Alleen al in Nederland zijn 18 miljoen voetbalkenners. Met allemaal een eigen mening. Over een ding zijn -denk ik- de meeste mensen het wel eens. De populariteit van vrouwenvoetbal is aan het toenemen. Publiek in een stadion of aan de zijkant van een veld, weet zich heel goed te vermaken tijdens een wedstrijd gespeeld door vrouwen. Kortgezegd: Het is leuk om te kijken.
Hoe het komt dat vrouwenvoetbal steeds populairder word?
Er wordt ten eerste door speelsters heel weinig zinloze agressie in het spel gelegd. Heeft misschien met het karakter van vrouwen te maken. Is nog steeds zo, toch? Mannen komen van de planeet Mars en vrouwen van de planeet Venus. -Een korte toelichting: In de tijd van het Oude Rome was Mars de God van oorlog en strijd-
Het brein van vrouwen is anders bedraad, technisch gesproken. Je kan het zien tijdens voetbal wedstrijden. Mannen gaan vaak voor de -instinctieve- sloophamer oplossing. Een vrouw lost moeilijke spel-situaties meestal op na kort beraad van plusminus een halve seconde, ook in duels. Wat vaak ten koste gaat van de snelheid van het spel. Dit word dan weer gecompenseerd door topsportmentaliteit, zuiver spelplezier, en een goed ontwikkeld begrip van “het spelletje”. Dit goed begrip word ook wel tactisch inzicht genoemd.
Vrouwenvoetbal kan net als mannenvoetbal heel fijn voetbal zijn. Laat me het goed uitleggen. Denk bijvoorbeeld aan een fluwelen balaanname, snel en effectief dribbelen of passing over lange afstand met buitenkant voet. Kwaliteiten die getuigen van verfijnde balvaardigheid (technische skills) en respect voor de bal. Dat soort dingen brengt smaak in een wedstrijd. En zie je in voetbal gespeeld door zowel mannen als vrouwen. De connaisseur (kenner) weet: Ook vrouwenvoetbal is voor de fijnproever.
___________________________________________________
Motivatie
___________________________________________________
Wanneer ik naar een EK of WK vrouwenvoetbal of de vrouwen Champions League kijk, valt het mij op dat speelsters over het algemeen super-gemotiveerd overkomen. Om te presteren. Misschien heeft dat te maken met een gebrek aan erkenning en waardering van de media, bedrijven -die als sponsor kunnen optreden- en van zogenaamde voetbalkenners?
In ieder geval kan je stellen dat de laatste 20 jaar, het professionele vrouwenvoetbal wereldwijd met reuzensprongen vooruit is gegaan. Primaire oorzaak ligt -denk ik- bij het feit dat meisjes al op heel jonge leeftijd leren voetballen bij een sportvereniging. Vaak trainen ze dan samen met jongens. Daardoor gaan weerbaarheid en de handelingssnelheid omhoog. Da`s mijn idee, hoor. Een Jerreliaanse Theorie der Dingen.
Wat een wedstrijd in het vrouwenvoetbal echt vermakelijk en spannend maakt, is dat er constant de aanval word gezocht. Dus niet doelloos een bal achterin rondspelen. Iets dat je in het mannenvoetbal regelmatig ziet gebeuren. Slaapverwekkend saai is zoiets.
__________________________________________________________
Acteurs en Actrices
___________________________________________________________
Voetbal is prachtige theater. Waarbij het hooggeëerd publiek, de toeschouwers, spelers en speelsters tijdens een wedstrijd emotionele hoogtes en dieptes voelen. Juichen en blijdschap bij een doelpunt voor jouw team. Boos en intens verdriet wanneer jou elftal verliest. Het zijn gelukkig momentopnames.
Een bepaald soort theatraal gedrag mis ik wel een beetje in het vrouwenvoetbal. Het theater van “zwaargewond” op de grond liggen, kermend van gruwelijke pijn. Wat je mannen vaak ziet doen. Dit acteren heeft een doel. Het spel ligt dan stil. En iedereen ziet dat de arts en fysio komen aangerend als ambulancebroeders in een oorlogsgebied.
Meestal geschied er in die momenten een authentiek wonder. Want na een korte behandeling met magisch wonderwater loopt de desbetreffende speler eerst nog een beetje mank. En rent en voetbalt even later gewoon weer vrolijk verder. Als in het theater waar een opera word opgevoerd met ietsjes teveel drama.
Het kan voor de neutrale kijker irritant overkomen. Maar die gespeelde vreselijk zware blessure is in dienst van het team. Er is een rustpauze van enkele minuten. In die tijd kan een trainer nieuwe instructies geven. Spelers kunnen even tijd nemen om op adem te komen, terwijl de tegenstander toe moet kijken en een beetje uit het ritme word gehaald. All is fair in love and war, toch.
_____________________________________________________
Evolutie!
______________________________________________________
Nu, op mijn 55e, kan ik terugkijken op talloze voetbal wedstrijden die ik gezien heb op de televisie en in stadions. Heb zelf ook gevoetbald. Voor het laatst competitief bijna 25 jaar geleden. Gewoon amateurniveau, hoor. Eerst nog veldvoetbal, in de kindertijd en tienerjaren. Vanaf mijn 22e zaalvoetbal. Pas toen ik stopte met voetballen, ging ik echt met grote passie houden van het mooiste spelletje ter wereld. Als toeschouwer.
Als liefhebber kwam ik eerder tot de conclusie: Voetbal is voetbal. Hier te lezen.
En vrouwenvoetbal? Is nog volop in de groei. Net zoals het mannenvoetbal tijd heeft gehad om geliefd te worden, zodat het wereldwijd kon uitgroeien tot professionele sport nummer 1.
Zo moet vrouwenvoetbal ook die tijd krijgen.
Nu is het nog zo dat de meeste profvoetbalsters niet kunnen leven van inkomsten uit het voetballen. Een realiteit die niet te ontkennen is. Marketing, kosten versus baten, sponsoren, langdurende investeringen, rendabiliteit, personal branding, etcetera. “It’s all about big money” in het profvoetbal. Behalve voor het merendeel van voetbalsters.
Toch kan je zien aan de toenemende populariteit van vrouwenvoetbal dat er echte verandering komt. Vanuit de commerciële wereld begint het besef er stilletjes aan te komen: Vrouwen profvoetbal kan heel veel geld opleveren. Gevolg is dat de bestaande loonkloof tussen mannen en vrouwen in het profvoetbal, daardoor de komende decennia steeds kleiner zal worden.
Dit is geen wensdenken. Het is simpelweg een evolutionair proces op economisch en financieel gebied. Een proces dat door geen mens meer te stoppen is…
JERRELISME 