Van West-en Oost Azië, Nieuw Guinea, Papoea Nieuw Guinea tot Micronesië, Melanesië, Polynesië, Tasmanië, Australië en Afrika. In al deze regios behoren Zwarte mensen tot de oorspronkelijke bewoners. En ondanks de grote diversiteit in culturen, etniciteiten, talen, nationaliteiten en historische tijdlijnen hebben zij één ding gemeen. Al deze volkeren delen dezelfde (pre-koloniale) traditionele filosofie en zienswijze over deze planeet waarop wij leven. En die is dat planeet Aarde de moeder is van het planten-en dierenrijk en van de mensheid. Moeder Aarde en Moeder Natuur wordt zij genoemd.
*Lees meer over Moeder Aarde in Zij is Groots!
Tienduizenden jaren voordat de christelijke, islamitische en de joodse religies ontstonden was er het geloof dat “De Mens” uit de aarde is geboren en na het sterven weer tot de aarde wederkeert. Dit geloof hebben de traditioneel levende volkeren met elkaar gemeen. En dit element van een zéér uitgebreid geloof-systeem is begonnen met gedachtes over hoe een zaad in vruchtbare aarde kan volgroeien tot een plant, een kruid, een gewas, een vrucht of zelfs een boom.
Omdat alleen een vrouw “vrucht” kan dragen redeneerde men dat de supervruchtbare Aarde dan wel vrouwelijk moet zijn. Een voorouderlijke moeder waaruit ooit, volgens hun kosmogonie en evolutietheorie, heel lang geleden verschillende “kinderen” zijn “geboren”. In alle vormen en kleuren. De oudste “kinderen” met wortels geankerd in de aarde, twee-en vierpotige dieren, een onvoorstelbare variatie in gevleugelde dieren, kruipende, zwemmende (waarvan sommige heel smakelijk) en natuurlijk de rechtop lopende tweebenige. In de Oudheid zag men in dat de Aarde een moeder is van al het leven. Het is daarom geen mysterie dat veel van de eerste Schepping en Creatie Goden, aanbeden door mensen, vrouwelijk waren. Of in ieder geval vrouwelijke kwaliteiten bezaten zoals een voluptueus lichaam en het kunnen (open) baren van nieuw leven.
Een Afrikaans Creatie-verhaal
Wanneer je ziet hoe alleen al in traditioneel levende culturen op het Afrikaanse continent over de schepping van het universum word gedacht, valt een ding meteen op. Men heeft het vaak over een primordiaal ei als begin van alles dat is ontstaan. Een groot Kosmisch Ei, dat op een voorbepaald moment openbrak, en waaruit alle werelden, sterren en planeten kwamen. En een grote Kosmische Vogel, soms in de vorm van een kip, dat rivieren aanbracht op pas gevormde planeten door met haar klauwen te krassen in aarde. En bergen creëerde door zandhopen bij elkaar te brengen. Dit zijn basis-elementen van een Creatie-verhaal.
In het geloof van veel traditioneel levende Afrikaanse volkeren is planeet Aarde uit een groot Kosmisch Ei geboren. En door een grote Kosmische Vogel gevormd. Zoals bij het Yoruba volk in Nigeria, waar deze vogel in de vorm van een haan zijn door de Scheppers verordonneerde werk deed. Of zoals bij de Oudegyptenaren met een Kosmisch Ei wat door een Kosmische Gans werd gelegd, en waaruit onder andere de Aarde kwam na het openbreken van dit Ei. Ook in het complexe Scheppingsverhaal van het Dogon volk in Mali en Burkina Faso is een Kosmisch Ei het begin van biologisch leven in het Universum.
Volgens overleveringen vond dit alles plaats in een tijd waarin er nog niets van materie bestond en er alleen een grote “chaotische leegte” was. Een leegte gereguleerd door de Goden van Creatie. Het scheppen van materie, sterren, werelden, planten, dieren en mensen, bracht Orde in de Chaos.
En natuurlijk. Het zijn mythes. Scheppingsverhalen, gebaseerd op observaties van de tastbare en on-zichtbare wereld. Zovele millenia geleden door mensen verzonnen om vaak spirituele maar ook morele boodschappen over te dragen aan de jongere generaties. Net zoals de verhalen uit zo-genoemde heilige geschriften van christenen, moslims en joden.
Mythologische vertellingen met een belangrijke, meestal religieuze, boodschap talrijke jaren geleden verteld aan mensen zonder schriftkennis. En in latere tijden samengevat in een boek dat, zo claimen de gelovigen, gods eigen woord is. De abrahamitische religies (christendom, islam, jodendom) zijn trouwens religies waarvan de fundamenten bestaan uit tienduizenden jaren oude mythes, spirituele inzichten en filosofische concepten. Gelovigen hebben deze bouwstenen van hun godsdiensten, gedurende de afgelopen 2200 jaar, verwerkt tot de meest geweldige verhalen ooit verteld.
Hoe dan ook. De religieuze verhalen van traditioneel levende volkeren zijn net zo fantastisch en indrukwekkend. Net zo rijk aan mythes, spirituele inzichten en filosofische concepten. Maar worden door een koloniale geschiedenis met de daaruit vloeiende racistische ideeën over zogenaamde “primitieve volkeren” beschouwd als kinderlijke bijgelovigheid of zelfs afgoderij.
Westerse schrijvers, theologen, geleerden en wetenschappers hebben in de koloniale tijd door xenofobie, onbegrip en onwetendheid Afrikaanse culturen en religies gedegradeerd tot een status van minderwaardigheid. Waarbij vooral de Godsdiensten van de Zwarte mens in de ogen van de “verlichtte” Europide man en vrouw primitief zijn. Terwijl de zo-genaamde primitieve filosofie over de schepping van de wereld en hoe alles wat leeft met elkaar verbonden lijkt, en 1 wonderbaarlijk geheel is, de juiste manier is om de almachtige pracht van de Natuur te zien.
Terwijl het respektvol omgaan met de Natuur, juist in deze tijd van duurzaamheid en klimaatbewustzijn, de ware essentie van spiritualiteit en religieus denken uitdraagt. De “primitieve” denk-en gevoelswijze blijkt in dit tijdperk van de-koloniaal denken een reflectie van ware innerlijke beschaving.
Deze Aarde, sommige volkeren noemen haar liefkozend Moeder. Een miljarden jaren oude vrouw, in de bloei van haar leven. En elke seconde van de dag druk bezig met het scheppen van nieuw leven. Aardvruchten, groenten, allerlei soorten fruit, kruiden, planten en bloemen. In haar schoot, in vruchtbare grond, vinden we een buitengewone variatie aan voedzame rijkdommen, zoveel kleurrijke schoonheid. Wat zou een mensheid zijn zonder deze Aarde?
JERRELISME 