Vanaf de geboorte tot aan het moment van overlijden bestaat het leven uit keuzes maken. En alle verschillende periodes waarin je even tijd neemt om te kiezen zijn schakeringen, soms heel triviaal en soms als levenspad-kruispunten.
De juiste keuzes tijdens definiërende momenten zorgen ervoor dat iemand een innerlijk Veld van Vrede kan scheppen en een tevreden en aangenaam leven kan leiden.
Of het leven is lijden wanneer op bepaalde sleutelmomenten in het leven de verkeerde of zelfs slechte keuzes worden gemaakt.
Even een zijstapje. Het woord vrede. Zo een mooi woord. Het word innig omarmd in het woord tevreden.
De juiste keuze. Is een gevolg van voorbedachte rade. Van te voren bedenken, afwegen, verschillende mogelijkheden tegen het licht houden. En echt naar pieker-modus omschakelen over vooral de consequenties van een keuze.
En tuurlijk. Als mens is het normaal om foute beslissingen te nemen. Het kan zijn dat er niet goed nagedacht is over een te volgen opleiding, over het opzetten van een eigen bedrijfje of over een vaste baan. Ook in relaties met andere mensen, van oppervlakkige vriendschapsrelaties tot de “ben zo verschrikkelijk verliefd op jou” soort relaties, kan een verkeerde keuze soms tot verdrietige consequenties leiden.
Maar dit is dat ding. Fouten maken is menselijk. Dat is hoe je leert om never nooit meer dezelfde fout in een zelfde situatie te maken.
Ieder mens bewandelt het Levenspad alleen. Af en toe komen verschillende wegen samen. Om het mooier te zeggen: Individuele Levenspaden convergeren. Er ontstaat een vriendschap of zelfs een serieuze amoureuze liefdesverbintenis.
En dit is het punt dat ik wil overbrengen in dit korte betoog over keuzes maken. Vooral met betrekking tot liefdes-relaties. Op een gegeven moment kan de een na het analyseren van een vriendschap of relatie tot de conclusie komen dat de “jus” aan het opdrogen en zelfs aan het verzuren is. Kleine irritaties en onhebbelijkheden leiden op den duur tot oeverloze en vermoeiende discussies en conflicten. Met als gevolg stress en gevoelsmatige afstand tussen elkaar. Het bekende op elkaar uitgekeken zijn.
De oorzaak ligt vaak in het simpele feit dat door het ouder worden mensen-kennis en mensen-wijsheid toeneemt. De een groeit sneller in een bewustwordings-proces, komt dan automatisch tot nieuwe heldere inzichten en kan dan van “smaak” veranderen. Terwijl de ander soms blijft steken in zijn of haar “Gouden Jaren”.
Dus dat is het wel hoor. Op gegeven moment kom je erachter dat de wegen aan het divergeren zijn. Levenspaden niet langer vlak naast elkaar, in elkaar gegroeid. Men groeit verder. Ieder in een andere richting.
De keuze om een andere richting te gaan in een vriendschap of relatie heeft niet zoveel met liefde hebben en voelen voor de ander te maken. Maar alles met liefde voor je Zelf en het diepmenselijk verlangen om gelukkig te zijn.
En als je daardoor moet kiezen om een relatie of vriendschap te verbreken, is dat heel moeilijk en vaak beangstigend. Vooral wanneer deze keuze betekent dat je daardoor jouw Levenspad, iets wijzer geworden, weer alleen moet bewandelen.
JERRELISME 