Uit Zwarte Waarheid (Chapter 3A)
Deel 3.4: Onze Voorouders die aan het kruis stierven
In het tijdsbestek van de eeuwigheid is het eergisteren. Tula. Leider van een bevrijdings-leger op Curacao die in opstand kwam en de gewapende strijd aanging tegen het systeem van slavernij. De opstand duurde een maand en werd door Nederlandse soldaten neergeslagen.
Slavernij was een praktijk wat door Nederland en andere Westeuropese landen, die economisch volkomen afhankelijk waren van dit onmenselijke systeem, als een legaal systeem gezien. Waar haalde deze slaaf het recht vandaan te protesteren, in opstand te komen, zelfs te vechten tegen slavernij?
Tula werd gevangen en samen met zijn medestrijders geëxecuteerd op 3 oktober 1795.
Het was een executie door marteling. En weinig mensen beseffen op welke duivelse wijze deze vrijheidsstrijders door de protestant-christelijke Nederlanders werden gemarteld en vermoord.
Tula en andere leiders van de opstand werden op een gemeenschappelijk plein op de plantagestaat Curacao elk op een houten kruisvormig marteltuig vastgezet. Daarna werden hun armen en benen en alle andere beenderen in hun lichamen met grote mokerhamers kapotgeslagen. De massa mensen die verplicht waren dit schouwspel aan te zien waren de slaafgemaakten. Zij zagen hun hoop op vrijheid samen met Tula sterven.
De slagen van de hamers overstemden het geschreeuw van de vrijheidstrijders niet. Nog levend werden na deze martelingen hun hoofden afgehakt en op houten staken midden op het plein geplaatst. Als waarschuwing aan alle slaafgemaakten dat dit de straf was voor de wens vrij te zijn. De vreselijk verminkte en onthoofde lichamen van Tula en zijn medestrijders werden toen ver uit de kust gebracht en in zee gegooid.
Europese christenen spraken ook in die tijden altijd al over “Gods Genade” en “Naastenliefde”. Zij preekten met gespleten tong; Heb God lief boven alles en uw naaste (de medemens) als uzelf.
Maar zoals de slaafgemaakten Tula en zijn medestrijders werden behandeld is hoe genadige barmhartigheid en christelijke naastenliefde in de praktijk werden gebracht. Het is hoe deze kernwaarden van het westerse christendom hand in hand met de dood gingen en hoe ellende en verdriet werden verspreid onder de slaafgemaakten.
Tula, de Universele held van de Zwarte wereld-gemeenschap leeft voor altijd in onze gedachten.
Ook in Suriname zijn er voorbeelden van Voorouders die aan het kruis stierven.
Uit “Wij Slaven van Suriname”, Anton de Kom;
“Vooral wanneer de Marrons berecht werden kende de wreedheid geen grenzen…. De Negerinnen Lucretia, Amba, Agia, Gomba, Maria en Victoria werden op kruizen gelegd, daarna levend geradbraakt (*zelfde marteling als Tula onderging) en na gedane executie de hoofden afgekapt en mede op staken aan de waterkant geplaatst.”
Kennis van deze geschiedenis verplicht ons dat wij het Lijdenschap van onze Voorouders die aan het kruis stierven, allen die in slavernij leefden en zelfs in de dood geen rust vonden, met grote eerbied blijven herinneren. En op minimaal een dag in het jaar herdenken.
JERRELISME 