestkop der Nederlanden
Er is een Sinterklaas-liedje dat decennialang populair was in stedelijke gebieden van Nederland.
-“Zwarte Piet Doedel Doedel, Zwarte Piet Doedel Doedel, Zwarte Piet jij krijgt mij lekker niet (2x herhalen, durf het te zingen)”-
Het liedje gaat blijkbaar over een Zwarte Piet genaamd Doedel. Maar wat is een doedel? Vraag je jezelf dan af. Dat is een nevenvorm van dodde, een waterplant of oevergewas. Lijkt mij sterk dat over een Piet met de achternaam van een oevergewas zo word gezongen. Gaat het over een doedelzak-spelende Piet? Maar waarom zo minachtend en pesterig zingen dat een muzikale, vrolijke, doedelzak-spelende Piet je lekker niet krijgt? Of word met doedel een persoon bedoelt?
Er was wel de Surinaamse vakbondsleider Louis A.G. Doedel.
Het standbeeld van deze volksheld voor Surinamers en Antillianen op Curacao
Hij ging in de jaren ’30 van de 20e eeuw de strijd aan tegen sociaal onrecht in de Nederlandse kolonies Suriname en op Curacao, waar hij was uitgegroeid tot een groot vakbondsleider. De Nederlandse autoriteiten wilden zijn volksbeweging tegen het koloniaal bewind neutraliseren en daarom werd hij gearresteerd in 1937 en “ter observatie” opgesloten in een psychiatrische inrichting. Na 43 jaren opsluiting en decennialange mishandeling door toediening van zware geest-vernietigende medicijnen overleed hij op 10 januari 1980, een paar dagen na zijn vrijlating. (lees Louis Doedel; Martelaar van het Surinaamse Volk, E. Wijntuin )
Deel 3.6 De mythe van de Afrikaanse kannibaal
Iedereen kent die grappige cartoons en striptekeningen van primitieve Afrikanen die witte mensen in een grote ketel koken.
Het is gewoon propaganda. Met die tactiek zijn zovele kwetsende en boosaardige vooroordelen en leugenachtige verhalen over het Zwarte ras als waarheid in de wereld gebracht.
Door dezelfde soort beelden onafgebroken via allerlei media in het denken te programmeren word het racistisch idee van de primitieve, onbeschaafde Afrikaan levend gehouden.
Dit idee van Afrikaanse menseneters is een mythe die zijn oorsprong heeft in de aanvangsperiode van de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij. En is ontstaan vanuit het christelijk denkbeeld dat de witte mens het toonbeeld is van het goede en het ras is met de hoogste ethiek en moraal. De Zwarte mens werd vanaf die periode gezien en geportretteerd als het absolute tegenovergestelde.
Volgens de kerkleer, tot op heden diep geworteld in de harten en het denken van veel witte christenen en non-christenen, is de Zwarte mens een “gebroed des duivel”. Of in ieder geval iemand met een laag karakter en een bestiaal innerlijk.
De mythe van de Afrikaanse kannibaal functioneerde als een geweldige verkoop-tactiek voor het overtuigen van christenen die sceptisch leken ten opzichte van slavernij. Want “ziedaar den kannibalistische neger, hij verdient het door slavernij getuchtigd tot jezus te koomen”.
Maar om deze mythe te doorgronden moet je beseffen dat het is ontstaan vanuit het onbegrip en de angst van de witte mens voor de spirituele reinigings-rituelen en de begrafenis-rituelen van de Afrikaanse mens.
De christelijke Europeanen kwamen uit een tijdperk van heksenjachten. Hoeveel duizenden vrouwen zijn in het Europa uit die periode tot de brandstapel veroordeeld? Het was de angst voor zelfstandig denkende vrouwen die “onchristelijk” leefden. En met hun on-christelijke ideeën en leefstijlen een bedreiging vormden voor de gevestigde door mannen gereguleerde orde.
Vanuit deze angst-cultuur en door het niet begrijpen van typische Afrikaanse begrafenis en reinigings-rituelen ontstond een tot vandaag de dag nog springlevende mythe over de Afrikaanse mens.
Een foto zegt meer dan duizend woorden…..
Weer die oorbellen
Still uit een Amerikaanse tekenfilm
Programmeren van racistische ideeën en stereotypen in kinderen, die zullen opgroeien tot volwassenen, gaat sneller met tekeningen. Dat is hoe het brein werkt.
Ontleding van de mythe:
In pre-koloniaal Afrika kenden veel Afrikaanse volkeren het fenomeen van een overledene twee keer begraven.
De eerste keer, kort na het overlijden, diende als overdracht van het lichaam aan de Aarde. Want volgens traditionele Afrikaanse religies was het vleselijke lichaam uit Moeder Aarde gekomen en moest het na de dood weer tot haar wederkeren.
Uit respect voor een overledene, die gedurende het leven een hoge status in de gemeenschap had verdiend, kende men zo iemand de eer toe hem of haar een tweede maal te begraven.
Dit hield feitelijk in dat na verloop van 8 jaar de beenderen van deze persoon werden opgegraven door een speciaal daarvoor getrainde grafdelver. Door hem werden dan ook de beenderen schoongemaakt en in aarden potten geplaatst in een daarvoor bestemd klein huis. Zo een praktijk zag je bij veel volkeren over de hele wereld waar voorouderverering een belangrijke plaats in het dagelijkse leven had.
De wereld-ontdekkende Europeaan zag deze aarden potten met daarin de botten van een gerespecteerde overledene. Begreep niet wat hij zag. En verspreidde het nieuws dat Afrikanen mensen-eters zijn.
Het gebruik van iemand twee keer begraven kwam in de koloniale tijd voornamelijk nog voor op het platteland. Deze traditie is in het verleden achtergelaten.
Ook kenden veel Afrikaanse volkeren het ritueel van een spirituele kruidenbad nemen. Waarbij de gemeenschap of een familie samenkwamen. Hiervoor gebruikte men grote koperen ketels, vaak manshoog, waarin heilige kruiden en bladeren zitten. Koper blijkt een zuiverende werking te hebben op water.
En op voor-bepaalde dagen, bijvoorbeeld aan het begin van de oogsttijd, nam men zo een bad. Het hield in dat mannen, vrouwen en kinderen met een halve kalebas water uit zo een ketel putten en hun hoofden en lichamen met dit ge-heiligde water besprenkelden.
Het was een spiritueel bad met als primaire functie het gezond en krachtig houden van de kra (bij gebrek aan een beter woord: ziel).
Ook in landen waar ontvoerde en tot slaaf-gemaakte Afrikanen terecht kwamen kent men tot vandaag dit ritueel van spiritueel baden. Zo ook in Suriname waar men het gewoon een wasi noemt. Een wasi is vooral ook effectief om de familiebanden gezond te houden en om gemeenschapszin te bevorderen.
Te zien op de foto: een koperen ketel, met daarin water, bladeren van heerlijk ruikende bloemen, aromatische kruiden en geparfumeerde oliën, kortom de basis benodigdheden voor een heil-zaam en wel-dadig spiritueel bad.
De begrafenis-praktijken en spirituele reinigingsrituelen van de Afrikaanse mens werden in de koloniale periode door de bijgelovige en door hekserij bezeten christelijke Europeanen niet begrepen.
En uit dit onbegrip groeide de mythe van de Afrikaanse kannibaal die mensen in grote koperen ketels kookt. Met lekker ruikende bloemen, bladeren en kruiden.
(Lees verder in Zwarte Waarheid (Chapter 3B)
JERRELISME 
4 gedachten over “Zwarte Waarheid (Chapter 3A)”