Superman is dood. Kal-El, wat zijn echte naam was, leeft niet meer. Redder der Mensheid in de wondere wereld van stripfiguren en science fiction films. De ultieme superheld aller tijden kwam om het leven tijdens een gevecht met een vreselijk moordlustig monster, Doomsday genaamd, dat de gehele Aarde wilde vernietigen. Een monster zo groot als een huis die net als hem beschikte over bovenmenselijke krachten, die net als hem ook kon vliegen en onsterfelijk leek.
In een van de meest memorabele gevechten tussen een superheld en een antagonist, kwam Superman als overwinnaar van het slagveld. Wel als levenloze overwinnaar. Want hij stierf toen dit beest, in een doodstrijd, hem door het hart stak.
Vanaf zijn jonge jaren strijdend tegen onrecht en boosaardige mensen, gaf Superman uiteindelijk zijn leven. In zovele films, televisie series en stripverhalen altijd zege vierend over bandieten, monsters en boosaardige superschurken. Bijna als een God erkend en vereerd door mensen vanwege zijn fysiologische superioriteit, stond hij op eenzame hoogte boven de mensheid en klapte altijd alle boeven total-loss. En, oh ja. Hij was allochtoon. Niet van deze Aarde.
Even een flashback naar hoe hij tientallen jaren geleden op Aarde terechtkwam.
Superman was net geboren op de planeet Krypton. En alles leek goed te zijn. Maar toen kwam het vreselijke bericht dat de planeet op het punt stond te exploderen. Zodat het Kryptoniaanse ras niet volledig zou uitsterven moest er snel gehandeld worden. Zijn biologische vader en moeder (Jor-El en Lara Lor-Van) plaatsten hem daarom, vlak voordat de gehele planeet explodeerde, in een mini-ruimteschip. Waar ruimte was voor maar een klein persoon, met bestemming planeet Aarde.
Als een reiziger van de planeet planeet Krypton vond hij na zijn aankomst op Aarde, hij was toen nog een baby, een nieuwe thuis vlakbij het plaatsje Smallville. Hij werd gevonden door Jonathan en Martha Kent en dit werden zijn Aardse ouders. En de rest van zijn levensverhaal is geschiedenis. Vanuit een immigranten perspectief bekeken was Clark Kent, zoals Aardse mensen hem kenden, de enige superheld van een andere planeet dan de Aarde. Dus een zuivere allochtoon. Om dat feit alleen al kan hij rekenen op mijn sympathie.
Sinds zijn overlijden in de film Superman VS Batman zijn er zovelen die met evenzoveel vragen achter zijn gebleven. Ten eerste. Was Superman wel echt zo fictioneel, een pure verzinsel uit het land Fantasia?
Om deze vraag te beantwoorden moeten we terug naar het jaar waarin Adolf Hitler door het Amerikaanse tijdschrift Time Magazine werd verkozen tot “Man of the Year. In 1938, op 18 april om precies te zijn, maakte de wereld kennis met een nieuwe stripfiguur. Het was in het stripboek Action Comics, het latere DC Comics, waar stripboekenlezers voor het eerst kennis maakten met Superman.
Zijn scheppers waren twee jonge Amerikanen van Joodse afkomst. Jerry Siegel, een schrijver en Joe Shuster, een tekenaar. En dat ze Joods waren blijkt niet zo triviaal. Want de periode van de opkomst van de Nazis in Duitsland, de jaren `30 van de 20e eeuw, viel samen met het ontwerp-proces van de superheld Superman. Volgens Jerry Siegel waren zij sinds 1933 bezig met het ontwerpen van een van de meest populaire stripfiguren, voordat ze het eindresultaat in 1938 in een stripboek publiceerden.
Nogmaals. Het Joods zijn van Jerry Siegel en Joe Shuster moet je zien tegen de achtergrond van de opkomst van de nazis in Duitsland. Waardoor een puzzelstukje over de herkomst van de naam Superman op zijn plaats valt. De naam Superman blijkt een engelse vertaling van het Duitse woord Uebermensch. Het waren de Nazis die in de jaren “30 van de 20e eeuw een hele filosofie hadden ontwikkeld over de zogenaamde Arische Uebermensch. Het kan gewoon geen toeval zijn dat twee Joodse jongemannen in dezelfde periode een superheld creëerden met de veelzeggende naam Superman. Wat het engelse woord voor supermens is.
Al in de Oudheid kwamen Griekse en Romeinse filosofen met het idee van een “boven de mensheid staande mens“. Een supermens, Hyperanthropos genoemd. Dit idee werd in de 19e eeuw door Duitse filosofen waaronder Friedrich Nietsche overgenomen. Hyperanthropos (supermens) werd Uebermensch (supermens). Belangrijk is wel om te weten dat deze Uebermensch net als de Griekse en Romeinse Hyperanthropos niets van doen had met fysieke en uiterlijke eigenschappen. Maar met innerlijke kwaliteiten als moed, compassie, zelfliefde, creativiteit en het bezitten van een hoogstaande moraal.
Een supermens (uebermensch) was voor Duitse filosofen, voordat de Nazis deze term misbruikten, iemand die niet alleen door anderen als God werd gezien maar vooral zelf het besef had bereikt dat hij een God tussen de mensen is. En de levenstaak op zich moet nemen om als een “benevolente dictator met een Christus-bewustzijn” de mensheid, op een vreedzame manier, weg te begeleiden van haar ondergang.
Psychiatrische inrichtingen zitten vol met mensen die zichzelf als “Verlosser der Mensheid” zien. Maar dat is weer een ander verhaal.
De bedenkers van de stripfiguur Superman, zelf dus van Joodse afkomst, wisten maar al te goed dat de Nazis geen “Goddelijke” plannen hadden voor hun volk. Het is waarschijnlijk dat zij met hun superheld een tegenwicht en tegengeluid probeerden te bieden, aan de groeiende invloed van Nazi-ideeën op de Amerikaanse bevolking.
De Nazi filosofie propageerde een Arische Uebermensch. Superieur aan alle andere volkeren. Blondharig, kwaadaardig, en Germaans. Nazis hadden het idee van de Hyperanthropos gewoon niet zo goed begrepen. Kan zijn dat om die reden de bedenkers van Superman hem maakten tot een zwartharige, goedaardige, en beschaafde tegenhanger van de Arische type. En hem ook nog God kwaliteiten meegaven, een soort baas boven baas.
Om af te sluiten nog een laatste opmerking over zijn uiterlijk. Wanneer je zijn huidskleur vanuit natuurkundig opzicht bekijkt, dan moeten Superman en zijn rasgenoten (kryptonianen) zwarthuidig zijn. Ja zeker. Zo een gedachte is een knuppel in de eurocentrische hoenderhok. Maar daarom niet minder waar.
Het is een feit dat Superman, wanneer zijn superkrachten afnamen, zich kon opladen aan de straling van de zon. Om dit te kunnen doen, in realiteit, moest hij beschikken over voldoende eumelanine (pigment) in zijn huid. Dit noemen wetenschappers Ultrafast UV-energy Dissipation in the Eumelanin Pigment: eumelanine in de huid absorbeert voor 99,99 procent schadelijke UV-straling en transformeert deze in energie.
Met andere woorden: Een verzwakte Superman moest eigenlijk diepdonkerbruin (melaninerijk) zijn om zich op te laden aan zonnestraling. Een eumelanine-arme (blanke) huid heeft dit vermogen om UV-straling voor bijna 100 procent om te zetten in energie niet. Integendeel. Er wordt door te veel blootstelling van een blanke huid aan zonnestraling schade toegebracht aan het DNA. Dit is hoe melanoom (een agressieve vorm van huidkanker) en andere levensbedreigende aandoeningen ontstaan.
Hoe dan ook.
Superman, de supermens, is dood. Maar ik hoop dat hij op een dag zal wederkeren in een nieuwe film. Waarin zijn voorkomen een reflectie is van een natuurkundige realiteit. De Redder der Mensheid in de wonderbaarlijke wereld van stripfiguren en science fiction films. Zwarthuidig en prachtig in zijn Zwartheid. Ik kijk er nu al naar uit!
JERRELISME 