Kraaltjes en spiegeltjes

De mythe van Afrikanen die hun eigen volk verkochten tijdens de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij is hardnekkig. Juist omdat het een zeer kleine kern van waarheid heeft. Maar het is wel een waarheid gewikkeld in leugenachtige propaganda

En doordat vooral westerse historici over dit onderwerp erop los emmeren en deze slavenhandel, of beter gezegd mensenhandel, niet in de juiste context beschrijven is het tot een mythe van bijbelse proporties gegroeid.

De meeste Zwarte mensen in de diaspora zijn volledig gehersenspoeld om te geloven in deze historische mis-interpretatie. Leggen de schuld voor het Lijdenschap van de Voorouders ten onrechte bij “de Afrikaan” en leven daarom met een aangeleerde anti-pathie ten opzichte van Afrikaanse culturen, Afrikaanse spiritualiteit en de Afrikaanse mens in het bijzonder.

Laat mij deze mythe, zo goed als ik kan, ont-krachten.

Uit Zwarte Waarheid (Chapter 3A):

“En natuurlijk. Er werden geen slaven gehaald uit Afrika.

Het waren mannen, vrouwen en kinderen die in stedelijke en dorps-gemeenschappen leefden. Waar iedereen een maatschappelijke taak had.

Zij werden ontvoerd, tegen hun wil in schepen weggevoerd en gevangen gehouden

De “slaven” waren huismoeders en kinderen, Meesters in Zielenkunde, griots, goud -en koper-smeden, landbouwers, koningen en koninginnen, hun hof-houding, acteurs en actrices van theaters en straat-artiesten, marktkooplui, en andere handelaren, geneeskundigen, griots in opleiding, vissers, professionele worstelaars, tolheffers, professionele wari spelers (een bordspel dat in Suriname Awari bangi word genoemd en al in het Oude Egypte als wari bekend stond) priesters, priesteressen, observeerders van hemel-lichamen/astronomen (check de documentaire Cosmic Africa), soldaten, prinsen en prinsessen, mensen uit de feodale kaste, leraren, professionele rouw-begeleiders, vroedvrouwen, muzikanten, administrateurs, sandalen- en kledingmakers, huizenbouwers, trommel-boodschappers, hout-kunstenaars en meubelmakers, veehouders en instrumenten-makers, kortom; talloze culturen op het Afrikaanse continent raakten tijdens de Trans-Atlantische Mensenhandel en Slavernij en de gewelddadige kolonisatie totaal ontwricht.

Eurocentrische “historici” proberen altijd de schuldvraag voor Afrika`s Lijdenschap bij de Afrikaan te leggen door te stellen dat Afrikanen hun eigen mensen verkochten. Het welbekende kraaltjes en spiegeltjes verhaal.

Ten eerste. 

Afrikaanse volkeren hadden lang voor de koloniale periode al verschillende, goedwerkende financiële systemen waarin elk volk handel dreef met een eigen valuta. 

Op onderstaande fotos:

Koperen goudstof-gewichten voor handelaren en marktkooplui uit pre-koloniaal, niet-geïslamiseerd Ghana. Goudstof  was eeuwenlang geldige valuta in West-Afrikaanse landen. Goed zichtbaar is de verscheidenheid aan Adinkra symbolen. Deze goudstof-gewichten zijn gemaakt vanaf de 8e eeuw CE. En zo klein als een eurostuiver. In pre-koloniaal en niet-geïslamiseerd West-Afrika had men net als in de rest van het continent een zeer degelijk financieel stelsel waarin verschillende valuta bestonden. 

Europese kraaltjes en spiegeltjes heeft men nooit als waardevolle handelswaar gezien 

Goud gewichten uit prekoloniaal, niet-geïslamiseerd West Afrika (vanaf de 8e eeuw CE). Aangezien goudstof in dat gebied al eeuwenlang een wettig betaalmiddel was gebruikten handelaren en marktkooplui dit soort gewichtjes (tot 3 cm in diameter) tijdens de afhandeling van betalingen

En ten tweede, de “slavenhandel” of beter gezegd, de mensenhandel, was gewoonweg een Gun-Slave Cycle. Geweren en munitie werden verkocht/geruild aan groepen mannen (roversbendes) die oorlogen voerden met koninkrijkjes en feodale staten. Alle gevangen personen, van de koning tot de visserman, werden geruild voor meer wapens en munitie en de buit die vaak aanzienlijk was werd verdeeld onder de rovers en ook gedeeld met de opdrachtgevers. Musea van westerse landen puilen uit van roofkunst uit Afrika verkregen op deze wijze.

Er is trouwens in de vele Afrikaanse naties, tijdens de eeuwen van Afrika`s Lijdenschap, altijd gewapend verzet geweest tegen de mensenhandel. Lees daar meer over in Zwarte Waarheid (Chapter 3B)

De zeer goed georganiseeerde roversbendes creëerden door hun oorlogvoeringen een voortdurende instabiliteit met eeuwen-durende vluchtelingenstromen tot gevolg. En doordat economieën en maatschappijen instortten ontstond er grotere instabiliteit waar de roversbendes nog veel meer profijt uit haalden.

Kan je je voorstellen dat legers vergelijkbaar met het door westerse landen bewapende Islamitische Staat van nu 400 jaar oorlogen voeren en welke effecten dit heeft voor een land, voor een continent? Stel je voor dat iemand nu zou zeggen dat de bevolkingen van Syrië en Irak mede-schuldig zijn aan de misdaden begaan door de terreurgroep Islamitische staat, zou dat niet heel erg dom klinken? 

Slavernij-ontkenners schermen vaak met de leugen dat slavernij in Afrika wijdverspreid was voor de komst van de eerste West-europeaan. Dit is een soort zand in de ogen strooien. Want in Afrika kende men een systeem van “vrijwillige servitude” waarbij mensen in dienst traden van anderen zonder monetaire beloning. Dit was niet een grootschalig gebeuren en was meestal uit vrije wil.

Vaak waren dit mensen die zichzelf of familieleden “verhuurden” om een schuld af te lossen. Of een familie kreeg een stuk land in een koninkrijk en mocht daar gratis op wonen onder voorbehoud dat het land, zonder betaling van loon, bewerkt werd en de veestapel onderhouden.

De vrijwillige servitude om een schuld af te lossen was niet levenslang maar voor een bepaalde tijd. Deze mensen die in een vorm van lijfeigenschap leefden behielden altijd hun menselijkheid. Mochten een vermogen opbouwen, trouwen en een gezin stichten. En het gezin was gevrijwaard van lijfeigenschap.

Het was een totaal ander en een menswaardiger systeem dan het wrede en zelfs duivelse te noemen systeem van Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij. Waarin mannen, vrouwen en kinderen werden ontvoerd, gevangen werden gehouden en tot hun dood in slavernij leefden.

Een ander knap staaltje wetenschappelijk racisme vandaag de dag is de propaganda dat er in ruim 400 jaar hooguit 12 tot 15 miljoen mensen vanuit Afrika werden ontvoerd en in slavernij eindigden. Je kan het lezen in encyclopedieën en deze cijfers worden ook op scholen onderwezen.

Maar wat de geschiedenisboeken niet vertellen is dat deze cijfers ruwe schattingen zijn, gebaseerd op de onvolledige boekhouding van één enkele Engelse handelskantoor

Deze mensenhandel was toen legaal. En er bestond ook een illegale mensenhandel die in omvang vele malen groter scheen te zijn. Daarom liggen de werkelijke cijfers ook vele malen hoger.

Het is bekend dat voor elke 3 ontvoerde Afrikanen die de overtocht naar de Amerikas overleefden er 1 tijdens de overtocht overleed. Door fysieke traumas, zelfmoord of uitputting. Om de winst op verkoop te maximaliseren werden daarom de schepen zo verbouwd dat de gevangen gehouden en ontvoerde mensen als sardientjes in een blik lagen. Bijna 3 maanden lang. De winsten waren desondanks toch zeer uitzonderlijk.

Elke waarheids-getrouwe historicus weet dat heel veel scheepsladingen (ontvoerde Afrikanen) niet in de administratie werden opgenomen. Afro-Amerikaanse historici houden een voorzichtige schatting tussen de 70 en 100 miljoen ontvoerde en als slaaf verkochte mensen die weggevoerd werden uit Afrika in alleen al de legale handel.

Veel westerse mensen willen de Trans Atlantische Slavenhandel en Slavernij altijd bagatelliseren. Zij worden tot dezelfde categorie gerekend als de Holocaust-ontkenners. Ze schuiven de Schuld af op mensen die machteloos toekeken tijdens deze misdaden of zij ontkennen de misdaden in zijn geheel. Komen met argumenten dat “de arabieren het ook deden” en dat “Afrikanen door hun eigen volk zijn verkocht.”

Stel je voor:

Een groep gewetenloze handelaren verkoopt een aantal ontvoerde vrouwen aan een zakenman.

Deze is op zijn beurt een christenlijk mens. Gaat drie keer per week braaf naar de kerk, predikt gods genade en naasten-liefde en doneert een tiende van zijn loon aan de kerk.

Maar hij verdient goud geld door het opkopen van jonge vrouwen op illegale markten. Vrouwen die tegen hun wil van één plek, hun vertrouwde omgeving, naar den vreemde worden gebracht. Deze vrouwen, in de bloei van hun leven, dwingt hij te werken als slavinnen in zijn fabrieken. Wanneer deze vrouwen protesteren verkracht hij ze, een gewelddadige wijze om hun geest te breken. Wanneer deze vrouwen proberen te vluchten, krijgen zij een martelende pak slaag en als toegift worden ze wreed-dadig verkracht.

Deze vrouwen worden jarenlang tegen hun wil gevangen gehouden om dwangarbeid te verrichten.

En worden op onmenselijke wijze behandeld. Intussen wordt deze zakenman zeer vermogend.

Nu staat de advocaat van deze gewelddadige man, de serie-verkrachtende vrouwen-mis-handelaar (en die zeer christenlijk is), voor het Hoogste Gerechtshof. Waar hij verklaart dat de mensen van wie de verdachte de vrouwen heeft gekocht, evenzoveel, zo niet meer Schuld hebben aan de ontvoeringen (het tegen hun wil uit hun omgeving halen), de martelingen, de talloze verkrachtingen van de vrouwen en de onbarmhartige onmenselijke wijze waarop zij werden behandeld tijdens hun leven in slavernij.

Het is triest maar dit is de rationale van Slavernij-ontkenners.”