Het noordelijk gelegen Wilde Westen

(Peters World Map. Met de correcte weergave van de verschillende continenten)

Europa door de ogen van de Oudgrieken, Romeinen en Arabieren

De Oud-Grieken noemden het land van de barbaarse noordelijke volkeren “nerteros“. (νέρτερος)

Dit woord, dat letterlijk ‘nederwereld”  betekend is etymologisch de oorsprong van het woord noord (nederlands), nord (duits) en north (engels). De PIE (proto-indo-europese) stam is ner. De Oudgrieken hadden de gewoonte om achter namen en bepaalde woorden een suffix (achtervoegsel) te plaatsen. Zoals -is, -es of -os.

Om de relatie te zien tussen de woorden noord en nerteros is het belangrijk te weten dat in de oudheid mediterrane volkeren niet noord-georiënteerd maar oost-georiënteerd waren.

Dus men richtte zich tot het oosten, de kant van de opkomende zon.

En men associeerde het geografische noorden, aan de linkerhand, met het slechte. Het koude en donkere geografische noorden stond synoniem aan laaggelegen landen, ongeluk, onheil, verderf en tegenspoed.

Alles aan de rechterhand, de rechterkant, naar het oosten gericht staand, werd geassocieerd met het goede. Het warme en zonnige, tegenwoordig geografische zuiden, stond synoniem aan hooggelegen landen, voorspoed, zegeningen, succes en gelukzaligheid.

In het Umbriaans, een Italische taal in het zuid-oosten van het oude Italië, betekende “nertiu” linkshandig en links. En had het dezelfde negatieve connotaties als het woord nerteros.  Nertiu is een variant van het Oud-Griekse nerteros.

En ook het volk der Umbrianen, dat later opging in het Romeinse rijk, was niet onbekend met de Europeaan.

Zij wisten net als de latere Romeinen en de Oud-Grieken in een tijdperk voor hun waarom het westen, de linkerkant, werd gezien als een plaats waar “duivels en demonen leven en kwaadaardigheid heerst”.

Nerteros betekent letterlijk nederwereld. Het was een verbale uitdrukking van infernaal (hel) en neder (laaggelegen, onder, afdaling). De Oudgrieken en Umbianen geloofden dus dat de hel, waar duivels en demonen regeerden, aan hun linkerkant, ten westen gelegen was.

Linkerkant, nerteros, neder-wereld, de neder-landen.

Het is gedocumenteerd door de Umbrianen, Romeinen en Oud-Grieken dat de volkeren ten noorden van hen zich bezighielden met “godsgruwelen”. Een voorbeeld hiervan zijn brieven van Romeinse soldaten die verhaalden over wat zij zagen in het land van de Germanen. Want dat volk kende toen geen land-en akkerbouw en veeteelt. En was voor voedsel afhankelijk van de jacht.

Maar in de winters, wanneer de jacht op dieren maar al te vaak niets opleverde, gingen de Germanen en andere primitieve volkeren van grot naar grot om op mensen te jagen. En als dat niet genoeg voedsel opleverde dan werden de lijken van dode mensen opgegraven. Voor consumptie.

De diepgelovige Romeinen, die vaak een vorm van Serapisme of Mithraisme aanhingen of Isis-aanbidders waren, waarbij het lichaam een bijna sacrale status had, waren daarom doodsbang in die noordelijke contreien begraven te worden. Ook de moslims die tijdens het Islamitisch Tijdperk in veroveringstochten tot aan de grenzen van Oostenrijk kwamen leefden met deze angsten.

De West-Europeaan vond het eten van mensenvlees nooit ab-normaal. Het is gedocumenteerd door onder andere Arabieren en Romeinen maar ook de Russen, van de middeleeuwen tot en met de tweede wereld-oorlog, dat tijdens hongersnoden en oorlogen de Europese bevolking overging tot kannibalisme.

Tekening uit de 19e eeuw gebaseerd op ooggetuige verslagen in Duitsland in 1573 CE tijdens een hongersnood:

References to acts of cannibalism are sprinkled throughout many religious and historical documents, such as reports of cooked human flesh being sold in 11th-century English markets during times of famine. Here, an engraving by Theodor de Bry depicts hungry Spaniards cutting down the bodies of thieves hanged by Pedro de Mendoza in order to eat them. (© Stapleton Collection/Corbis)

Meer over kannibalisme in Europa, met onder meer verwijzingen naar de kruistochten. Waarbij moslims kennismaakten met de on-natuurlijke bloeddorst van de westerse kruisvaarders.  Lees er meer over; hier

Een andere Europese vorm van mensenvlees consumeren is het “medicinaal kannibalisme“. Een facet van Europese geschiedenis waarover de meesten tegenwoordig onwetend zijn. Lees er meer over;  hier

Het eten van mensenvlees en menselijke organen, als medicijn, voor het genezen van ziekten en allerhande aandoeningen werd eeuwenlang door de protestants-christelijke West-Europeanen bedreven.

En over deze geschiedenis van het “medicinaal kannibalisme” is door historici al veel geschreven. (lees Mummies, Cannibals and Vampires, Richard Sugg,  Consuming Grief, Beth A. Conklin)

Een paar bladzijden uit het boek Consuming Grief, dat ook de fascinatie van Europeanen voor Oud-egyptische mummies verklaard:

In bovenstaande tekst kan je ook lezen waarom er zo weinig authentieke Oud-egyptische mummies bestaan (meeste zijn in de 18e en 19e eeuw CE verhandeld en verscheept voor consumptie in Europa) en hoe egyptologen toch steeds maar weer “Oudegyptische” mummies met een europide uiterlijk lijken te vinden.

U.C.