*****Waarschuwing!! Dit blog bevat zéér schokkende fotos!*****
________________________________________________________________________________________
Slavernij is vanuit welk perspectief je het ook bekijkt een verschrikking. De voormalig Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, Ban-Ki Moon, noemde het tijdperk van Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij “one of the greatest atrocities in human history“. Vertaald naar het Nederlands: “Één van de grootste gruweldaden in menselijke geschiedenis“.
Ik denk dat het vooral een vier eeuwen durende aaneenschakeling was, van de meest verschrikkelijke misdaden ooit begaan. Onvergeeflijke misdaden tegen een heel ras, die een doorwerking hebben in het dagelijkse leven van de Zwarte mens.
De bijbel, bron van inspiratie
Al in 1452 CE werd door paus Nicolaas V een pauselijk decreet uitgegeven met betrekking tot het slaaf maken van Afrikanen. Dit decreet heet “Dum Diversas” en bood de katholieke Spanjaarden en Portugezen het “godgegeven recht” om Moren (in Europa), heidenen, en anders gelovigen in slavernij te brengen. In dit decreet staat verder specifiek dat alleen de Afrikaan een uitverkorene moest zijn van “eeuwigdurende slavernij”.
Europese christenen kregen dankzij de Dum Diversas een religieuze rechtvaardiging voor het slaven drijven. En door te stellen dat Afrikanen zich bezig hielden met kannibalisme en allerlei “Godsgruwelijke zaken“, zagen zij zich ook nog moreel verplicht dit te doen. Zodat de Afrikaan gered kon worden door de “Barmhartigheid en Heerlijkheid van Jezus”.
Het slavenhandel (mensenhandel) en slavernij systeem was een economisch systeem van oneindige winsten. Maar het is wel een bijbelse zonde andere mensen in slavernij te houden. Dus voor de christelijke Europeaan, zichzelf beschouwend als de centrale figuur van het christendom, kwam het kannibalisme argument goed uit. Niet alleen kregen zij via een pauselijk decreet goedkeuring voor het tot slaaf maken van Afrikanen. Ook de bijbel gaf hen hiervoor inspiratie.
Om het goed uit te leggen: Bepaalde verzen uit het Heilig Schrift van christenen veroordeelden het eten van mensenvlees. Waarschuwden voor Gods toorn, wraak en bestraffing voor degenen die het wel deden.
Zij (Europeanen) waren de “uitverkoren, rechtvaardige, en bestraffende hand” van de bijbelse God. En voerden daarom Gods wetten en straffen uit. Met het tot slaaf maken van de in “Gods” ogen heidense Afrikaan. Meer dan vierhonderd jaar, blijkt dit één van de kern argumenten van de kerk voor het in stand houden van het systeem van slavernij.
En dit is wat we weten. In het hier en nu. Het “kannibalisme argument” is één van de grootste leugens ooit verteld. Omdat in Afrikaanse culturen het eten van mensenvlees, het meest verschrikkelijke is wat je jezelf kan aandoen.
Volgens Afrikaanse ideeën over de spirituele zelf (ziel) van een mens, kan deze vervuild en verstoord raken. Het kan zijn door het plegen van handelingen die tegen sociale of familie normen en waarden ingaan. Of iemands spirituele zelf raakt verstoord en vervuild, door zich te voeden met iets wat een taboe-voedsel is. Zoals een heilig dier. Het eten van mensenvlees is letterlijk een vloek van de Scheppende Goden over jezelf afroepen. Met ziekte en dood als consequentie.
Vooroordelen
In een andere blog ( hier te lezen) leg ik uit hoe witte mensen het stigma van “de kannibalistische Afrikaan” hebben gecreëerd.
Ze zochten eeuwenlang naar bewijzen, waarmee het racistische vooroordeel van de “kannibalistische Afrikaan” kon worden bekrachtigd als vaststaande feit. Talloze witte etnologen en antropologen hebben zovele decennia onderzoeken gedaan, op het zogenaamde “donkere continent”, zoekende naar menseneters. Hun zoektocht was pure tijdverspilling. Ze vonden geen culturen in Afrika waar het eten van mensenvlees geaccepteerd is.
Waarheid gebiedt te vermelden, dat ook in Afrika tragische gebeurtenissen plaats vinden. Bijzonder tragisch is het lot van tientallen mensen levend met albinisme. Zij werden vermoord. Met maar één doel. Zodat bepaalde lichaamsdelen door zogenoemde heksen kunnen worden verwerkt tot “lucky charms”. Dit kan zijn in een sieraad of een amulet.
Dit gebruik is vermoedelijk pas ontstaan in de post- koloniale tijd. En niet wijdverspreid. Want op een continent van 54 landen met bijna 1,3 miljard inwoners, zijn er 2 landen in Oost-Afrika waar dit heeft plaatsgevonden. Sommige mensen geloven dat zulke “geluksbrengers” financiële welvaart, krachtige potentie of genezing van een ziekte bewerkstelligen.
Feit is dat tegen deze praktijken zeer streng word opgetreden. En als afschrikkend middel staat in alle Afrikaanse landen letterlijk levenslange gevangenis, of de doodstraf op het ombrengen van albinos. Hoe dan ook. De “lucky charms” worden niet opgegeten.
Om to the point te komen
Eeuwenlang wezen witte mannen en vrouwen naar Afrika met de beschuldigende vinger: “Zij zijn kannibalen!!”.
Terwijl zij (Europeanen) juist degenen zijn geweest die zich eeuwenlang hebben bezig gehouden met kannibalisme.
Het is een deel van witte mensen hun geschiedenis, wat niet word onderwezen op scholen. Er is ten eerste het sacrale (heilige) antropofagie ( menseneten). Waarbij men, zoals in het katholicisme, een ritueel van symbolische inname van een ander mens kent. Met inname van de hostie of een stuk brood, symbool voor het vlees. En de rode wijn, symbool voor het bloed. Zo kan iemand dichter tot God komen. Volgens het geloof dan.
Ook is er het soort kannibalisme waarbij het menselijk lichaam letterlijk word gezien als voedsel. Gedurende meerdere hongersnoden in Europa, werden hele dorpen uitgemoord. Puur en alleen om hongerige buiken te vullen.
Op onderstaande afbeelding, gebaseerd op ooggetuige verslagen: Europa tijdens een hongersnood in het jaar 1573.
“Verwijzingen naar daden van kannibalisme zijn verspreid over veel religieuze en historische documenten, zoals berichten over gekookt mensenvlees dat op 11e-eeuwse Engelse markten werd verkocht in tijden van hongersnood. Hier toont een gravure van Theodor de Bry hongerige Spanjaarden die de lichamen van dieven losmaken, die door Pedro de Mendoza zijn opgehangen, om ze op te eten.”(Bron: © Stapleton Collection/Corbis)
Het menselijk lichaam is medicijn
Dan is er nog het medicinaal kannibalisme. Waarbij verschillende delen van het lichaam als geneeskrachtig worden gezien. De Europese mens geloofde eeuwenlang in de werkzaamheid van deze barbaarse geneeskunde. Van de schoenmaker en boerenknecht tot de elite en koningshuizen. Alle sociale lagen van maatschappijen in westerse landen aten stoffelijke resten van mensen. Om het heel beeldend te zeggen.
Sinds de middeleeuwen tot het begin van de 20e eeuw, was het gebruiken van mensenvlees voor medicinale doeleinden de norm in Europa. Een ziek iemand maakte zelf deze medicijnen uit het bloed, het vlees en de organen van dode lichamen. Of kocht ze, op recept van een arts, bij de apotheker.
Hier leg ik iets meer uit over medicinaal kannibalisme in Westerse landen.
-Je kan ook onderstaande tekst lezen voor extra informatie-
De waarheid is geopenbaard via orale traditie
Het is al vele eeuwen bekend onder andere volkeren dat de Europese man en vrouw menseneters zijn. Ik zeg het zoals het is. Vooral tijdens de Slavernij zijn er talloze verklaringen van slaafgemaakten doorgegeven. Mondeling en schriftelijk. Over de wijze waarop de witte mens zich voedde met de levenloze lichamen van slaafgemaakte mannen, vrouwen en kinderen. Het boek “The Interesting Narrative of the Life of Olaudah Equiano” is één zo een getuige verklaring.
Olaudah Equiano is als kind ergens in de 18e eeuw, in wat nu bekendstaat als Nigeria, verhandeld en gekocht door een Engelse zeevaarder. Hij was persoonlijk bezit van deze volwassen man, en vanzelfsprekend zwaar getraumatiseerd. In zijn oudere jaren schreef hij zijn memoires. Daaruit blijkt dat tijdens de periode van Trans-Atlantische Slavenhandel en Slavernij, er een wijdverspreide angst leefde onder Afrikaanse volkeren. Men geloofde dat de witte man, in uiterlijk als een mens maar met onmenselijk gedrag, Afrikanen in ketenen wegvoerde. Om hen ergens in een ver land op te eten.
Dit geloof en de daarbij horende angst opgegeten te worden door die “enge mensachtigen“, leefde ook sterk onder Native Americans. Omdat de witte mens, in hun ogen, al had bewezen een “Wetiko: demon in mensengedaante” te zijn. Ooggetuigen verklaringen van zowel Native Americans en slaafgemaakten verhaalden over witte mensen hun ziekelijke moordzucht en roofzucht. Hoe zij de culturen van vreemde volkeren probeerden te vernietigen. Talloze mondelinge en schriftelijke overleveringen leren ons hoe tijdens de Slavernij het vermoorden, het slachten en consumeren van slaafgemaakten, paste in het demonische gedrag van de witte mens.
Het boek “The Delectable Negro” van Vincent Woodard is een echte must read. Delectable betekent letterlijk verrukkelijk. Er word uitvoerig in beschreven hoe de honger van witte mensen, naar het vlees van slaafgemaakten, vaak een erotisch aspect had. Om in een volzin samen te vatten: Witte mensen leefden tijdens de Slavernij in Amerika, de meest perverse seksuele en kannibalistische fantasieën en lusten uit op slaafgemaakte mannen, vrouwen én kinderen. Het boek geeft een betrouwbaar inzicht op de dagelijkse praktijk van de Slavernij. Toont ook met name aan hoe gebeurtenissen van niet zo heel erg lang geleden, het collectief zelfbeeld van Zwarte mensen hebben verstoord.
Een ander soort vampirisme
Behalve de slaafgemaakten zien als lustobject en voedsel was er ook een lust voor het kijken en horen hoe mensen lijden. Emotie kannibalisme genoemd: Het voeden van de geest met de fysieke pijn, het leed en met de doodstrijd van een ander.
Emotie kannibalisme zie je in de zeer wrede lijfstraffen tijdens de Slavernij. In het lynchen van onschuldige Zwarte mannen en vrouwen in de periode na de Slavernij. En in de bijna ritualistische moorden op willekeurige Afro-Amerikaanse mannen, vrouwen en zelfs kinderen door hedendaagse Amerikaanse politie.
Afsluitend
Het consumeren van Zwarte mensen door Europeanen is een praktijk wat gelukkig in het verleden ligt. Want de witte man en vrouw van nu hebben niet meer het verlangen, en het lustgevoel om verrukkelijke Zwarte lichamen te proeven en eten.
Toch?
Met de geschiedenis van Europa in gedachten krijgt het gezegde “zij ziet eruit om op te eten”, een heel andere dimensie.
*******************************************************************************************
*******************************************************************************************
Bronnen:
-Het internet
-The Delectable Negro: Vincent Woodard
-Mummies, Cannibals and Vampires: Richard Sugg
-Consuming Grief: Beth A. Conklin
-The Interesting Narrative of the Life of Olaudah Equiano
-Columbus and other Cannibals: Jack D. Forbes
JERRELISME 