De Kerk, Aartsvader van Racisme

———————————————————————————————————————————-

Onmenselijk leed is ons deel geweest, 400 jaar in Lijdenschap, in slavernij onbreekbaar, als volk zoveel veerkrachtigheid, vandaag in een haatvolle wereld ongebroken.

________________________________________________________________________________________

Het gif genaamd racisme heeft een voedingsbodem. En die voedingsbodem is eeuwenlang de kerk geweest. De geboorte van racisme is het westers-christelijk denkbeeld uit de 17e eeuw dat de witte mens het toonbeeld is van het goede en het ras is met de hoogste ethiek en moraal. De Zwarte mens werd gezien als het absoluut tegenovergestelde.

Volgens de kerkleer uit die tijd, tot op heden diep geworteld in de harten en het denken van veel witte christenen en non-christenen, is de Zwarte mens een “gebroed des duivels”.  Of in ieder geval iemand met een laag karakter en een bestiaal innerlijk.

En hoewel er in Afrikaanse religies en spiritualiteit geen concept van een duivel is, werd toch de Afrikaan geassocieerd met de christelijke tegenhanger van de scheppende godheid. Word tot vandaag Afrikaanse spiritualiteit als iets slechts gezien.

Een ding moet je altijd voor ogen houden. “De Europide christenen, die volkeren en landen met geweld koloniseerden, begrepen niet wat voorouderverering inhield. Zij bestempelden de spiritualiteit van deze volkeren, Afrikanen in het bijzonder, als hekserij en domme bijgelovigheid. Maar dit kwam omdat deze Europeanen zelf uit een cultuur kwamen van verlaagde christelijke idolaterij en hekserij” (E.W. Budge in Osiris and the Egyptian Ressurection vol.I).

De duivel, ook wel de satan genoemd, is trouwens een  “Kinderschrik-figuur”. Een boogey-man uit Europese religieuze folklore.

In westers-christelijke iconografie werd deze eerst nog voorgesteld als draak, in latere eeuwen als naakte witte man met vleugels.

In de hoogtij-jaren van de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij werd het mythologische wezen (duivel) als  gevleugelde Zwarte man afgebeeld.

Hieronder de evolutie van de duivel in uitvergrote foto`s.                                                                              Van Draak tot Zwarte man.

Was de duivel eerst nog in afbeeldingen een draak, vanaf de 17e eeuw werd Het Beest afgebeeld als witte man. Een boosaardige opponent van de christelijke godheid.

In de periode van de Tran-Atlantische Slavenhandel en Slavernij komen racistische ideeën van de westerse christen ook tot uiting in schilderijen en beelden. Vanaf die tijd is de personificatie van de meest gehate entiteit in het christendom steeds meer een Zwarte man. Dit is hoe de kerk haat creëerde in de harten en hoofden van christenen.

Toen het mythologische wezen (de duivel) eenmaal werd weergegeven als Zwarte man, werden ook in beeldspraak racistische denkbeelden gemanifesteerd.

Dit zie je in de westerse talen waar zwart een negatieve klank heeft en refereert aan slechtheid, illegaliteit, immoreel gedrag, verdriet, geestelijke depressies en zelfs het Kwaad.

Zwarte bladzijde in de geschiedenis, zwarte magie, zwart verlangen, zwartwerken, zwartrijder, zwartboek, zwarte kat staat voor ongeluk, enzovoorts. Kijk maar in het woordenboek bij het woord zwart. Het is alsof er een Apartheid is in de Westeuropese talen.

Op het hoogtepunt van de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij, in de 18e eeuw, werden de culturen en religies van de volkeren in Afrika gedemoniseerd als onderdeel van de-humanisering. En steeds vaker zichtbaar in westerse boeken en kranten, de media van die tijd, als mikpunt van racistische stereo-typeringen en vooroordelen.

Vooroordelen die vandaag de dag nog door veel witte mensen worden gekoesterd.

Het christelijke dogma dat de Afrikaan een “gebroed des duivels is”, een on-mens, was al door de kerk in de harten van de Europide mens gegraveerd. Wetenschappers namen vanaf de 19^e eeuw de plaats in van de kerk als “schatbewaarder” van de waarheid en zochten op een “wetenschappelijke” manier naar bewijzen die de inferioriteit en het niet-mens zijn van de bewoners van Afrika en vooral van de slaaf gemaakten in de Amerikas moesten aantonen.

Zo werd “wetenschappelijk” aangetoond dat een slaafgemaakte die niet hard genoeg werkte en zelfs van de plantage wilde wegvluchten aan de ziekte “drapetomania” leed. Het voorgestelde medicijn voor deze aandoening was een minimum aan zweepslagen.

Pseudo-wetenschap, wetenschappelijk racisme en propaganda zorgden voor een overvloed aan stereo-typeringen over de Zwarte mens. Die volgens “wetenschappelijk” onderzoek uit die tijd evolutionair een apart soort mens-aap was. En die in de “survival of the fit” alleen goed genoeg was voor een leven in slavernij.

Deze “wetenschappelijke waarheid” verschilde feitelijk niet van het christelijke dogma over de Afrikaan, dat “ den Zoonen van Cham, door Noah, tot eeuwigdurende slavernij vervloekt zijn”.  Noah en Cham zijn mythologische figuren in een allegorie over de Zondvloed.

Het dogma was gebaseerd op een misdadige interpretatie van vers 9:24/25 uit het boek Genesis in het Oude Testament. Het gaf de kerk en de christelijke slavendrijvende landen van Eest-europa een door “god geaccordeerd recht” de Afrikaan tot slaaf te maken.

Is dit niet een van de grootste affronten tegen datgene wat mensen God noemen?

Toen de Europeanen in de 14e eeuw West-Afrika aandeden zagen zij de enorme welvarendheid en goedgeorganiseerde beschavingen. De beschavingen die zij daar troffen stelden hun eigen culturen in de schaduw. (lees African Cities and Towns before European Conquest, Richard W. Hull)

Dit beeld van Afrika en de Afrikaan werd veranderd tijdens de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij dat al vanaf de 16e eeuw zijn aanvang had.

Het moest van positief naar negatief. Van beschaafde en goed ontwikkelde naar culturele primitievelingen en zelfs kannibalen.  Zodat tegenstanders van de slavernij in Europa uiteindelijk beredeneerden dat “die primitievelingen en wilden” door leven in slavernij wel enige vorm van beschaving konden aanleren en “tot Jezus konden komen”.

Dit was eeuwenlang het excuus van de kerk, gemaskeerd als rationale, om het systeem van slavernij goed te praten.

De overgrote meerderheid van Europeanen kende in die tijd Afrika alleen van mondelinge overlevering.  Dus het was niet moeilijk Europese burgers, in die tijd voornamelijk analfabeet, te overtuigen van kerkelijke waarheden. Hoe leugenachtig die “waarheden” ook waren, de kerk was eeuwenlang de autoriteit op het gebied van wetenschap, rechtspraak en moraal.

Vanaf de 17^e eeuw werd het Europese volk als het ware gehersenspoeld om een racistische kijk op Zwarte mensen te hebben door eerst nog de kerkelijke waarheid over “den neger”.  En vanaf de 19e eeuw door “wetenschappelijke” waarheden.

Hiermee werd een irrationeel raamwerk van vooroordelen gevormd in het denken van witte mensen, ook wel door moderne sociologen “white racial frame” genoemd. Een mentaal raamwerk van racistische vooroordelen.

Men ontwikkelde in Europa en de Amerikas een sociale anti-pathie ten opzichte van Zwarte mensen door zeer kwalijke denkwijzen. In die tijd niet abnormaal. Het was algemeen gedachtegoed. Vandaar dat niet veel westerse mensen een goed ontwikkeld schuld-bewustzijn hebben ten opzichte van de misdaden gepleegd tijdens de eeuwen van Afrikas Lijdenschap.

Kijk naar de Verenigde Staten.

Na de slavernij kwam de haat die al was gecultiveerd ten opzichte van Zwarte mensen tot uiting in talloze lynch-partijen, de massamoorden op inwoners van dorpjes en steden bestaande uit enkel Zwarte burgers ( bijvoorbeeld Tulsa, Oklahoma) en extreme politiegeweld tegen de Zwarte bevolking.

Er is nu wereldwijd een storm losgebroken van anti-racisme protesten en het is zeer kwalijk, bijna misdadig, dat de aanstichters van racisme (schuldbewust) zwijgen. Stil zijn over hun rol in de creatie en het propageren van haat ten opzichte van de Zwarte mens.

Quote uit het boek A new History of social welfare by Phyllis Day;

Slavery as practiced in North America was a response to the protestant religio-economic dictum that weath demonstrates morality and to the even older dictum of fear and hatred of “outsiders”.

Because (West) Africans did not worship the christian god, their lives were insignificant compared to the mandate of wealth to the slave-masters.

Slavery was not for the most part seen as evil at all but allmost a morality, since it “protected” slaves from destitution, put them to work, and led to wealth for “gods chosen”.

These beliefs created a system of slavery unequaled in brutality and gave rise to the American brand of racism.

De meeste kerken hadden plantages en slaafgemaakten in bezit. Menselijke werktuigen, door een leven lang slavernij en de constante dreiging van geweld zwaar getraumatiseerd. Zij wisten door alledaagse ondervinding wat de emotionele en psychologische gevolgen van terreur zijn.

Definitie van terroriseren volgens het Standaard Woordenboek Nederlands: “Stelselmatig schrik inboezemen door gewelddaden, door schrikaanjaging en geweld beheersen”.

Is toch eeuwig zonde dat de westerse kerken, die rijk zijn geworden dankzij de meer dan 400 jaar van terreur in de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij periode, geen schuld-bewustzijn hebben ontwikkeld?

En zo angstvallig stil zijn in de hedendaagse wereldwijde discussie over racisme?

Of moet die veelzeggende stilte worden opgevat als “zwijgen is toestemmen”?

________________________________________________________________________________________

Wil je je meer verdiepen in de achtergronden van de slavernij en wil je weten hoe het christendom de katalysator en drijvende kracht is geweest van de Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij?

Lees Zwarte Waarheid (Chapter 3A)