Zwarte Waarheid (Chapter 2)

 

Close-up fotos van de kalkstenen Hor-em- akhet (Horus van de Horizon). Beter bekend als “De Grote Sfinx van Gizeh”

 Door de Grieken  de “Sfinx” genoemd. Het gezicht is richting de zonsopkomst, het oosten. Afmetingen: hoogte 20 m, breedte van het achterste deel 19 m, lengte 73m. Volgens moderne Egyptologen is dit bouwwerk minstens 8000 jaar geleden gebouwd. In een nog verder verleden dan de pyramide-bouwers. De enige vraag die opkomt wanneer je naar de gelaatstrekken van dit gezicht kijkt is of het een Zwarte man of een Zwarte vrouw representeert.

Deel 2A

De morele, spirituele en verlichtende aspecten van de kleur zwart

De Oud-Egyptenaren noemden hun land Kamit. (Kemet op zn Engels) De -t in dit woord is een stille letter en word niet uitgesproken. Kamit betekent “Het Zwarte Land” en zij noemden zichzelf Kamau; “Zwarte mensen”. Van het Oud-Egyptische stam-woord Kam (zwart). Een woord dat oorspronkelijk uit het Oude Aethiopië  (Kush) kwam. Verderop zal ik de etymologie van dit woord verklaren. Met dit woord vatten de Oud-Egyptenaren verschillende betekenissen samen. Woorden als verhevenheid, perfectie, koninklijk, volmaaktheid, sacraal, goddelijkheid, oppermacht kregen samengevat in dit ene woord een orale en geschreven kracht. De juiste vertaling van Kamit is daarom ook “Het Heilige Land”.

The Histories, Book II, 12: “I further notice that Egypt resembles neither the land of Arabia, which borders upon it, nor Lybia, nor yet Syria, but that it has soil which is black and easily breaks up, seeing that it is in truth mud and silt brought down from Aethiopia by the river. The soil of Lybia , we know however, is reddish colour and rather sandy, while that of Arabia and Syria is somewhat clayey and rocky”.

Eurocentristen beweren dat de naam Kamit “Zwarte Aarde” betekend, de zeer vruchtbare “Black Soil” dat na de jaarlijkse overstromingen achterbleef op het land.  Hun bewering baseren zij op bovenstaande observatie van de Oudgriekse historicus Herodotus. Maar nergens geeft Herodotus aan dat de Oudegyptenaren, wiens oude geschiedenis en cultuur hij bestudeerde, met de naam van hun land Kamit verwijzen naar de “Black Soil, Zwarte Aarde”.

Het is onwaarschijnlijk dat de Kamau (oudegyptenaren) met de naam van hun land Kamit refereerden aan alleen hun melanine-rijke huid. Want ten zuiden leefden de Nubiërs en Kushieten, ook melaninerijk. Ten westen leefden de Libiers, een volk dat volgens historici uit die tijd verschillende schakeringen bruine huidskleur had. De meesten waren melaninerijk. Ten noorden van Kamit leefden de Kanaanieten oftewel de Palestijnen die ook net als de Libiërs voornamelijk melaninerijk waren. En de regio ten oosten, in wat nu Saudi-Arabië is tot India, werd door de Grieken nog Oost-Aithiopia genoemd. Omdat daar ook melaninerijke mensen leefden. De Oud-Egyptenaren waren spreekwoordelijk gezegd omringd door Zwarte mensen. 

Het is ook een historisch gegeven dat Kush (zuid-Soedan en Soedan) en Kamit (oudegypte) zeer lange tijd één natie vormden die oorspronkelijk bestond uit een noordelijk en een zuidelijk deel. En dit land werd door henzelf ook “De Twee Landen” genoemd. Tegenwoordig kan daardoor verwarring ontstaan wanneer Egyptologen spreken over “De Twee Landen” en daarmee alleen het Oude Egypte bedoelen en Kush, ooit deel uitmakend van “De Twee Landen”, volkomen negeren.

Deze oude broedervolkeren, met georganiseerde steden al rond 5000 BCE,  waren zuid-georiënteerd om twee redenen. A) omdat de levengevende Nijl vanuit het hart van Afrika in het zuiden, dat door hen als “Het Land van de Voorouders” (Ta Netjer) werd beschouwd, naar het noorden stroomde. En B) omdat hun belangrijkste tot God verheven Voorouder Asar (osiris) in de zuidelijke sterrenhemel als sterrenbeeld zijn nachtelijke wandeling maakte. De Grieken hernoemden dit sterrenbeeld tot Orion. In de astronomie van andere Afrikaanse culturen, zoals de Akan, kent men dit sterrenbeeld ook maar dan onder een andere naam.

Het noordelijk deel van “De Twee Landen” scheidde zich rond 3500 BCE af van het zuidelijk deel en noemde deze nieuwe natie Kamit, welke ook weer uit een zuidelijk en noordelijk deel bestond. ( Lees; Wonderful Ethiopians of the Ancient Cushite Empire)

De Kamau en de Kushieten  hadden een hoog ontwikkeld gevoel voor spiritualiteit, gereflecteerd door de wijze waarop zij natuurkrachten en levensprincipes afbeeldden als vele individuele goden. Dus niet dat zij de beelden van goden aanbaden maar wel de principes en natuurkrachten die deze symboliseerden. De principes en natuurkrachten werden door hen gerespecteerd en als goddelijk erkend.

Zij bestudeerden Levensprincipes, Natuurkrachten en Natuurelementen en gaven deze de namen van Netjers (Goden). Hun geloofssysteem was gebaseerd op diepe inzichten en kennis van de mechanismes van de Natuur en Universele waarheden. En de wetenschappen die uit deze studies voortvloeiden dragen nu bekende namen als natuurkunde, scheikunde, biologie, astronomie, muziek-harmonie, wiskunde, trigonometrie (zichtbaar in de constructie van hun pyramides), hemel-mechanica, rede-kunst en filosofie.

Zij waren de eersten die letter-tekens gebruikten voor gedachten en kennis overdracht en sterrenstelsels in kaart brachten en hen een naam gaven. Ook veeteelt, landbouw en het veredelen en verbouwen van gewassen was hun bijdrage aan de wereldbeschaving. En van beeldhouwkunst tot georganiseerde religie en van literatuur en textiel bewerking tot het opdelen van de maatschappij in administratieve regios. Zij creëerden een zeer geavanceerde cultuur duizenden jaren voordat andere volkeren spreekwoordelijk “op twee benen begonnen te lopen”.

Deze Afrikaanse volkeren waren de uitvinders van wetenschappelijke disciplines. Deze hadden zij samengevoegd in een mystery System dat vergelijkbaar was met een universitaire studie.  En het waren de priesters die de rol van leraren hadden en verantwoordelijk waren voor kennis-overdracht.

De priesterkaste bestond uit mannen. En had dagelijks primaire taken in de gemeenschap als administrateur, astronoom, arts, rechter of architect. Maar als secundaire taak moesten zij via onderwijs (het licht) de ziel van een student van het Mystery-System “bevrijden” van onwetendheid.

Onwetendheid werd gezien als de grootste zonde.

In latere tijden, na de 20e dynastie, verwaterde dit Mystery-System. Religie was toen, vooral voor het gewone volk, niet meer wetenschap bedrijven maar een mengeling van geloof in on-logische magie, spreuken, simplificatie van Universele Waarheden en bijgelovigheid. Ook de priesterkaste begreep toen niet langer de essentie van hun eigen religie.

Het is deze verwaterde religie die de Oudgrieken (zij veroverden Egypte in ca. 305 BCE, bijna 1000 jaar na de 20e dynasty) leerden kennen. De Oudgrieken begrepen de essentie van de Oudegyptische spiritualiteit (religies) niet, daardoor is veel van wat zij documenteerden oppervlakkig. Datgene dat zij dachten te begrijpen werd door hen gedocumenteerd en verzameld in Alexandrië (egypte). En het is deze oppervlakkige kennis die tegenwoordig door de onwetende geïnteresseerden in het Oude Egypte word bestudeerd en bij hen alleen maar voor verwarring zorgt.

Als voorbeeld van zulke verwarring kennen we de term abracadabra. Zogenaamd een toverwoord. Iedere student van het Oude Egypte, de Nubiërs en de Kushieten weet hoeveel belang dit volk hechtte aan woorden. Uitgesproken of in gedachten.  Weinigen weten dat Kushitische priesters een 3-ledige mystieke “sleutel” uitspraken voor een versnelde evolutie naar een verhoogd bewustzijn. Een van de verbale elementen van deze mystieke sleutel was abèra-ka-abèra, letterlijk; straal-ziel-straal!

Een ander teken van de ver-warring is het niet kunnen doorgronden van de mystieke functie die de mythologische bijbelfiguur Abra-ham of Aberaham in hebreeuwse allegorieën vervulde.

Het bestuderen van het Mystery System duurde 42 jaar, wanneer je als jongeman het priestervak verkoos boven een normaal leven. Er waren 3 fases in deze studie. Als Sterveling (beginneling) had je nog geen inner-visie. Deze verkrijg je door instructies en veel training. Na een beproeving werd je gezien als Intelligenses, iemand met inner-visie en elementaire kennis. Na verschillende testen en ondervragingen kon je bij een positieve afronding toetreden tot de Zonen van het Licht. Je was dan een Sa-Ra.

Vrijmetselaars zien het Oude Egypte als de bron van alle kennis en wijsheid. Welke fundamenteel waren voor andere jongere beschavingen als de Grieken, Perzen en Romeinen. Maar de Oudegyptische kennis nu bestaand, door Vrijmetselaars met veel geheimzinnigheid omgeven en overgedragen, is de sterk verdunde en oppervlakkige kennis gedocumenteerd door de Ptolomaeïsche Grieken. Dit waren dus de Grieken die het Oude Egypte, toen een beschaving in verval, veroverden en hun culturele rijkdommen “leenden”.

Het Oude Egypte en hun God

De meeste Egyptologen begrijpen de laatste tientallen jaren dat, in puur theologische zin, de Oud-Egyptische religie monotheïstisch was. Want de verschillende Goden zijn aspecten of beter gezegd Emanaties van de Ene Almachtige; De verborgen en onzichtbare bron waaruit alles is ontstaan. Dit is een typisch Afrikaanse kijk op de Scheppingsmachten.

De Kamau en de Kushieten geloofden dat na het overlijden de Ka (ziel) zijn volmaakte, goddelijke, staat bleef behouden en beeldden daarom de Ka -beelden vaak af met een zwarte kleur. De ka is in substantie, elementaire intelligentie en bewustzijn als de Schepper waaruit het is gekomen en is daarom onsterfelijk. Het is eenvoudig gezegd de God in de mens.

Bij het Akan volk in West Afrika (Burkina Faso, Ghana, Togo, Ivoorkust) kent men dezelfde filosofie over de Ka, daar is het woord voor ziel of beter gezegd “Levenskracht” kra. Net als in Suriname, Jamaica en meerdere landen waar een merendeel ontvoerde tot-slaafgemaakte mensen uit de Akan streek werden gebracht. 

Ka/ziel-beeld van Farao Tut-Ankh-Amen van de 18e dynasty (naam betekent Tut is een spiegelbeeld van Amen). Een Ka-beeld werd na de dood van een farao in zijn graftombe geplaatst. En was een realistische afbeelding van een “onzichtbare” ka (ziel). Dit ka-beeld is zwart omdat het de spirituele vereenzelviging met Kam-Wer (De Grote Zwarte) Osiris verbeeldde.

Osiris was de proto-typische Verlosser-figuur in de Oud-egyptische religie. Ook belangrijk om te weten: Alleen deïficeerde (tot-god gemaakte) faraos, koninginnen en hooggeplaatste personen werden met een zwarte huidskleur afgebeeld op tempelmuren: De koningskleur. Vaak zie je op afbeeldingen ook mannen afgebeeld met een roodbruine huidskleur en vrouwen met een gele. Deze kleuren hadden een symbolische betekenis. Ook de Kushieten werden normaal gesproken met een zwarte huidskleur afgebeeld. Omdat zij, volgens de ontstaans-geschiedenis van de Kamau, de eerste mensen waren en uit de zelfde leven-scheppende substantie van de Schepper kwamen als de Werkbare Krachten, ook wel Netjers (goden) genoemd. (Book of Gates chapter VI)

Dit beeld van farao Tut-Ankh-Amen is nu in het Egyptische museum in Caïro

Detail van een afbeelding op de rugleuning van een stoel uit de graftombe van farao Tut-ankh-Amen en zijn latere vrouw prinses Ankhesenamen uit de 14e eeuw BCE. Check zn afro.

Replica van bovenstaande stoel uit de graftombe van Tut-ankh-amen. De beelden zijn replicas van zijn Ka-beeld en van de God Anubis. Interessant. Anubis heeft in zijn linkerhand de Was-scepter.  Linkervoet vooruit…..

Houten tafel , ca. 1539-1292 B.C.E , uit het begin 18de dynastie, gevonden in een tombe in Thebes, werd gebruikt als eet-tafel waaraan men plaatsnam gezeten op kussens of “stools”, zonder spijkers gemaakt, de onderdelen zijn met houten pinnen aan elkaar bevestigd, (hbl=30.5 x 25.4 x 52.4 cm)   Brooklyn Museum

Parade van Kushitische prinsen op weg naar een tempel; schildering in de Tombe van Huy.

De God Asar (griekse naam Osiris) , de Kam-Wer (De Grote Zwarte) op zijn Troon in de vorm van Opper-Rechter. 

Asar op een begrafenis-papyrus. Hij was de belangrijkste God en hoofdrechter in het leven na de dood. Zijn jaarlijkse sterven en resurrectie personificeerden vitaliteit en de vruchtbaarheid van de Natuur. Hij was de eerste Karast (KRST), wat zoveel betekent als De Gezalfde. Ook was hij de eerste zon-God en rees uit de dood om zijn kind Heru (griekse naam horus) te maken met de Godin Aset (griekse naam isis). Hij was de zon gedurende de nacht, zijn zoon Heru was de zon overdag.

In veel latere tijden hernoemden de Grieken, nadat zij Egypte hadden veroverd, hem tot Serapis. Die later evolueerde tot de Nieuwe Testament figuren met de zelfde voornaam; Jezus Barabbas (bar-abbas: zoon van de vader) en Jezus de Christus. ***(mattheus 27: 16/17)***  Zoals velen al weten was de diepere betekenis van deze crucificatie-allegorie een keuze, die een gelovige maakt om een leven na te streven vol innerlijke, geestelijke rijkdom of een leven na te streven met alleen materiële rijkdommen.

Asar (Osiris) op papyrus (Neues Museum in Berlijn).  Asar is de vroegst bekende “Resurrected Savior”. Een Herrezen, uit de dood opgestane, Redder. Een “christus-figuur” duizenden jaren voor de opkomst van de christus –cultus. Hij was volgens de mythe een voorouder, een koning. Die nadat hij ter dood was gebracht en stierf uit de dood opstond en via “Mystieke Ladders” naar het Hemelrijk steeg. En daar zitting nam op de troon als koning en rechter. Al die in hem geloofden en stierven zouden met hem verenigd worden.  Het was een letterlijke vereniging. Zo geloofde men. Bij wederopstandig door re-incarnatie of in een bovenaards leven na de dood, stond de gelovige op als Asar

Standbeeld van farao Mentu-Hotep van de 11^e dynastie ,heerser van ca. 2061-2010 BCE, deïficeerd na zijn dood (tot God gemaakt) en grondlegger van de Montu- krijgskunsten. (Egyptische Museum, Caïro)

 

Dr. Ashra Kwesi, historicus en egyptoloog, bij een ca. 4000 jaar oude tempelmuur in Opper-Egypte waar hij uitlegt dat de wortels van Krijgskunsten/Martial-Arts in het Oude Egypte liggen.

Buste van farao Huni, laatste farao (koning) van de 3e dynastie. Regeerde 24 jaren tot ca. 2600 BCE. (Brooklyn Museum)

Zandstenen beeld van farao Djedefre van de 4^e dynastie, regeerde van ca. 2575-2566 BCE, zoon en directe troonopvolger van farao Khufu (griekse naam Cheops) (louvre Museum) Djedefre betekent “Voor altijd als Ra”. 

Anorthosiet gneiss beeld van 4de dynastie farao Khafra, zoon van farao Khufu, broer en opvolger van farao Djedefre. Khafra regeerde ca. 25 jaren. (Cairo Museum)

Beeldjes van farao Khufu (griekse naam Cheops). 2e heerser van de 4e dynastie. Opdrachtgever voor de bouw van De Grote Pyramide van Gizeh.  (Caïro Museum, Egypte)

Stenen beeld van farao Sahure (samen met een Nome God) van de 5^e dynasty, regeerde van ca. 2487-2475 BCE, zoon van farao Userkaf (metropolitan Museum)

De faraos (koningen) van de 3^e, 4^e, 5^e en 6^e dynastieën waren de bouwers van de grote pyramides en de vele pyramide-complexen. Deze periode word ook Het Oude Rijk genoemd en duurde van ongeveer 2707 tot ca. 2216 BCE. De meeste pyramides werden in die periode gebouwd. Het Pyramide -Tijdperk.

Granieten beeld en close up van een koperen beeld van Farao Pepi I Meryra (meryre)  van de 6e dynastie, regeerde 44 jaar van ca. 2331-2287 BCE. (Brooklyn Museum)

Granieten hoofd van farao Ramesses (Ramses) I, heerste van ca. 1292–1290 of 1295–1294 BCE , vader van Seti I, grootvader van Ramesses II en grondlegger van de Ramesside Periode en de 19e dynastie, bijna een millennium (1000 jaar) na het einde van het Pyramide Tijdperk. (Boston Museum MFA)

Geboren uit Ra

De Ramesside Periode besloeg de 19e en 20e dynasties van het Oude Egypte. Dit waren de 2e en de laatste dynastieën van het Nieuwe Koninkrijk. Gedurende de Ramesside Periode waren er maar liefst 11 faraos met de naam Ramesses.

De grondlegger van deze periode was Ramesses I en hij was een farao (koning) die na het verval in het land, na religieuze conflicten tussen de machtige priesterkaste en farao Akhenaten, vrede bracht in het land en het weer deed opbloeien. Zijn naam Ramesses betekent “Geboren uit Ra”. Ra was een van de namen van de Scheppers. Zijn zoon Seti I en diens zoon Ramesses II herstelden door militaire campagnes de grenzen van het imperium.

Toen de Ramesside Periode aanbrak was het Tijdperk van Pyramide Bouwen in Egypte al bijna duizend jaar voorbij.  Koningen, koninginnen, prinsen, prinsessen en mensen van adel werden toen al honderden jaren begraven in Het Vallei Der Koningen in Opper-Egypte. 

Farao Ramesses II, de kleinzoon van farao Ramesses I, werd ook wel Ramesses de Grote genoemd. En hij is volgens joodse en christelijke godsdienst-fanaten de farao die een hoofdrol vertolkt in het bijbelboek Exodus en in het verhaal over de mythologische figuur Mozes in het bijzonder.

Waarom zien moderne historici en egyptologen de verhalen over de hebreeuwers in de bijbel als verzinsels? Om de simpele reden dat er bijna geen archeologische of andere wetenschappelijke bewijzen zijn die de verhalen uit het Oude Testament bekrachtigen. De weinige archeologische “bewijzen” die er zijn lijken alleen met gebruik van fantasievol en creatief interpreteren uit bijbelse tijden te stammen.

Er is een zeer groot verschil tussen bijbel-geschiedenis en wereld-geschiedenis. En wanneer je bijbel-geschiedenis gaat bestuderen dan kom je vanzelf tot de ontdekking dat die geschiedenis niet conform de wereld-geschiedenis is.

Want zoals wereld-geschiedenis een aaneenschakeling toont van controleerbare gebeurtenissen en personen, blijkt bijbel-geschiedenis een mix te zijn van fantastische vertellingen over personen en volkeren die nooit hebben bestaan, een weergave van gebeurtenissen die nooit hebben plaatsgevonden. En om credentie te geven aan die verhalen worden historische personen in deze (verzonnen) verhalen geschreven. 

Nergens in de literatuur van de Oudegyptenaren, van de Assyriërs, Akkadiërs of Mesopotamiërs is er een melding over joden, hebreeuwers, of Israelieten. Van de Oudegyptenaren is onnoemelijk veel literatuur op tempelmuren en op papyrus voor het nageslacht bewaard gebleven en zijn er talloze administratieve notities en andere geschriften door hen gemaakt. En nergens in hun geschriften worden joden, israelieten of hebreeuwers genoemd. Alsof zij in die ruim 3000 jaar Dynastisch Egypte (van ca 3500 BCE tot ca 300 BCE) nooit hebben bestaan.

De Oudegyptische beschaving raakte na de 26e dynastie in verval en hun land werd rond 300 BCE door de Grieken veroverd. De bezetters kroonden zichzelf tot faraos en maakten de cultuur en de goden van het bezette land eigen. Zo begon de Ptolemaeïsche Periode.

Feit is dat ook Griekse historici uit de 5e tot 3e eeuw voor de jaartelling, zoals Herodotus, met geen woord reppen over israelieten, hebreeuwers, joden, de god van de joden, Israel of Judea. Dit waren dus Griekse historici die een studie hadden gemaakt van alle beschavingen in hun bekende gebieden. Van Groot-Afrika, dus ook Palestina en Arabië, tot Oosteuropa en India. Deze historici bestudeerden hun culturen, hun religies, hun goden. Hun sterkste kwaliteiten en hun zwaktes. Geen woord over joden in Palestina of waar dan ook.

De historische verklaring is dat het hebreeuwisme pas sinds de 2e eeuw BCE als religie van bekering in opkomst kwam.

Je moet vooral niet vergeten dat Hollywood met talloze films over bijbelse gebeurtenissen en verhalen de onwetende wereldbevolking tientallen jaren heeft gehersenspoeld om bijbel-geschiedenis als waar gebeurde verhalen te zien.

Tempels van Ramesses II in Zuid-Egypte. Gebouwd in de 13de eeuw BCE om de onvoorwaardelijke liefde voor zijn vrouw koningin Nefertari te tonen. Deze constructie is in 1968 CE afgebroken en kilometers noordelijk weer opgebouwd. Anders zouden ze door de bouw van de Nasser Dam en “Lake Nasser” onder honderden meters diep water verdwijnen.  

Close-up foto van bovenstaande beelden uit de mid-19e eeuw. Lang voor de reconstructie in 1968 CE.

Om terug te komen op het Oudegyptische woord “kamit”. Een uitleg is nodig om het verband te begrijpen tussen dat woord en de naam van de mythologische bijbel-figuur Cham, zoon van de mythologische bijbel-figuur Noah.

Uit The Egyptian Hieroglyphic Dictionary van E.A. Wallis Budge, een 19e eeuwse egyptoloog

De naam die de Oudegyptenaren aan hun land gaven was Kamit. De letter -t in die naam werd niet uitgesproken maar geeft aan dat het een vrouwelijk woord is. In het engels klinkt het als “kemet”. De Engelsen die in de 19e eeuw de macht kregen over de koers van egyptologie kaapten de uitspraak van de naam Kamit. De letter -a wordt in het engels als -e uitgesproken.

En daarom gebruiken leken, geïnteresseerden en vooral engels-sprekende egyptologen nog steeds de spelling Kemet.

De naam Egypte is een verbastering van het Griekse aigyptos welke weer een transliteratie is van Het-Ka-Ptah (huis van de ziel van Ptah). Aigyptos was tijdens de griekse overheersing een benaming voor het Oude Egypte

De etymologie van “kamit”:

Er was lang voor de dynastische periodes van Kush en Egypte (vanaf ca 8.000 BCE)  een Zon-God met de naam/titel Kam. Spelling ook met Ch of C. Dit was lange tijd voor de Kushieten de belangrijkste God. Kam was de Kushitische naam voor de Schepper van Hemelen en Aarde. Hun woord voor verlichting, fel-licht, stralend, schitterend (als de zon) was Kam. De zon is het visuele symbool van deze God. Hoogste graden vrijmetselaars weten dit. En wetenschap hebben van deze naam legt ook het judeo-christelijk en arabisch-islamitisch complot bloot waarbij een mythologische figuur genaamd Cham (Ham), uitspraak Kham, werd toegevoegd aan het Oude Testament-verhaal van genesis en gedemoniseerd. Het was en is een complot om de waarheid over God te verbergen.

Strongs hebrew Concordance 2626 Cham (Ham) “son of Noah, also name for Egyptians and Egypt, word origin: “of uncertain derivation”.

Of uncertain derivation betekent dat men beweert onbekend te zijn met de etymologische wortels van het “hebreeuwse” woord cham. In verschillende verzen van de tenakh word  Egypte  “Land van Cham” genoemd. En in het hebreeuws word met het woord cham als samenvoegsel met andere woorden vaak “hitte” en “warmte” aangegeven.

Vele duizenden jaren voordat de zo-genaamde Hebreeuwers een volk werden en hun eigen taal creëerden waren de Kushieten al een oud volk en kenden zij een georganiseerde cultuur. Dus het is niet onlogisch te bedenken dat het jongere volk het woord “Kam” in die vorm heeft leren kennen en vooral qua klank over heeft genomen.

Toen de dynastische periode van Egypte begon was de naam/titel Kam al vele duizenden jaren oud. De betekenis ervan was toen in dat noordelijk deel van De Twee Landen al verwaterd.

Tijdens de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij werd de Zon-God Kam uit de geschiedenis gewist. Historische feiten zijn uitgewist. (met bijvoorbeeld boekverbrandingen). Zoals het bestaan van de Kam-merim (zonnepriesters van Kam; letterlijk “Geliefden van Kam), verbasterd tot chamarim en chemarim in het hebreeuws. Deze religie van zon-aanbidding verspreidde zich  over Noordelijk-Afrika tot in West-Azie (midden-oosten) en India.

Het was een wereld-religie. Lang voor de tegenwoordige wereld-religies. Hun tempels waren herkenbaar aan chamanim, pyreia of pyrateria genoemd door de grieken. Dit waren op tempeldaken geplaatste pyramidevormige objecten waarin een “eeuwig vuur” brandde als symbool van de zon. (Lees: A new system or an analysis of ancient mythology, Jacob Bryant pag. 232,: Suns of God, Acharya S. pag. 76: The critical review or annals of literature vol. 37, Tobias George Smollett pag. 166 : Rivers of Life, J.G.R. Forlong pag.161) De sporen van een wereld-religie, een van de meest wijdverspreide, zijn zo grondig verwijderd dat deze godsdienst zelfs onbekend is bij moderne theologen, godsdienstonderwijzers en historici.

Een Broedervolk

Fotos van pyramides in Meroë in het tegenwoordige Soedan. Waar 1000 jaar lang, van ca 600 BCE-400 CE, het machtscentrum van het koninkrijk Kush gevestigd was. In de voorgaande plusminus 2000 jaar (vanaf ca. 2.500 BCE) lag het machtscentrum in eerst nog Kerma en later Napata. Er zijn in Sudan honderden pyramides. Veel meer dan in Egypte.

Het koninkrijk van Kush groeide op gegeven moment uit tot een imperium dat zich uitstrekte over de gehele regio. Vanuit Soedan naar Abessinïe, Egypte en Palestina (Kanaan) tot Arabië en India.

De Oudegyptenaren en Kushieten waren een broedervolk dat dezelfde voorouderlijke geschiedenis deelde en periodes van innige vriendschap afwisselde met periodes van veroveringen over en weer. 

Toen de Oudegyptenaren te maken kregen met invasies van de Perzen kwamen de faraos van Kush hen verlossen. Deze faraos (koningen) werden door het Oudegyptische volk onthaald als redders. En omdat zij uit dezelfde bloedlijnen kwamen als de faraos van Kamit (Oudegypte) werden zij gezien als rechtmatige heersers van dat land.

Zo ontstond rond de 8e eeuw BCE de 25e dynastie van Kamit. Dit was de voorlaatste autochtoon Afrikaanse dynastie van Oud-Egypte vóór de jaren van destructieve Perzische en Griekse invasies. 

Granieten standbeelden van de faraos van de 25e dynastie. Recentelijk gevonden tijdens opgravingen in een onderaardse mausoleum, ter grootte van een voetbalveld, in Soedan.

Aithiopia

Bij de opkomst van het hebreeuwisme in de 2 eeuwen voor het jaar 0, een religie van bekering die ca. 1200 jaar later hervormd werd tot het judaïsme, bekeerde men analfabete mensen met mondeling overgedragen verhalen. En die verhalen bestonden uit folklore, mythes en fantastievolle vertellingen gemixt met historische figuren en volkeren. Zo worden in het oude-testament (bijbel) en in de joodse tenach de volkeren van Oud-Egypte en Kush veel meer dan welk volk dan ook genoemd.

Misschien omdat de mensen die de bijbel-verhalen verzonnen deze twee landen als hun bronnen van inspiratie zagen? 

De oud-Grieken noemden het volk der Kushieten ook wel Aithiops.  Het machtscentrum van hun imperium lag in het tegenwoordige Sudan/Zuid-Sudan.         

En over het woord Aithiops (of het Romeinse Aethiops) bestaat veel onduidelijkheid. Vooral omdat de Oudgrieken nergens hebben aangegeven wat dit woord betekent en hoe zij ertoe zijn gekomen juist de Kushieten zo te benoemen. Het enige dat wij weten is dat het een samengesteld woord is.

De eerste etymologische uitleg van Aithiops, dat het “met verbrand gezicht” betekent, is in Tome I van de Annales van Jacob Salianus uit de 16e eeuw CE. Hij ontleedde dit woord vanuit de heersende racistische denkbeelden van die tijd. Maar het was een suggestie. Zeker weten deed hij het niet.  In het Etymologisches Wörterbuch van H. Frisk word zijn uitleg aangeduid als ‘volksetymologie‘.

Jacob Salianus zijn uitleg is grammaticaal goochelen. Zijn stelling is dat het woord Aithiops is samengesteld uit de oudgriekse woorden aitho (ik verbrand) en ops (gelaat).  Maar aitho, van Aithiops, is de eerste persoons tegenwoordige tijd van het werkwoord aithein (branden gloeien, verlichten).

Aitho betekent “ik verbrand”. Dus dan zouden de Oudgrieken de Kushieten “ik verbrand gezicht” noemen. 

En het is zijn uitleg die sindsdien tot vandaag word gepapegaaid.  

Maar wanneer je de etymologische wortels van Aithiops gaat onderzoeken dan is het belangrijk om te weten dat de Oudgrieken linguistisch veel uit de Oudegyptische en Kushietische culturen en hun talen hebben “geleend”. Er zijn veel Oudgriekse woorden die etymologisch afstammen van Oudegyptische woorden. En dat de Oudgrieken heel veel woorden en termen uit de Oudegyptische taal leenden is al aangetoond door meerdere historici (lees Black Athena, The linguistic Evidence, Martin Bernal)

Het is daarom logisch om te bedenken dat de Oudgrieken een woord uit de veel oudere Kushietische taal hebben genomen en deze hebben samengevoegd met het Griekse woord ops (gelaat). En dat dit woord in latere tijd een eigen, Griekse, betekenis kreeg. 

Uit zorgvuldig onderzoek blijkt dat het Griekse woord aithein (branden, gloeien, verlichten), waarvan aitho de eerste persoons tegenwoordige tijd is, etymologisch afstamt van het woord Aten. Een aloude Kushietische benaming of titel van God. De zon werd door hen “De Aten” genoemd. Zo was er een farao uit de 18e dynastie met de naam AkhenAten. (Effectief voor Aten)

Toen de Oudgrieken rond 800-600 BCE spreekwoordelijk “uit de grotten kropen”, en een georganiseerde cultuur creëerden waren de beschavingen van de Kushieten, Nubiërs en Oud-Egyptenaren al vele duizenden jaren oud.

Het is onder non-eurocentrische historici bekend dat de Oudgrieken eeuwenlang aan een cultureel infuus lagen bij (voornamelijk) het Oude Egypte. In dit land gingen Oudgriekse wijsgeren, van de pre-socratische Pythagoras, Thales en Anaximander tot Socrates, Plato, Hippocrates en Aristoteles, op jonge leeftijd studeren om “in wijsheid” terug te keren. Van filosofie, architectuur en zielenkunde tot wiskunde, geneeskunde en geometrie. Bijna alle kennis over de wetenschappen en religieuze wijsheden leerden de Oudgrieken van de Oud-Egyptenaren. (lees Black Athena, Martin Bernal; Introduction To African Civilizations, John G. Jackson)

Het is een duidelijke linguïstische link dat het jongere volk (de Oudgrieken) een woord in hun vocabulaire hebben welke wat uitspraak en betekenis betreft bijna identiek is aan het woord voor de zonneschijf van het veel oudere volk.

Want beide woorden hebben correlaties met hitte en verlichting. En zowel Athein als Aten spreek je uit als ajti.  De -n is een stille letter.

Dus zonder grammaticale acrobatiek uit te halen krijg je het samengestelde woord Aitiops (Ajti +ops). “Het gelaat of het gezicht van Aten.”

En er is een heel goede reden deze etymologie als correct te zien. Want ten eerste. De mensen “met verbrand gezicht” waren omringd door andere volkeren die etnisch en vooral wat huidskleur betreft niet veel van hen verschilden. Het is dus onlogisch dit volk alleen “met verbrand gezicht” te noemen. 

En ten tweede. Om de etymologische waarheid te zien van Aten+ops moet je een ding voor ogen houden. De Kushieten werden door de Oudgrieken gezien als een “sacerdotaal (priesterlijk) volk”. 

De Griekse historicus Diodorus Sicilus (1e eeuw BCE) schreef;

“The Aithiopian city of Meroë seems to have been, relative to Upper Egypt, the metropolitan of a Sacerdotal Corporation, which gradually extended a theocratic government to the mouths of the Nile. It boasted the possession of a high and antique philosophy, and regarded itself in some sort the oldest daughter of Sophia (wisdom). You are nothing but children, it said to the Greeks. There is among you no wisdom grown gray through time”.  

Een oudere Griekse historicus Herodotus (5e eeuw BCE) noemde hen in zijn The Histories;

“Aithiopians….the tallest, most beautiful and longlived of human races”. (Aithiopiërs…de langste, mooiste en oudste van de menselijke rassen)

De schrijver Homerus noemde hen in zijn gedichten;

” De meest rechtvaardige mensen, gunstig gezind door de Goden”. 

Ook schrijft hij

“dat de Goden onder aanvoering van Zeuss (de Griekse oppergod) in het land van de rechtschapen Aithiopiërs te vinden zijn als zij niet op de Berg Olympus zijn”.

Dat er een link is tussen de Aloude God Aten en het Griekse woord Athein is linguistisch verklaard. Maar er is ook een mythologische verklaring.

Op het Griekse eiland Chios (Kios) werd, zoals overal in Griekenland, de god Zeuss aanbeden. Hij droeg op dit eiland de naam Zeuss Aithiops. Aithiops was een epithet, een bijnaam of beter gezegd titel. Deze vorm van Zeuss was een van de oudste vormen van deze godheid in het oude Griekenland. En hij werd nooit afgebeeld met een zwarte huidskleur.

Dus dat het epithet, de bijnaam, Aithiops iets van doen had met de huidskleur blijkt ook hieruit een fabeltje. Dit woord heeft in de vorm Zeuss Aithiops als betekenis “The Glowing (de gloeiende, de stralende) en “The Shining” (de illuminerende, lichtgevende). Een duidelijke verwijzing naar de zon.

Uit veel Oud-griekse bronnen blijkt dat zij, de Oudgrieken, een bijna religieuze eerbied uitdroegen voor het volk der Kushieten (Aithiopiërs)  Zij zagen de Kushieten als aardse vertegenwoordigers van de Goden. Daarom is het niet vreemd dat de Oud-grieken, zoals zij de Oud-egyptische cultuur en religies omarmden, ook elementen uit de Kushietische cultuur overnamen.

Om het oude Aithiopia niet te verwarren met het moderne land Ethiopië: Het moderne Ethiopië (ook wel Abessinië genoemd) heeft de naam Aithiopia sinds de *13e eeuw c.e.  enigszins in een andere vorm geadopteerd/overgenomen. (*updated)

Geografische kaart van het Oud-Egyptische Imperium, zo een 2000 jaar na de oprichting van Kamit (oudegypte). Kanaan (Palestina) behoorde in de bijna 3000 jaar dynastisch Egypte bijna altijd tot dit imperium. Het was een vazal-staat met vaak een door de Oudegyptenaren aangestelde koning.

De meeste faraos van Kamit kwamen uit het zuidelijke deel van het land, het Nubische gedeelte. Ook de gehele heersende elite van dit land kwam in 3000 jaar Dynastisch Egypte uit Opper-Egypte (zuidelijk deel).

Een prins uit Opper-of Neder-Egypte kon alleen regeren als uit zijn stamboom bleek dat hij matrilineair uit Nubië en Kush stamde. En wanneer een prins aanspraak op de troon wilde maken moest hij minimaal één prinses uit deze regio als hoofd-vrouw hebben. Ook de priesterkaste van Kamit kwam in alle tijden uit Nubië en Kush.

Sinds haar oprichting (in ca. 3500 BCE) was Kamit een imperium, dat in verval raakte na de Perzische overheersing (vanaf ca 525 BCE).

En overal in het imperium waren ten alle tijde permanente legerposten gevestigd. Dus als iemand met een hele grote groep wilde rondreizen ging dit niet onopgemerkt.

Fragment van een banquet scene op een muur van de graftombe van Nebamun ca. 1400 BCE

Fragment van papyrus schildering; Staand voor de God Asar (Osiris) voor het Laatste Oordeel. Asar was de God van het Hemelrijk, van het Leven na de Dood. Eurocentristen en onwetenden noemen hem de “god van het dodenrijk”, enkel en alleen omdat zij onbekend zijn met de status van deze God in de Oudegyptische cultuur. Hij was voor de Oudegyptenaren de God van Wederopstanding aan wie volgelingen hun gebeden richtten voor een goed leven na de dood. Omdat hij ook de God van vegetatie en regeneratie was werd hij soms ook wel met een groene huidskleur afgebeeld. 

Het is wel belangrijk om te weten dat de Oud-egyptenaren in hun visie op leven na de dood, net als andere Afrikaanse culturen, niet een hel kenden zoals dat in christendom of islam word gepropageerd. Hun idee van hel was het verdwijnen in het Grote Niets, het totale onbewustzijn, niets voelen, niets horen, niets zien, niets proeven, hel was letterlijk het absolute niets. Je hield in spirituele zin op te bestaan wanneer na het overlijden op de Dag van het Laatste Oordeel bleek dat je niet volgens de 42 “Laws of Maät (wetten van Maät) had geleefd. Het meest angstwekkende was dat je dan verdween uit het geheugen van geliefden en familie. Interessant om te melden is wel dat de bijbelse 10 geboden uit die 42 wetten van Maät lijken geplagieerd.

Farao Seti I, zoon van farao Ramesses I, ontvangt de koninklijke regalia van twee Goden; de Ram-hoofddige Khnum en Amen. Muurschildering in zijn graftombe in het Vallei van de Koningen te Thebes. Er liggen verspreid over honderden musea en privé-collecties in de wereld tientallen miljoenen artefacten uit de Oud-Egyptische tijd. Er is daarom geen twijfel of zij echt hebben bestaan.

Farao Ramesses I (geboren uit Ra) voert een offerings-ritueel uit samen met de Godin Maät; muurschildering in zijn graftombe in Het Vallei van de Koningen

Farao Seti I voert een ritueel uit met het djed-symbool samen met de Godin Isis, Tempel van Seti I.

De Oudegyptenaren kenden een “kleur-code”. Elke specifieke kleur had een symbolische, maar ook spirituele waarde. Zie fotos boven.

De koning, farao, was een God in mensenvorm en droeg vaak een rood-bruine huidskleur op muurschilderijen, deze kleur symboliseerde de rood-bruine gloed aan de horizon bij zonsopkomst. Akhet genaamd. Volgens hun ontstaansgeschiedenis was de horizon waar de zon “ondergaat” de plaats waar de Voorouders, de zon en de sterren in een kosmische kraamkamer regenereerden voor “wedergeboorte.” Een gele huidskleur gaf de waarde van een Godin of hooggeplaatste vrouw aan. Zo werd symbolisch weergegeven dat zij waardevol als goud is.

Fragment van een muurschildering uit de tombe van Nebamun, de secretaris en accountant van de graan-voorraden ca. 1350 BCE . Met vrouw en dochter in een jachtscene

Tombe van farao Tut-ankh-Amen (king Tut), zijn ascentie tot het Hiernamaals, uitgebeeld op de muur van zijn graftombe

Muurschildering van worstelaars tijdens het Oude Rijk ca. 2500 BCE, graftombe 15 in het tegenwoordige Beni Hassan te Egypte

Miniatuur boten uit het Midden-Rijk ca. 2000 BCE, Egyptische Museum Caïro

Miniatuur modellen van Oudegyptische boogschutters en infanterie, Egyptische Museum Caïro

********************************************************************************

Muurschildering in de mastaba (grafkamer) van Niankhkhnum en Khnumhotep. Ze deelden de titel van “Overseer of the Manicurists” in het paleis van farao (koning) Niuserre tijdens de vijfde dynastie, ca. 2400 voor het jaar 0. Ze werden samen begraven en worden vermeld als “Royal Confidants”. Ze waren broers, zonen van Khabaw-khufu en Rewedzawe, mogelijk een tweeling en waren getrouwd en hadden kinderen. Op andere delen van de muurschilderingen staan afbeeldingen van hun vrouwen en hun kinderen afgebeeld met een veel kleinere gestalte. Niankhkhnum en Khnumhotep hadden 6 oudere broers en zussen. (info van wikipedia)

Er waren strikte regels voor het afbeelden van gewone mensen, die dus niet tot de koninklijke familie behoorden. Deze innige pose vol symboliek was alleen voorbehouden aan een farao (koning) of prins, afgebeeld met een God. Rechterhand (van de God) rustend op rechterschouder. Elkaar recht in de ogen kijken.  Symbolisch voor gelijkwaardigheid, onvoorwaardelijke overgave van de koning aan de God, zijn absolute loyaliteit en vertrouwen.  Iemand die onbekend is met de Oudegyptische cultuur kan homo-erotiek zien in de wijze hoe twee mannen in een liefdevolle pose staan.

Zoals op het fragment uit de heilige tombe van farao (koning) Taharqa (Ashmolean Museum Oxford). Deze koning van de 25e dynasty toont hier zijn liefde en loyaliteit aan de God Heru (horus)

*********************************************************************************

Na meer dan 3000 jaar van wereld-dominantie kwam het Oudegyptische rijk ten val door eerst nog aanhoudende Perzische invasies vanaf ca. 525 BCE, en later de invasies van Grieken en Romeinen vanaf ca. 330 BCE.

Uiteindelijk waren het de invasies van Arabieren die vanaf de 7e eeuw na het jaar 0 het etnische “gezicht” van Egypte radicaal veranderden. (lees The Arab invasion of Egypt, Alfred Butler/ The destruction of Black Civilization, Chancellor Williams)

Onderstaand zijn mummie-portretten uit de Romeinse periode. Euro-centristen schermen met dit soort afbeeldingen om te bewijzen dat de bevolking van het Oude Egypte geen Zwarte mensen waren. Ze vergeten er altijd bij te vermelden dat de Gromans (Grieken en Romeinen) invasies pleegden op elk gebied van de Egyptische cultuur. Deze cultuur volledig omarmden en als eigen namen. En zich dus ook vermengden met de bevolking daar. En het zijn dit soort afbeeldingen waarmee verwarring word gesticht over de etniciteit van de Oud-Egyptenaren. Het is ook uit de mummies van dit type waaruit dna word verzameld door eurocentristische egyptologen om de onwetende geïntresseerden te laten geloven dat de Oudegyptenaren een “mediterraan” uiterlijk hadden. Let dus goed op wanneer je een afbeelding of buste uit de “Oudegyptische” tijd ziet dat je kan zien of het uit Dynastisch Egypte stamt of uit de Griekse en Romeinse periode.

In geschiedenisboeken, in bepaalde magazines en op het internet zijn veel afbeeldingen uit het Oude Egypte.  Veel te vaak word met het overbelichten van fotos uit Oud-Egyptische tempels en tombes fraude gepleegd. Dit word gedaan om de illusie te scheppen dat de Kamau (oudegyptenaren) een getint uiterlijk hadden. Ook word bij reproducties van muurschilderingen voor kalenders of schoolboeken de huidskleur frauduleus weergegeven.

Onderstaande fotos maken de fraude zichtbaar.

Bovenste foto is het origineel, foto onder de reproduktie:

Foto links het origineel, foto rechts de reproductie

Over de naam Amen

Afbeelding van de Oud- Egyptische God Amen Min in Thebe (Luxor) Museum

De taalkundige wortels van Amen liggen in Nubië (Soedan en Zuid-Soedan) waar hij ooit de wind-god Amani was. Werd geadopteerd door de Kamau (oud-egyptenaren) in de pre-dynastische periode ( ca. 4000 BCE) en hernoemd tot Amen. Amen werd hun woord voor “verborgen, onzichtbaar”.  Als de wind.

Als de lucht die je in en uit ademd.

Amen rees naar de status van belangrijkste godheid gedurende de 12^e dynastie (vanaf ca. 1991 BCE) Zoals je kan zien aan de namen van de faraos Amenemhat I, II,  en III . Amenemhat betekent Amen is de Eerste.

Ook veel later gedurende de 18^e dynastie ( vanaf ca. 1543 BCE) bleek Amen een belangrijke godheid. Zichtbaar aan de naam van Tut-ankh-Amen en de namen van de faraos Amen-hotep I, II III, en IV.

Amen-Hotep betekent “Amen is tevreden”.

Amen werd vanaf de 18^e dynastie in combinatie met de Zon-god Ra een samengestelde God, met de naam Amen-Ra. En werd circa 1200 jaar later door de invasie-plegende Ptolomaeïsche Grieken tot hoofdgod van hun religie gemaakt en Amon, Amun, en/of Ammon-Ra hernoemd.

De Grieken wisten Kamit, de oorspronkelijke naam van het Oude Egypte, te veroveren in ca. 332 BCE. Dit luidde het definitieve einde in van meer dan 3000 jaar Dynastisch Egypte.

Ook in andere delen van Afrika komt het woord amen nog voor. Soms, zoals bij het Dogon volk van Mali in de vorm Amma, de Scheppingsgod. Soms in een andere vorm zoals Onyame of Nyame. In het Akan gebied van West-Afrika is dit het woord voor de Scheppers. 

Een affirmatie, door Oudegyptische priesters gebruikt in een gebed tot Amen, meestal geschreven boven de ingang van tempels en tombes: 

Buste van farao Amen-emhat I, eerste koning van de 12e dynastie, regeerde 29 jaar van ca. 1991-1962 BCE (Brooklyn Museum).

Amenemhat betekent Amen is De Belangrijkste of  De Eerste

Beeldje van farao Amenemhat II, derde koning van de 12e dynastie, regeerde 35 jaren van ca. 1926-1891 BCE. Hij heeft in zijn linkerhand een herders-staf , symbool van authoriteit en draagt op zijn hoofd de konings-kroon van beneden-egypte (Egyptische Museum Caïro)

Buste van Amenemhat IV,  zoon van Amenemhat III (Metropolitan Museum)

Buste van farao Amen-hotep III van de 18e dynastie, regeerde 38 jaar en luidde een nieuw tijdperk in van grote voorspoed en artistieke pracht, zoon van farao Thutmose IV, de vader van farao Akhenaten en de grootvader van Tutankh-amen. Draagt op zijn hoofd de Khepresh kroon (Metropolitan Museum)

Mummie-masker van farao Tutankh-Amen, ook wel als Tutankhamun geschreven (in het Egyptische Museum te Caïro), de kleinzoon van bovenstaande farao

Deel 2b

De Akkadiërs en Soemeriërs van West-Azië (midden-oosten) noemden zichzelf Sag-gig-ga, dit betekent letterlijk “Zwarthoofd”. De Assyriërs noemden zichzelf Salmat Kakkadi; zwart-hoofdige mensen. Zwart was in die periode van de geschiedenis in de beschaafde wereld, ca 4000 jaar geleden, een symbolische kleur voor perfectie en nobelheid. De symboliek van de kleur zwart was veel later ook aanwezig in het Mohammedanisme. Dat opkwam als religie tijdens de 7e eeuw. (na het jaar 0)

Historicus Dr. Runoko Rashidi zei hierover: –De vader van de profeet Mohammed heette Abdullah (slaaf van Allah), hij was 1 van 10 zonen en zij werden “Heren van het Volmaakte Zwart genoemd”.-

Heren van het Volmaakte Zwart was een pre-islamitische term voor iemand die een hoogstaand moraal had. Een titel voor iemand die in morele zin goed is.

In de quran staat in sura 15 vers 27: “Waarlijk, Wij (de goden) schiepen de mens uit droge, klinkende klei. Uit Zwarte modder in vorm gewrocht”.

Een veelzeggende passage die allegorisch, dus niet letterlijk, genomen moet worden. Het is een uitleg van de schepping van de mythologische figuren Adam en Eva die enerzijds verklaart dat de eerste mensen zwarthuidig waren. Maar ook, omdat zij de eerste mensen waren, als zuiver en puur werden gezien. Ook in het mohammedanisme gold zwart als symbolische kleur van morele schoonheid.

De Nation of Islam onderwijst zijn studenten en volgelingen over de ware aard van datgene dat mensen god noemen. Zij praktizeren een denksysteem i.p.v. een geloofsysteem waarin zij de Scheppers leren kennen op een eigen-wijze.

Deze filosofie, die net als het Mystery-System in het Oude Egypte gestoeld is op wetenschappelijke principes, word in de lyrics van de meester-lyricist Rakim goed verwoord.

vers 1 uit Mystery (who is God) van het album The 18th Letter:

In eternal blackness, in the midst of the darkest night
Proteins and minerals, exist within specks of light
Solids liquids and gases, and sparks of light within
Infinite lengths and widths and depths and heights
No beginning or ending, the seven dimensions
Enough space for more than a million words and inventions
To travel through time within enough room to be the womb
Of the most high’s great mind which he will soon make shine
With intelligent elements in sight that he will gather
In the realms of relativity electricity struck matter
Energies explode he reload to keep releasing
Atoms by the millions, til the numbers increasing
‘Til it was burning he kept returning itself to the source
The hotter his thoughts it gave the center more force
He gave birth to the sun which would follow his laws
All caused by his mental intercourse, who is God?

Zwart in India

Hare Krishna beeld

14e eeuwse fresco waarop de mythologische figuur Hare Krishna, samen met zijn moeder Devaki, is afgebeeld, uit Udaipur (India) En neen. De moeder leed niet aan geelzucht. Haar huidskleur is symbolisch

Een van de belangrijkste Goden in het hindoeïsme is Hare Krishna. Hij werd oorspronkelijk altijd met een zwarte huidskleur afgebeeld.

Het Sanskriet woord Kṛṣṇa en de moderne variatie Krishna betekenen zwart.  Dit woord (Kṛṣṇa) wordt enkel en alleen gebruikt voor iemand die zeer melanine-rijk is. Hare Krishna betekent letterlijk “De Grote (hare) Zwarte (krishna)”. 

Etymologie van Hare: Hari is een titel van Vishnu. 1 van de Oppergoden in een triniteit met Brahma en Shiva.  Hari betekent (vertaald uit het Sanskriet) Opperste-Volmaakte. Omdat Krsna als de belangrijkste uitingsvorm van o.a. Vishnu word gezien, betekent Hare Krishna ” Opperste-Volmaakte-Alleraantrekkelijkste”

-Ghanshyam (घनश्याम) Dark rain cloud, complexioned one

-Kaladeva (कालदेव) the black deity

Dit zijn benamingen voor de godheid Hare Krishna.

Een andere benaming voor Hare Krishna is Syamasundara (zwarte schoonheid). Want die huidskleur had esthetische kwaliteiten. Toen zwart nog mooi was in pre-koloniaal India. Toen het schoonheidsideaal nog niet gekoloniseerd was.

Ook is er in het hindoeïsme de godheid Kali Ma.

Kali is een ander sanskriet woord dat zwart betekent en Ma betekent moeder. Dus Kali Ma is in deze religie de oermoeder, de “Zwarte Moeder”. Uit wie alles, inclusief de Goden, alle materie en de verschillende aspekten Licht werden geboren.

Kali`s zwartheid werd geassocieerd met de “Pre-Kosmische Nacht” in mystieke zin. De tijd die voorafging aan het ontwaken van de Goden in het Universum. Zij word door Hindu-gelovigen ook wel Devi Ma ( Moeder-Godin) genoemd. Devi (god) Ma (moeder). Een Moeder-Godin staat in de meeste culturen van de wereld symbool voor onder andere: creativiteit, geboorte, cyclus van groei, verzorging, sexuele vereniging, moeder van alle goden, moederschap.

Hindoe-filosofen noemen Kali-Ma ook wel het ultieme licht:Het Zwarte Licht. Want net zoals een vrucht in de buik van een zwangere vrouw alle voedingsstoffen uit het lichaam van de moeder haalt, zo ontstaat een “geopenbaard Licht”, uit de Kosmische Elementen van de Zwarte Moeder, van het Zwarte Licht.

Over een andere, veel oudere “Zwarte Moeder”

De Oud-Egyptenaren kenden de Godin Aset (uitspraak Aise), de –t in deze naam geeft aan dat het een vrouwelijk woord is en word niet uitgesproken. Aset werd duizenden jaren later ook in Europa als godin bekend met de Griekse naam Isis. Zij symboliseerde onder andere de principes van moederschap, bescherming, de Tijd, genezing van de Ka/ziel.

Muziek was een van de geneeskrachtige elementen waarmee zij een ziel geneest. En de sistrum was haar favoriete instrument. Ze werd in veel eerdere tijden al door de beschavingen van de Nubiërs en Kushieten in het huidige Sudan en Zuid-Sudan aanbeden en vereerd. Rond 4000 BCE werd zij geadopteerd door de Kamau (oud-egyptenaren) en tot hun pantheon van Goden gerekend.

Bronzen beeldje van de Godin Aset (isis) en de Godenzoon Heru (horus).

Het is geen toeval dat in de Akan culturen en religies van West-Afrika, Moeder Aarde ook in die vorm word aanbeden en vereerd. Zij draagt daar de naam Asase Yaa. De naam van en het geloof in Asase Yaa werd meegenomen door de mensen die werden ontvoerd uit die streek tijdens de Trans-Atlantische Slavenhandel . Zij heet bijvoorbeeld in Suriname Mama Aisa.

Meri Aset

Door de vele overeenkomsten tussen Aset (griekse naam Isis) en de Maagd Maria ziet men haar als het archetype. Ze werd meestal afgebeeld zittend op een troon met haar zoontje Heru (griekse naam Horus) op schoot. Een goddelijke zoon die zij na een onbevlekte conceptie kreeg. De Godheid Asar (griekse naam osiris), haar man, maakte haar zwanger. Hij kwam tot haar in de vorm van een vogel. En was eerder gewelddadig ter dood gebracht. Zijn mythologische leven, dood en zijn wederopstanding werden al duizenden jaren voor het jaar 0 herdacht in jaarlijkse Passie-spelen. Waarin zijn Lijden en Wederopstanding werden herdacht.

En duizenden jaren lang vormden Asar, Heru en Aset samen een Heilige Drie-Eenheid. In pre-christelijke tradities en religies zag men in dat de vrouw een even belangrijke zo niet grotere rol had in de “creatie” van een kind.  Want men erkende het Natuurlijk gegeven dat alleen een vrouw een nieuw mensen-kind kan baren. Daarom was in de meeste pre-christelijke religies de Scheppende God vrouwelijk. (lees When God was a Woman, Merlin Stone). Erf-zonde was, net als in het latere jodendom en in de islam, een onbekend begrip. 

Beeltenis van Asar (osiris) de illuminerende en actieve principe in de Natuur. Aset (isis), de passieve, nobele, materiële principe in de Natuur. En Heru (horus), de volmaakte illuminerende en nobele materiële uitdrukking van zijn vader en moeder. 

Het land waar christendom ontstond was Egypte, de bakermat van de christus-cultus. Door hun vertrouwde omgang met een proto-typische “christus-figuur”, een godheid (Asar/Osiris) die gestorven was voor het spiritueel “volwassen” worden van de mensheid , verliep de bekering van het gewone volk tot die nieuwe religie in de eerste eeuwen na het begin van de jaartelling heel natuurlijk. Uit die natuurlijke amalgamatie van een oude en nieuwe religie ontstond het Koptische christendom. Dat naast het Ethiopische orthodoxe christendom tot de oudste vormen van het christendom behoort.

De God-Vader Asar zowel als de God-Zoon Heru droegen de titel KRST (Karast), een Oud-Egyptisch woord dat zoveel betekend als “De Gezalfde” . De mythologische Oppergod Asar (osiris) werd na zijn sterven door zijn vrouw Aset (isis) gezalfd met geneeskrachtige kruiden. Dit mummificatieproces zorgde voor een probleemloze wederopstanding, het maakte hem de KRST (karast).

Het woord Karast.

Dit woord werd in een andere vorm, Krestos (Chrestos), overgenomen door de Ptolaeïmische Grieken en gebruikt als titel voor een god als Osiris, een godin als Isis, voor een Griekse godheid als Zeuss of voor een naar godheid-status verheven man als de filosoof Socrates. De Grieken plaatsten achter woorden vaak een suffix (achtervoegsel) als -is, -us, -os.

Bij de opkomst van de christus-cultus werd oude wijn in nieuwe vaten gegoten.

Het woord chrestos staat in Strongs Bible Concordance onder nummer 5543. En betekent benovolent, goed, praktisch, nuttig, virtuoos. 

Hoe het woord chrestos in een nieuwe vorm werd gegoten?

In pre-christelijke tijden werd het hebreewse woord mashiach vertaald door de in Egypte levende Grieken als khristos. Dit is dus de griekse vertaling van het hebreeuwse woord voor “gezalfde”; een menselijke Redder van het Hebreeuwse volk. Khristos werd later door de Romeinen veranderd in christus. Zoals in de titel van de mythologische Jezus de Christus, de Messias. De Gezalfde. 

Om terug te komen op Aset.

Aset (Isis) had als titel Meri-Asar, Geliefde van Asar (Osiris). Meri betekent geliefde en “de liefde”. Meri was ook een naam die aan zowel mannen als vrouwen werd gegeven in de tijd van de faraos.

Buste van Merit-Aten (Geliefde van Aten). Een van de 6 dochters van farao Akhen-Aten en koningin Nefertiti. Aten was één van de vele namen van de Scheppingsgod. Duidelijk zichtbaar is dat iemand (per ongeluk) de verf van haar gezicht heeft geschraapt.

Shabti afbeelding van haar vader Farao Akhenaten, zoon en opvolger van farao Amenhotep III, (Egyptische Museum Caïro)

Een bekendere afbeelding van deze farao (koning), te zien in het Metropolitan Museum

Statuette van koningin Tiye; de moeder van farao Akhenaten, vrouw van farao Amenhotep III en grootmoeder van farao Tutankhamen (Metropolitan Museum)

Onderkant van een (kapotgeslagen) buste van koningin Nefertiti (Metropolitan Museum New York)

Koningin Neferiti, de vrouw van farao Akhenaten die een van hun 6 dochters kust (Brooklyn Museum) 

Koningin Nefertiti die een offer brengt aan God (Ashmolean Museum)

Detail van een muurschildering in een Amarna tempel van 2 jonge prinsessen, dochters van farao Akhenaten en koningin Nefertiti (British Museum)

Zandstenen buste van vermoedelijk prinses Ankhesenamen , één van de oudere dochters van farao Akhenaten en koningin Neferiti (Egyptian Museum, Caïro)

Tijdens de Amarna periode van farao Akehnaten werd het oude gebruik van schedelbinding her-introduceerd, te zien aan veel afbeeldingen van deze familie in die periode. Schedelvorming is een typisch Afrikaans gebruik. Waarbij de schedel vanaf de geboorte word gevormd naar een schoonheids-ideaal. 

Één van de 6 dochters van farao Akhenaten en koningin Nefertiti (Caïro Museum) Foto links.  Voorbeeld van Artificial Cranial Modifcation in Centraal Afrika, foto rechts

  

De wereldberoemde buste van Nefertiti

is vermoedelijk een vervalsing.  Er waren altijd al twijfels. 

“Volgens de Zwitserse kunsthistoricus Henri Stierlin betreft het beeld een namaak, gemaakt in het begin van de twintigste eeuw. Ludwich Borchardt zou het hebben willen gebruiken voor het maken van een nieuw portret van Nefertiti en voor het experimenteren met pigmenten, gevonden bij de opgravingen in Egypte. Een Duitse prins zou het beeld echter voor echt aangezien hebben en Borchardt wilde deze prins niet beledigen door te vertellen dat het beeld nep is. Stierlin baseert zich bij zijn oordeel op verschillende feiten, zoals het ontbreken van een oog en de manier waarop de schouder uitgehouwen is. Ook zouden de Franse archeologen die bij de opgravingen aanwezig waren, nooit melding hebben gemaakt van de vondst en dateert de eerste geschreven rapportage over het beeld uit 1923, 11 jaar na de vermeende vondst.” (wikipedia)

Dit beeldje , nu in het Louvre, zegt eigenlijk einde discussie.

Ik heb een degelijke collectie op Pinterest van vele Oud-Egyptische faraos, koninginnen, royalties, priesters en nog veel meer genaamd “The Beautiful faces of Kamit”.   Hier  te bewonderen.

Over Mozes en andere mythologische figuren

Argumenten.

Hoe kan je opdringerige religieuze fanatici, zoals de Hebrew-Israelites, het zwijgen opleggen? Met onweerlegbare argumenten.

Lees met aandacht.

Er waren veel faraos, royalties en gewone mensen met het woord mose in hun naam. Het woord mose was een bijvoegsel in een persoonsnaam en betekent “geboren uit” en “een vrucht van”. Zoals Ah-mose (geboren uit Iah, de maan-god) of Ka-mose (vrucht van de ziel van God).

Met grote zekerheid kan worden gesteld dat de bijbelse Mozes niet heeft bestaan. Zelfde kan gezegd worden van alle hebreeuwse en israelitische figuren in het Oude Testament.

Zo zijn er geen graven en tombes te vinden van de honderden israelitische profeten, koningen, koninginnen, leiders en andere israelitische en hebreeuwse hoofd-en bijfiguren in de bijbel. Wanneer je bijbel-onderzoek doet dan is het compleet ontbreken van al die graven en tombes de belangrijkste aanwijzing dat de tenach en bijbel grotendeels uit mythologische vertellingen bestaan.

Een brief uit de collectie Amarna Brieven. Deze is van de koning van Assyrië Ashur Uballit gericht aan de koning van Egypte, Akhenaten. (Nieuwe Koninkrijk, Amarna Periode, Metropolitan Museum)

De twee na belangrijkste reden waarom je kan aannemen dat Mozes en de zijnen nooit hebben bestaan is het gebrek aan schriftelijk bewijs. Alle koninkrijken in het gebied rondom Palestina, dat in 1948 CE tot Israel hernoemd is, hielden een administratie bij. De koningshuizen hielden altijd een boekhouding bij. Duizenden jaren lang. Men schreef op papyrus of op stenen tabletten.

En er was altijd correspondentie tussen al die koninkrijken. Honderdduizenden van die stenen en papyrus brieven en administratieve aantekeningen zijn terug te vinden in musea en privé- collecties wereldwijd.

Van de bijbelse israelieten en hebreeuwers is er vrijwel geen archeologisch en helemaal geen schriftelijk bewijs. 

Alsof zij nooit bestaan hebben. Of moet aangenomen worden dat de bijbelse, israelitische, koningen en hun hofhoudingen allemaal analfabeet waren?

Er is in de geschriften en stenen tabletten van de oude volkeren in Palestina, Assyrië, en Oudegypte, van de Hittieten en van Mesopotamië geen enkele vermelding over de Israelieten, Hebreeuwers, hun god, Israel of Judah. Bijbelfanatici verwijzen dan naar de Merneptah Stele, ook wel de Israel Stele genoemd. Want daarin word,volgens hen, de naam Israel genoemd.

Deze stenen Stele is de Overwinnings-stele van pharaoh Merneptah van de 20e dynastie. Hij regeerde van ca. 1224 tot 1214 BCE. Zijn Overwinningstele verhaalt over de volkeren in Kanaan, ook bekend als Palestina, in Libië en andere vazalstaten. Het imperium van de Oudegyptenaren besloeg dus ook al vele eeuwen Palestina.

Tijdens de heerschappij van Merneptah kwamen enkele van deze staten, die een aan de farao gehoorzame koning hadden, in opstand. In de stele word met enige overdrijving de militaire overwinning op de opstandige volkeren beschreven. En in deze stele word de naam Israel genoemd. Tenminste dat is wat bijbelfanatici beweren. Het is ook het enige document uit de oudheid waarin deze naam word vermeld.

Maar de waarheid is anders. 

Want hun aanname is gebaseerd op een foute vertaling van een enkele hieroglyph. De transliteratie van een set letters/hieroglyphen is iisii-r-iar. En bijbelfanatici zweren bij hoog en bij laag dat hieruit het woord israel afgeleid kan worden.

Terwijl historici aangeven dat iisii-r-iar niet alleen heel erg lijkt op Assyria, maar dat dit koninkrijk wél talloze schriftelijke en archeologische bewijzen van hun bestaan heeft nagelaten. Behalve de Merneptah stele zijn er nog 2 steles, de Tel Dan en Mesha Stele en een monolith, de Kurkh Monolith, waarin de namen Judah of Israel worden genoemd. Volgens bijbel-fanatici.

Deze vier “bewijzen van bijbelse waarheden” zijn de enige contemporaire buitenbijbelse teksten in de hele wereld waarin dus over de hebreeuwse koninkrijken word gesproken. En net als de Merneptah stele, worden de andere drie bewijs-stukken heel frauduleus door bijbel-fanatici misbruikt om een leugen te propageren. De meeste niet christelijke historici weten dit wel. Maar kunnen er niet in het openbaar over spreken, schrijven of onderwijzen omdat zij dan al snel worden gelabeld als anti-semiet.

Archeologen zijn in Palestina, het land in 1948 CE hernoemd tot Israel, al een paar eeuwen aan het zoeken naar de overblijfselen van paleizen en tempels van de vele bijbelse koningen waaronder David en Solomon.  Wat zij vinden, tot op heden, zijn de ruïnes van badhuizen en paardenstallen uit Romeinse tijden.  En wanneer je het Nationaal Museum van Israel bezoekt zijn er veel artefacten uit de Phoenitische aka “Kanaanitische Periode” van dat land. Maar geen enkele honderd procent authentieke artefact uit  “Israelitische bijbelse Tijden”.

Het is een verhaal van mythe versus geschiedenis.

De mythe dat joden in het Oude Egypte in slavernij leefden is het fundament van de joodse religie. Ondanks al de bewijzen die deze mythe ontkrachten blijven mensen erin geloven.

Er is geen enkel document uit de oudheid waaruit blijkt dat in het Oude Egypte joden in slavernij leefden. Behalve de tenach en bijbel. En zelfs daarin word niet vermeld dat de “joden” pyramides bouwden. Komt bij dat je in Oud-Egyptische geschriften terug kan lezen dat lokale, gespecialiseerde en goedbetaalde werknemers vrijaf kregen van hun reguliere arbeid om de vele pyramides, tombes en tempels te bouwen.

De eerste gedocumenteerde staking in de geschiedenis was in het Oude-Egypte. Aan het eind van de 20e dynasty onder farao Ramesses III in november ca. 1152 BCE. Deze gebeurtenis is opgetekend door de secretaris van het in aanbouw zijnde tempelcomplex in Set Maat (arabische naam; deir el medina) Zijn naam was Amenakht. Het schrift waarop hij deze staking vermeldde ligt nu in een museum van Oudegyptische kunst in Turijn, Italië. De werknemers eisten hogere beloningen welke na verloop van tijd werd ingewilligd. Dit historisch feit ontkracht de mythe van joodse slaven in Kamit (het Oude Egypte)

De bijbel is voor velen een inspirerend verhalenboek. Het probleem ontstaat wanneer gelovigen dit boek lezen alsof het een historisch document is. En deze “waarheid” aan anderen willen opdringen.

De mensen die deze bijbel-verhalen verzonnen, tijdens de creatie en opkomst van het hebreeuwisme in de 2e eeuw BCE, werden geinspireerd door voornamelijk de Oudegyptenaren.

En pas wanneer je de Oudegyptische cultuur zorgvuldig gaat bestuderen vallen de judeo-christelijke puzzelstukjes op hun plaats.

Over mose

Farao Ah-mose I ( in Grieks Ahmosis), naam betekent “Geboren uit Iah”, de maangod. Hij was de grondlegger van de Gouden 18de dynastie (van ca. 1550-1292 ) en broer van farao Ka-mose.  (Metropolitan Museum)

Relief met het hoofd van farao Amen-hotep I , Zoon en opvolger van farao Ah-mose I (Metropolitan Museum)

Colossale zandstenen hoofd van Thut-mose I ( in Grieks Thutmosis). Zijn naam betekent Thoth is Geboren, derde farao van de 18e dynasty, zoon en opvolger van Amenhotep I. (The British Museum)

Farao Thut-mose III, 6e koning van de 18de dynasty. Kleinzoon van faroa Thutmose I. Hier te zien in zijn sfinx-vorm (Warschau Museum, Polen) 

Greywacke, zandstenen hoofd van Farao Ahmose II , “Geboren uit Iah”, 26de dynastie, de laatste machtige heerser van Egypte voor de Perzische invasies en verovering, Neues Museum Berlin

Reliëf in de Tombe van Ramose. Ramose was ‘Gouverneur van de Stad’  in Thebe en  Vizier gedurende het koningschap van zowel farao Amenhotep III en Amenhotep IV (later Akhenaten) van de 18de Dynastie .  Ca. 3350 jaren geleden. Tijdens de 18e dynastie werd het dragen van pruiken een mode voor de adel. 

Zilveren statuette van de maan-god Iah, transliteraties van de naam in hieroglyphen: Yah, Jah-èh, Jah, Jah(w), Joh, Aah, Ah.  (British Museum). Op het voorhoofd draagt hij de symbolische koninklijke uraeus-cobra en op het hoofd dragend de volle maan en crescent symboliek. Deze maan-god werd gezien als de officiële woordvoerder van de Scheppingsgoden en de halve maan was zijn symbool. Op de palm van zijn linkerhand draagt hij de mystieke kubus. Iah, ook wel Ah, is het Oudegyptische woord voor de maan en deze pre-dynastische godheid was een van de belangrijkste aspekten van de Universele God. 

Over nefer

Beeltenis van koningin Nefer-tari Merenmoet in haar graftombe in Het Vallei der Koningen in Opper-Egypte, vrouw van farao Ramesses II van de 19e dynastie (14e eeuw BCE). Zij speelt hier het koningsspel Senet, wat werd beschouwd als een representatie van de reis die de ka (ziel) maakt na de fysieke dood. Dit spel werd al gespeeld in predynastisch Kamit (egypte) en Kush (sudan). Senet betekent letterlijk “passage, poort”.

Senet bordspel gemaakt voor farao Amen-hotep III van de 18e dynastie. (Brooklyn Museum)

Beeltenis van de deïficeerde koningin Ah-Mose Nefer-tari , de vrouw van farao Ah-Mose I, moeder van farao Amenhotep I ( in haar graftombe in het Vallei der Koningen). Zij was een van de weinige vrouwen die na haar dood tot status van godheid werd verheven. En door de bevolking van Kamit werd vereerd en aanbeden.

Een gedeeltelijke statuette van haar in het Metropolitan Museum

Bronzen amulet van de God Nefer-Tem (Walters Art Museum)

Nefer omvatte een esthetisch ideaal.  Het was een woord dat “spirituele volwassenheid” uitdroeg. Deze vorm van grote innerlijke wijsheid was het hoogste ideaal voor de Oudegyptenaren. Naar deze mentale staat van grote innerlijke wijsheid, waarbij iemand in absolute zin rechtvaardig, vredelievend en waarheidsgetrouw leefde, streefden de Kamau (Oudegyptenaren).

Dus wanneer iemand het woord nefer in de naam droeg werd daarmee bedoeld dat diegene een innerlijke schoonheid was. Zoals Nefer-titi (Schoonheid is Gekomen) of nefer-tari (Ideale Metgezel). En ook mannen droegen dit woord in hun naam. Zoals de faraos Nefer-hotep I en II (Ideale Vrede) of Nefer-kara I, II, III en IV (Allerheerlijkst is de ka van Ra).

Granieten blokbeeld van hofdame Senenmut en prinses Neferura (Neferure), “De Schoonheid van Ra”. Dochter van farao Thutmose II en koningin Hatshepsut. Deze koningin werd na de dood van haar man eerst nog regent voor een minderjarige mannelijke troonopvolger. En nam na 7 jaren de rol van farao op zich. 

 Nefer hieroglyph

Hoe Aset (Meri Asar), de Virgin Mary, de Maagd Maria werd .

Deel 2c

Aset (griekse naam isis) was sinds de pre-dynastische periode in het Oude Egypte (rond 4000 BCE) een Godin met een belangrijke functie voor de Kamau (oud-egyptenaren). Duizenden jaren later (rond 330 BCE) creëerden de Grieken een Isis cultus. Een aantal eeuwen later werden, door de opkomst van de christus-cultus, Isis en haar zoon Horus vereenzelvigd met Jezus en zijn Moeder. Aset/Isis en Heru/Horus waren het archetype van de Madonna en Kind symboliek in het vroege christendom.

Een kleine wetenswaardigheid: Het sterrenbeeld, de constellatie, Maagd houdt aren van graan vast. In de pre-christelijke oudheid werd zij daarom ook het Huis van Brood genoemd. Huis van brood vertaald naar het Oud-hebreeuws is Beth-lehem.

Een belangrijke wetenswaardigheid. Het oud-hebreeuws is een dode taal. Word door geen levende mens meer gesproken. Daarom heet het hebreeuws dat gesproken word in Israel vandaag de dag officieel “ivrit”, “israelisch” of “modern-hebreeuws”.  Deze taal die door veel linguisten een creool-taal (vermenging van verschillende talen) word genoemd heeft niets met het oud-hebreeuws te maken. Want de meeste woorden in het modern-hebreeuws komen oorspronkelijk uit de oost-europese (slavo-turcic) taalgroepen (jiddisch) maar zijn tijdens de vormingsjaren van het zionistisch gedachtegoed in de 19e eeuw vervormd naar oud-hebreeuws klinkende woorden.

“Eliezer Ben-Yehuda then led a revival of the Hebrew language as a mother tongue in the late 19th century and early 20th century. Modern Hebrew used Biblical Hebrew morphemes, Mishnaic spelling, and Sephardic pronunciation. Many idioms and calques were made from Yiddish. Its acceptance by the early Jewish immigrants to Ottoman Palestine was primarily due to support from the organisations of Edmond James de Rothschild in the 1880s and the official status it received in the 1922 constitution of the British Mandate for Palestine.” 

“the consensus among scholars is that Modern Hebrew represents a fundamentally new linguistic system, not directly continuing any previous linguistic state, being a “koiné language“, based on historical layers of Hebrew, as well as incorporating foreign elements, mainly those introduced during the most critical revival period between 1880 and 1920, as well as new elements created by speakers through natural linguistic evolution.  A minority of scholars argue that the revived language had been so influenced by various substrate languages that it is genealogically a hybrid with Indo-European.” 

Dit soort informatie is bekend bij de meeste linguisten en historici. Maar er mee instemmen in woord of schrift of het zelfs onderwijzen op scholen en universiteiten betekent een honderd procent garantie  te worden bestempeld als anti-semiet. En dat is zeer zeker einde carriere. Dat is een realiteit van de wereld waarin wij leven. Zelfs op wikipedia leid het kenmerken van het ivrit (modern hebreeuws) als een creool taal, een mengeling van verschillende talen en dialecten, gegarandeerd tot verbanning.

Links het modern-hebreeuws alphabeth. Rechts het oud-hebreeuwse, niet meer in gebruik sinds de 2e eeuw CE

                       

Het oud-hebreeuwse alphabet is een direkte afstammeling van het phoenicische alphabeth. Ook het arabische , latijn en griekse alphabet stammen hier van af

Het modern-hebreeuwse alfabet lijkt niet zoveel op het oud-hebreeuwse. Daarom hebben zelfs joodse rabbijnen en taaldeskundigen grote moeite oud-hebreeuwse geschriften te lezen en begrijpen. (lees; The Invention of the jewish people, by Shlomo Sand,  emeritus professor history at the Tel Aviv University en The Ashkenazic Jews, A Slavo-Turkic People in Search of a Jewish Identity: by Israeli emeritus professor linguistics at Tel Aviv University Paul Wexler)

Twee boeken die in Palestina, Israel en de niet-westerse wereld absolute bestsellers waren.

*********************************************************************************

Misschien een goed idee nu even een pauze te nemen, nieuw tab-blad te openen, voor internet-onderzoek

Wil je degelijk onderzoek verrichten op nederlands-talige sites dan krijg je snel te maken met “doodlopende wegen” en veel informatie dat jouw, de waarheid-zoeker, op een verkeerde spoor zet. Komt omdat maar ca. 30 miljoen mensen globaal gezien nederlands spreken. (België, Nederland, Suriname, Zuid-Afrika)

Het aantal nederlands-sprekenden dat web-paginas maakt is beduidend minder. Om die reden makkelijker controle over uit te oefenen. Voor superieur google-werk moet je daarom engels denken. Want in die taal communiceren de verschillende bevolkingsgroepen op deze planeet met elkaar. Dit zijn miljarden mensen. Je kan dan zo diep graven als. jouw. bewustzijn. aankan.

*********************************************************************************

Om terug te komen op de Madonna en Kind

Toen de Isis-aanbidding in Europa in concurrentie kwam met de opkomende Romeinse christus-cultus, werd de Madonna verheven tot belangrijkste figuur naast Jezus om Isis aanhangers makkelijker te bekeren. De Madonna bleef dezelfde kwaliteiten houden als Isis. En werd later hernoemd tot de Maagd Maria, Virgin Mary voor engelstaligen. Het is pas in de moderne tijd dat deze Madonna door westerlingen, de Zwarte Madonna word genoemd.

De Maagd Maria was zwart-gekleurd omdat zij in de bakermat van het christendom, Egypte, tot mythologisch leven kwam. Om meer te weten over de bakermat van het christendom (lees The Historical Origin of Christianity, Walter Williams en Was jesus Christ a Negro?/The African Origin of the Myths and Legends of the Garden of Eden; John J. G. Jackson)

En in Egypte kende men nog de millenia-oude symboliek van de kleur zwart. Het stond symbool voor koninklijk, volmaaktheid en goddelijk.

Wie de mensen waren die de Jezus-mythe hebben gecreëerd is geen mysterie. Het waren melanine-rijke kroesharige mensen die logischerwijs hun godheid “schiepen” naar hun  evenbeeld, de godheid was een reflectie van hun innerlijke maar vooral uiterlijke zelf. En volgens kenners van die geschiedenis waren zij “olijfkleurig”.

Er zijn normaliter 3 soorten olijven, de groene, bruin-rode en de zwarte olijf. Het zijn bijna altijd de groene en zwarte olijven die al millennia lang gebruikt worden voor consumptie.

De mythologische figuren “Jezus en de zijnen” waren hoogstwaarschijnlijk geen groene Mars-mannetjes. Klinkt grappig. Maar is geen grap.

Links op de foto zie je mediterrane handen olijven sorteren.

Normaal gesproken moet een olijf rustig rijpend zwart worden. In Europa worden groene olijven tegenwoordig met een chemische behandeling zwart-kleurig gemaakt. Zo slaat men het tijdrovende rijpingsproces over. Want tijd is geld. De smaak van deze olijven is dan ook totaal anders dan door de tijd en zon-gerijpte zwarte olijven.

Kleine compilatie van Madonnas en Kind in Europese kerken en kathedralen

Kerk van St. Maria in de Kupfergasse, Cologne

La Vierge Noire, Notre Dame de la Daurade, Toulouse

Black Madonna of Czestochowa

Shrine of Our Lady of Einsiedeln St Meinrad in Zwitserland

Our Lady of the Pilar, Gothic Cathedral, Chartes Frankrijk

Paus Johannes Paulus vraagt zegeningen van De Heilige Maagd en Kind Jezus

Vóór de bleek-huidige Madonna was er al de zwart-gekleurde Madonna, tot in de 14 eeuw CE kende en erkende het Orthodox Christendom en het Katholicisme alleen deze Madonna. Het is ook in die periode van honderden jaren na het begin van de jaartelling waarin alle Zwarte Madonnas en Kind zijn gemaakt, die je tegenwoordig in vele kerken en kathedralen in vooral zuidelijk en oostelijk Europa kan bewonderen.

Door de opkomst van het protestantisme in de mid- 16e eeuw CE en de daaropvolgende Beeldenstormen waarbij beeltenissen van heiligen en figuren als de zwarte Maria en Jezus in kerken en kloosters werden vernietigd, verloor de zwartkleurige Madonna haar prominente plaats in het geloof van de westerse christenen.

En het is belangrijk te weten dat de protestantse stroming niet uit spirituele motieven is ontstaan. Het had niets te maken met een verlangen de diepere lagen van het spiritueel bewustzijn te ontvouwen en het corrupte katholicisme te reformeren. Het motief om in protest te komen tegen de kerk was enkel en alleen vanwege de economische macht van diezelfde katholieke kerk en hun welvaart. 

Een macht en welvaart die armlastige katholieken heimelijk begeerden, waartegen zij voor de vorm in protest kwamen en oorlogen om gingen voeren. En zo protestant werden. Dit is de basis van de godsdienstoorlogen in Europa, een strijd om macht en welvaart. Het is trouwens in dezelfde periode dat de terreur van de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij begon.

In deel drie van dit document zal ik uitvoerig ingaan op het westers-christelijke mechanisme achter het ontstaan van en levend houden van de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij.

Geloof is een wonderbaarlijk en krachtig iets. Daarom is de vraag of Jezus echt bestaan heeft een irrelevante vraag, want hoewel er geen bewijzen zijn voor zijn bestaan maakt het geloof hem een alledaags beleefde realiteit voor velen.

De wetende mens kent de kracht van dit geloof. En weet dat Jezus het mystieke, geantromorphiseerde symbool van morele, spirituele en natuur-principes is. Een symbolische figuur die onder andere gnostische ideeën over God representeerde. En vooral een samengestelde god is bestaande uit een genezer, koning, profeet, exorcist, wijze, rabbijn en een demi-god. Een samengestelde god, in menselijke vorm gegoten, was een beproefde taktiek om mensen te bekeren. Want men kon zich makkelijker identificeren met een mensachtige god dan met een abstracte en onzichtbare godheid. Jezus is een godheid die geofferd werd voor de spirituele “redding van de gelovige”.

Zijn verhaal was niet uniek.

Een wonderbaarlijke geboorte, het gewelddadig sterven en de wederopstanding. Het opstaan uit de dood waarmee de “Sleutels van het Dodenrijk” werden vergaard is een eeuwenoud verhaal. Het werd al duizenden jaren voor het begin van de jaartelling in zovele verschillende godsdiensten via orale en geschreven traditie doorgegeven. Een godheid geofferd voor de spirituele redding van de gelovige.  Dit was het religieuze doel van de eerste Verlosser-figuur in de menselijke geschiedenis Asar (Osiris) en van de vele andere mythologische Redders van de Mensheid die na hem kwamen. 

De religie, christendom, is verheven tot geschiedenis maar blijkt in werkelijkheid een synthese van Oudgriekse en Oudegyptische mythes.

Het is algemeen bekend dat in de begin-periode van de jezus-cultus, de mythologische Jezus de Christus voornamelijk werd afgebeeld als Afrikaan. Als Zwarte man. Ook is er de laatste decennia sprake van de juiste interpretatie van buiten-bijbelse geschriften en bijbelteksten die zijn uiterlijke kenmerken beschrijven.

Steeds meer Zwarte mensen kunnen hierdoor hun christelijke identiteit her- definiëren. Kunnen deze re-formeren, aanpassen, hervormen en plaatsen in een Afrikaans gecentreerde denkwereld.

Zij voeren een persoonlijke “Heilige Strijd” zodat zij een Afrikaans gecentreerde denk- en gevoelswereld, waar het van nature holistisch omgaan met spiritualiteit beter past,  kunnen verenigen met een Godsbeeld die etnisch “eigen” is.  En zijn daardoor mentaal beter gewapend in een wereld waarin het Globaal Systeem van Racisme een keiharde realiteit is. 

Om te begrijpen hoe de eerste christenen eruit zagen in Egypte en Palestina (in 1948 hernoemd tot israel) is het belangrijk een ding voor ogen te houden. Dat het huidige Noord-Afrika en Palestina nu bevolkt worden door nazaten van Irakezen, Perzen en Turkse volkeren die tijdens de Islamitische Revolutie vanaf 700 na het jaar 0 invasies pleegden in die landen. En zich daar in de loop van eeuwen met elkaar vermengden. 

Tijdens de arabische invasies in Noord-Afrika (inclusief Palestina), vanaf de 7e eeuw CE, vermengden de Turkse, Perzische en andere non-Afrikaanse volkeren zich in de loop van eeuwen. En door de genocides op de oorspronkelijke Zwarte bewoners en hun verdringing naar zuidelijker gebieden in Noord-afrikaanse landen veranderde het etnisch gezicht van Marokko tot Egypte en Palestina. Dit “verbleken” van het oorspronkelijke ras nam honderden jaren in beslag. Historische gebeurtenissen dus, die zich afspeelden over heel Noord-Afrika. Het is vergelijkbaar met hoe het etnisch gezicht van Noord-Amerika na de 16e eeuw CE sterk veranderd is. Er niet meer uitziet als dat van de oorspronkelijke bewoners. Want wanneer je naar welke stad of dorp in Amerika gaat of naar Amerikaanse films kijkt. Hoe vaak zie je dan een authentieke Native-American?

Christelijke Europeanen kwamen er na de middeleeuwen achter dat het aanbidden van een Jezus die niet hun eigen soort reflecteerde een positief zelfbeeld verzwakte. Dus ze maakten hem “blank” in afbeeldingen en schilderijen en corrupteerden de bijbel, door het op veel punten te reviseren (veranderen). Dit reviseren is door de eeuwen heen talloze malen gedaan. Daardoor kan je stellen dat de bijbel allang niet meer “Gods Woord” is.

Trouwens, wat ook heel belangrijk is om te weten:

Lees met aandacht.

Het Noah, Cham, Kanaan bijbel-verhaal over de “eeuwige vloek van Cham” in genesis 9:24-27 werd vermoedelijk tussen de 10e en 14e eeuw CE toegevoegd aan de bijbel en de tenach. De letter -c in de naam cham heeft in het hebreeuws een zachte k-klank. 

In het Portugees en het Spaans, twee Romaanse talen met een oorsprong in het latijn, spel je zijn naam als Cam.

De bijbelverzen verhalen over de mythologische figuren Noah en zijn 3 zonen. En in het bijzonder zijn zoon, de mythologische bijbel-figuur Cham. Van wie joden en christenen beweren dat hij de stamvader is van het Zwarte ras.  Hij werd door zijn vader Noah vervloekt tot eeuwigdurende slavernij “omdat hij zijn naakte, (misschien masturberende) dronken vader uitlachte”. Noah, zo blijkt uit de bijbelversjes, kweekte zijn eigen druiven om wijn te maken. En dronk op een gegeven moment elke dag, van s`ochtends vroeg tot s`avonds laat zichzelf in een delirium. 

Feit is dat in de oorspronkelijke allegorische vertellingen geen Cham voorkwam. (check de printscreens 7scrolls verderop). Die mythologische figuur werd verzonnen om de geschiedenis van de Kushitische Zon-God Kam te maskeren.  Dit gebeurde met bijbel–reviseringen, bijbel-fraude en het fabriceren van bijbels “die uit Romeinse tijden” stammen. 

De sporen van een wereld-godsdienst met als centrale focus van aanbidding de Zon-God Kam, een van de meest wijdverspeide religies, zijn zo grondig verwijderd dat deze religie zelfs bij moderne theologen en historici onbekend is.

Maar er zijn hier en daar puzzelstukjes waarmee je een beeld kan vormen en het complot kan ontsluieren.

Uit verschillende bronnen blijkt dat de Romeinen, na hun invasie en verovering op Egypte rond 30 BCE, een samengestelde-oppergod creëerden met de naam Jupiter Chammon. Een samenstelling van drie Supreme (allerhoogste) goden uit drie verschillende culturen. De Romeinse God Jupiter, de Kushitische God Kam (ook als Cham geschreven) en de Ptolomaeïsch-Egyptische God Ammon.

In deel 2a heb ik al een uitleg gegeven over de etymologie van de naam van het oude Egypte, dat bekend stond bij henzelf als Kamit. In verschillende bijbelverzen word Egypte het “Land van Cham genoemd”. 

En zo zijn er vele aanwijzingen, vooral met betrekking tot de mythologische bijbel-figuur Cham en anderen in het Oude Testament, die bijbel-fraude aantonen.

Meer dan 400 jaar lang, van de eind 15e, de 16e tot en met de 19e eeuw CE , werd de “Vloek van Cham” door Europeanen gebruikt als godgegeven recht voor dehumanisering en het in slavernij brengen van de Afrikaan. Hebzucht verblindde de ogen van Europese mannen en vrouwen al die tijd waardoor zij niet de duivelse leugenachtigheid van dit zogenaamde godgegeven recht zagen.

Want in genesis 9: 1 kan je lezen: En god zegende Noah en zijn zonen (Sem, Cham, Japhet), en Hij zeide tot hen: Zijt vruchtbaar en vermenigvuldigt, en vervult de aarde!

En verderop in vers

8.Voorts zeide god tot Noah, en tot zijn zonen met hem, zeggende 9.Maar Ik, ziet, Ik richt Mijn verbond op met u, en met uw zaad na u;

Duidelijk toch? De bijbelse god zegende Cham en zijn nageslacht.

En uit Numeri 23:20 kan je leren dat “diegenen die door god gezegend zijn door niets en niemand vervloekt kunnen worden”. 

Dus Noah`s vloek heeft volgens de lering uit deze verzen geen Testamentaire Rechts-geldigheid.

Trouwens, de mythologische figuur Noah, die goed bekeken een alcoholist was, probeerde niet de mythologische figuur Cham maar zijn mythologische kleinzoon Kanaan te vervloeken.

genesis 9:

24. En Noah ontwaakte van zijn wijn; en hij merkte wat zijn kleinste zoon hem gedaan had.
25. En hij zeide: Vervloekt zij Kanaan; een knecht der knechten zij hij zijn broederen!

Het is een overduidelijk bewijs van religieuze corruptie en spirituele perversie wanneer witte christenen en joden tot vandaag het dogma van de “Vloek van Cham” blijven aanhalen. En beweren dat het Zwarte ras vervloekt is en het verdient om in slavernij en ellende te leven “omdat het zo staat geschreven” in hun tenachs en bijbels. Terwijl er volgens de letters van hun eigen “heilige” geschriften geen “Vloek van Cham” bestaat.

En wanneer je degelijke bijbelkennis hebt dan weet je inmiddels al dat er in meerdere boeken van het Oude Testament vele discrepanties zijn die op schriftvervalsing duiden.

Verderop kan je een aantal printscreens bestuderen waaruit je kan opmaken dat er overduidelijk bijbelfraude is gepleegd.

Er zijn gek genoeg maar drie bijbels bewaard gebleven uit de beginjaren van het christendom. Je leest het goed. Drie.

Dit zouden er honderden moeten zijn omdat er toen al honderden kerkjes waren met elk hun eigen bijbel. Tenminste. Dat is wat wij aannemen.

Uit twee van de drie overgebleven bijbels mist het narratief van Noah en Cham in genesis 9.

Codex Vaticanus: uit de 5e eeuw na 0, genesis 1 t/m 46 ontbreekt

Codex Sinaïticus: uit de 4e of 5e eeuw na 0, genesis 1 t/m 20 ontbreekt

Codex Alexandrinus: uit de 5e eeuw na 0, compleet en pas in 1627 CE  bij “toeval” ontdekt. Is nu in The British Library.

Bijbelcritici willen al decennia lang deze bijbel testen op zijn oudheid omdat het hoogstwaarschijnlijk een vervalsing is. “Het is onbekend waar de Codex Alexandrinus oorspronkelijk vandaan komt”. Staat te lezen op de wiki-pagina van dit boek. 

Er zijn dan ook natuurlijk De Dode Zeerollen. Die bestaan voornamelijk uit talloze losse fragmenten. De meeste halfvergaan. Gelukkig voor de propagisten van “De vloek van Cham” is dat juist het versje in genesis 9 niet door papier-hongerige termieten is aangevreten. Men claimt dat deze Dode Zeerollen uit de 2e tot de 1e eeuw voor het jaar 0 komen. Maar ook daarover zijn er onder experts grote twijfels.

Het zijn hoogstwaarschijnlijk bijzonder kunstzinnige vervalsingen. Dit blijkt bijvoorbeeld uit een rode inkt die aanwezig is in enkele van deze geschriften. Een rode inktsoort die pas rond de 19e eeuw CE werd uitgevonden. Het is ook wel heel toevallig dat deze “belangrijkste geschriften in het joden- en christendom” in precies hetzelfde jaar werden gevonden als waarin de staat Israel (in 1948 CE) werd opgericht.

Wat weinig mensen weten is dat er sinds het begin van de 19e eeuw CE een complete industrie bestaat dat zich enkel en alleen bezighoud met het fabriceren van teksten en artefacten uit de “bijbelse tijd”. Wat de Dode Zeerollen betreft waren er sinds de vondst in 1947 al grote twijfels.  

Is het trouwens ook niet zeer eigenaardig dat het oudste complete manuscript van de tenach (joodse bijbel) in het hebreeuws, de Leningrad Codex,  dateert uit de 11e eeuw CE? Meer dan 1000 jaar na het begin van de jaartelling. Als de joodse religie er al was voor of rond het jaar 0 dan zouden er toch talloze religieuze teksten en tenachs uit die tijd overgebleven moeten zijn?

1000 jaar.

Om terug te komen op de “Vloek van Cham”.

Feit is wel dat de landen die participeerden in de Trans-Atlantische slavenhandel en Slavernij, het bijbelversje in genesis 9 over de vervloeking van Cham eeuwenlang als excuus voor het in slavernij brengen van de Afrikaanse mens hebben gebruikt. Zij vonden dat het hen een religieus recht gaf dit te doen.

Is het niet merkwaardig dat er bijna 1000 jaar ligt tussen de drie codexen hierboven beschreven en de eerste Europese bijbel-vertaling mét het Oude Testament uit de 14e eeuw CE? In de tussenliggende tijd werden bijbels met alleen het Nieuwe Testament gemaakt.

1000 jaar. 

Is het toeval dat de eerste bijbel-vertalingen (inclusief het oude testament) van de slavendrijvende landen, van Scandinavië en Engeland tot Nederland, Duitsland, Frankrijk en Spanje, pas in de 15e en 16e eeuw CE werden geproduceerd? In dezelfde periode als het begin van Afrikas Lijdenschap.

Klinkt allemaal misschien als een complot-theorie. Maar wanneer je in staat bent tot zelfstandig denkwerk en kritisch naar informatie kan kijken dan kom je vanzelf tot het juiste inzicht over deze materie.

Na het bestuderen van de digitale versie van de Jewish Encyclopedia 1901-1906 CE ben ik tot de conclusie gekomen dat de bijbel voor een groot deel valsheid in geschrifte is. De onderstaande print-screen kan verder bestudeerd worden hier

Print-screens van paginas op de digitale versie van The Jewish Encyclopedia 1901-1906 CE met uitgelichte tekst over de joodse mythologische “voorvaders van de mensheid” :

“-In the original narrative of Noah the three sons are named Shem, Canaan (not Ham), and Japeth. The reason for this division…is not known.-”

“The modern critics regard the story narrated in genesis ix.24 as having been originally told of Canaan. “Ham father of Canaan” being a later insertion.

Deze printscreen kan verder bestudeerd worden hier

De wolf in schaapskleren

Voor de westerse mens was en is de christelijke religie een manier om de eigen cultuur te deïficeren: te vergoddelijken. Ze hebben een vreedzame religie, die zijn bakermat in Egypte en Ethiopië had, omgevormd tot een religie van intolerantie naar anders gelovigen waarin zij hele zogenaamde “heidense” volkeren tot hel en verdoemenis veroordelen.

Het is een religie die het concept van spiritualiteit misbruikt voor de kolonisatie en onderwerping van andersgelovigen en niet-witte mensen. Deze westerse versie van christendom, inclusief de “blanke” Jezus, werd in de tijd van de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij en in de eeuwen daarna als een wolf in schaapskleren geëxporteerd naar gekoloniseerde landen. Belerend, predikend tegen de zo-genaamde primitieve volkeren dat zij eeuwigdurende martelingen in de hel verdienden omdat zij niet wilden buigen voor hun liefdevolle Jezus.

Dezelfde die verkondigde dat de mens gezegend is met een vrije wil.

Een ding moet je altijd voor ogen houden. “De Europide christenen, die volkeren en landen met geweld koloniseerden, begrepen niet wat voorouderverering inhield. Zij bestempelden de spiritualiteit van deze volkeren, Afrikanen in het bijzonder, als hekserij en domme bijgelovigheid. Maar dit kwam omdat deze Europeanen zelf uit een cultuur kwamen van verlaagde christelijke idolaterij en hekserij” (E.W. Budge in Osiris and the Egyptian Ressurection vol.I).

De alom bekende afbeeldingen van Jezus de christus met blonde haren en blauwe ogen zijn begin 16^e eeuw gecreëerd. De persoon die figureerde voor de originele schilderijen was niemand minder dan de zoon van Paus Alexander de 6e; Cesare Borgia.

Een man waar de schilder, naar het schijnt, verliefd op was. En die door Niccolo Machiavelli, een Italiaanse tijdsgenoot, filosoof, humanist, militair strateeg en diplomaat, gezien werd als iemand die tot in zijn kern corrupt en amoreel was. Want zo een man was volgens Machiavelli de ideale leider. (lees zijn boek “De Heerser).

Iets om over na te denken: Paus Alexander de 6^e  was degene op wie de televisie hitserie The Borgias gebaseerd was. Waarin de corruptie van deze paus en zijn immoreel handelen waarheidsgetrouw in beeld werden gebracht. En hij was de paus die de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij een enorme economische impuls gaf door de uitgifte van slavencontracten (Asiento de Negros). Daarover in Chapter 3A een breder perspectief.

Zoek de verschillen:

     Cesare Borgia                               de eurocentrische Jezus

Het merendeel van de inwoners van pre-arabisch Palestina, ca. 2000 jaar geleden, waren melanine-rijke, kroesharige mensen. Archeologisch onderzoek en d.n.a. onderzoek op beenderen uit die regio en uit die periode hebben dit bewezen. Net als hun verre voorouders de Natufians, door archeologen omschreven als “negroïde”, behoorden zij tot het Zwarte ras.

Ook zijn er aanwijzingen over de etniciteit van deze eerste volgelingen van de christus-cultus in geschriften die zij hebben nagelaten. En zijn er buiten-bijbelse, non-schriftelijke, bewijzen van bijvoorbeeld de Romeinen in dat land.

Met de opkomst van de Madonna verering, die de oude religies van de Godin Aset (isis) verving, werden veel beelden van Maria en Jezus met een Afrikaans uiterlijk gemaakt. Of in ieder geval zwart gekleurd. Dit gebeurde het vroegst in de stads-staat Rome en Noord-Oost-Afrika. Er zijn veel afbeeldingen van een Zwarte Jezus in Romeinse catacomben, veel van die plaatsen zijn nu afgesloten voor het publiek.

De oudste afbeelding  van hem stamt uit de 2e eeuw CE en is nu in een Koptische kerk te Caïro (Egypte)

Afbeelding van een baardloze Jezus in een Romeinse catacombe uit de 3^e eeuw CE.

Schilderij uit 16e eeuwse Kreta. Waarin het leven van Jezus word afgebeeld met de focus op St. George, check de Afros

-De pausen Benedictus en Franciscus in een stil gebed tot de Heilige Maagd Maria en Kind in het prive-kapel van de gekozen paus –

En Aset (Isis) en het kindje Heru (Horus)? Zij worden, in een andere vorm, nog steeds vereerd en aanbeden.

De mythe van de Godin Aset (isis) verhaalde over haar “ontvangenis” door de God Asar (osiris) en haar zwangerschap.  Hoe zij rondzwierf en door “voorname dames” een verblijf en onderdak werd geweigerd. Maar zij kreeg van een arme vrouw onderdak. Het huis was armoedig en klein maar de zwangere Aset (isis) kon verblijven in de stal.

En aldaar gaf zij geboorte aan haar Goddelijke zoon Heru (griekse naam Horus), de Zoon van de Vader en de Moeder.

Hoe de mythe van Meri Asar (Isis) en Heru evolueerde naar de mythe van de Maagd Maria (Virgin Mary) en Jezus is geen mysterie.

Het Origineel     De latere kopie     Het kopie van de kopie                               

Over tijdsgenoten

“Geen afbeeldingen, geen tekeningen, geen markeringen in steen, niets geschreven door hemzelf, geen brieven, geen commentaren, geen correspondentie over hem, gewoonweg geen enkel authentiek document van zijn hand of geschreven door zijn joodse en niet-joodse tijdsgenoten”  (Nicholas Carter, The Christ Myth)

Vergelijk het leven van deze mythologische figuur met het leven van Nelson Rohlilahla Mandela. Geboren in 1913 CE, in de koninklijke Thembu-familie, gaf hij zijn geboorte-recht koning te zijn van het Xhosa volk op voor de strijd tegen de Europese bezetters van zijn voorouderlijk land . Hij was ook een zeer getalenteerde amateur-bokser.

Hij studeerde rechten en werkte als advocaat voordat hij zich bij het ANC aansloot en streed tegen het systeem van Apartheid en de gewelddadige bezetting van Zuidelijk Afrika. En decennialang, vooral na zijn arrestatie en veroordeling tot de gevangenis, werd hij door westerse landen aangemerkt als terrorist.

Zovele mensen kunnen getuigen over hem. Over zijn gouden karakter. Over de dag dat hij werd verkozen tot president.  Over zijn menselijke, niet door angst geleidde, visie op imperialisme en kapitalisme (globalisme).

Stel je voor dat er geen brieven, boeken of andere geschriften van Nelson Mandela zijn hand zouden bestaan. Hij is de auteur van zo een 30 boeken.

Stel je voor dat geen van zijn familieleden, medestudenten, vrienden en vijanden, collegas, zakenpartners en andere tijdsgenoten niet één woord op schrift of anderszins had nagelaten over deze bijzondere man, dat er geen fotos van hem zouden bestaan.

Stel je voor dat de mensheid pas van hem zou horen via boeken, tijdschriften of andere media 100 jaar na zijn sterfdag.

100 jaar na 5 december 2013.

Stel je eens voor….

Madiba memorial mural in Maboneng Precinct

Djarabi, gespeeld op de kora door Toumani en Sidiki Diabaté

(Lees verder in Zwarte Waarheid (Chapter 3A)